Beste mensen,

Mijn vrouw heeft zo'n drie weken geleden mirtazapine gekregen van haar psycholoog.
Vanaf dat ze dit zo'n paar dagen slikte merkte ik dat ze naar mij erg geïrriteerd reageerde of niks van mij kan hebben.
Nu zijn we drie weken verder maar al twee weken lang wordt ik genegeerd, of gekleineerd.
Ik heb morgen wel een afspraak bij de huisarts om dit te bespreken (voor mijn vrouw, mezelf en ons huwelijk)

Op Google kon ik wel dit vinden:

Kan mirtazapine je boos maken?
Patiënten en hun families moeten oppassen voor nieuwe of verergerende gedachten van zelfmoord of depressie. Let ook op plotselinge veranderingen in gevoelens zoals angstig, geagiteerd, paniekerig, prikkelbaar, vijandig, agressief, impulsief, extreem rusteloos, overdreven opgewonden en hyperactief zijn, of niet kunnen slapen.

Iemand tips of ervaringen hiermee.

Bvd

Ja ik herken het, was tijdens gebruik van die rotzooi ook helemaal mezelf niet meer.
Wat ik in jou lijstje nog mis, zijn vreselijke nachtmerries over doodgaan, zelfmoord, vermoord worden of iemand vermoorden.
Dat schijnt ook een vaker voorkomende "bijwerking" te zijn.
Als ik haar was, zou ik dit met de psycholoog bespreken en vragen of er een andere medicatie voorgeschreven kan worden, de huisarts mag in principe niet met jou over de lichamelijke of geestelijke gezondheid van je vrouw spreken tenzij zij daar zelf bij is.

Volgens haar gaat het super goed met er. En ik weet dat de huisarts niks over haar mag zeggen maar ik kan wel mijn zorgen uiten en hopelijk kan hij dat met de psychiater bespreken.
Maar ik moet iets want ik ga hierdoor aan onderdoor en ik ben gewoon dat dalijk een huwelijk strand door een medicijn.
Ik ben ook niet tegen "een" medicijn maar heb het idee dat die mirtazapine haar boosheid verergert en die boosheid alleen op mij projecteert.

Het frustrerende is ook dat ze mij gevraagd had: als ik verander ten nadele zeg dat dan tegen mij. Maar als ik dat doe ontploft ze bijna spontaan.

Ik hoop voor je dat de huisarts iets kan betekenen, maar ben bang van niet, niet zolang ze niet zelf aan de bel trekt.
En geloof, dat ze nu terug komt op wat ze vóór de medicatie heeft gezegd, komt juist door die medicatie.
Die beïnvloedt haar manier van denken en helaas niet op de manier zoals gehoopt was.
Maar dat zou de psychiater dan ook op moeten vallen, dat haar gedrag is veranderd.

Hierbij komt ook nog dat ze na werk of savonds aardig aan de bacardi zit. Nu zal af en toe een drankje lijkt mij niet veel uitmaken. Maar na flink wat bacootjes wordt ze helemaal vals,gemeen en degenererend. (Wisselwerking alcoholen medicatie ?)
Lijkt mij dat ik als echtgenoot ook een verplichting heb om aan alarmbellen te trekken. En als een huis arts er niks mee doet of niet koppelt met psychiater dan heb ik in iedergeval alles gedaan wat ik kan doen. Het staat in het systeem en als de bom klapt kan er ook niet naar mij gewezen worden. Want alles ligt aan mij ineens sinds die medicatie.

Alcohol en medicatie is idd een reden om aan de bel te trekken!
Zou je haar psychiater bijvoorbeeld kunnen mailen?
Hij/zij hoeft er naar jou toe niet inhoudelijk op in te gaan, maar kan er wel naar haar toe op anticiperen.

Dan zal ik aan de huisarts moeten vragen waar ze naartoe is verwezen. Al heb ik wel een idee maar dan zal ik even moeten bellen. Sowieso gaat de bom af als ze zou weten dat ik hierom naar de huisarts ga. Ik hoef ook niks te weten. Maar vindt wel dat de huisarts en psychiater hiervan moeten weten.