Ik ben hier beland omdat ik radeloos ben. Mijn partner, rookt al 10 jaar wiet elke dag van opstaan tot bed gaan. Ik heb hem zo leren kennen (ik wist eerst niet dat hij verslaafd was omdat we elkaar toen niet dagelijks zagen) en ik heb in het begin niet eens gemerkt dat hij stoned was. Gewoon een leuke vlotte gezellige gast. Wij hebben inmiddels een zoontje van bijna 1 jaar en zijn drijfveer om te stoppen is ENORM!! Hoe ik hem ken is werken, slaapt vooral veel UIT, ochtendhumeur en als hij niet blowde enorm sjacherijnig maar als hij gewoon blowde op zijn tijd was het een toppertje, vooral ook voor mij.
Nu is hij gestopt, sinds 3 weken. Wat een ramp!! Hij is tegen alles en iedereen, doet lelijk tegen mij de enige waar hij nog steeds voor smelt is die kleine jongen. Iedereen heeft het gedaan, de maatschappij is niet goed ik kan niets meer zeggen. Hij heeft driftbuiten, schreeuwen, slapeloosheid en enorm depressief, het is niet te houden. Ik blijf hopen dat hij weer "normaal" en "sociaal" wordt maar het is lastig. Die driftbuien uiten zich in materiele dingen gelukkig of hij gaat weg wanneer hij te erg boos wordt. Is er nog een partner die dit meegemaakt heeft? Ik zelf rook niet eens een sigaret dus ken totaal het gevoel niet van verslaving o.i.d. ik weet wel dat ik heel erg veel geduld moet hebben met deze man. Maar goed, ik hou van hem dus ik houd moed.....Help me en geef me wat tips of advies!!!

waarom gaan jullie niet even naar de huisarts en vragen om ondersteuning.
sterkte, Brenda

[b]brenda A schrijft:[/b]
[quote]waarom gaan jullie niet even naar de huisarts en vragen om ondersteuning.
sterkte, Brenda[/quote]

Hoi Brenda, dat lijkt idd het meest logisch maar voor hem niet. Het ligt nl.. niet aan hem dat hij zo is maar aan de rest van de wereld 😉

Wegwezen dame. Deze man geeft blijk van erg weinig respect dat jij wel verdient. Of je moet kiezen zijn ziekte boven jouw belang te stellen en dan moet je misschien niet zeuren. Ik zou het niet accepteren, een man die denkt dat hij zich dit kan permitteren omdat hij al die tijd afhankelijk is geweest van hulpmiddelen, en zonder ineens een nare kerel is. Ik denk dat hij een geschikte persoon is voor een drugskliniek.
Als vader zo met de moeder van je kind omgaan. Hij staat er echt niet zo mooi op!

Mijn advies samengevat: pas erg goed op jouw grens; hoever mag hij gaan in zijn wangedrag en vanaf waar is het onacceptabel en niet bespreekbaar, en blijf consequent, dan kan jou en jouw kind in ieder geval niets gebeuren en kun je tenminste hopen dat het beter met hem zal gaan.

p.s. het is bekend dat het stoppen van langdurig marihuana gebruik gepaard gaat met hevige persoonlijke veranderingen. Professionele hulp is eigenlijk aan te raden.

Dit is een draaglast - draagkracht vraagstuk. het is maar net hoeveel een partner van een patIënt kan verdragen. Essentieel lijkt het dat de patiënt zich bewust is van de ziekte.

Bedankt voor jullie reactie.
En ik snap wel dat je zegt: wegwezen, maar hij is mijn man we hebben een kind samen en gewoon een heel leven zeg maar dus dat wegwezen is niet zo eenvoudig en vooral als je ook nog eens heel veel van je man houdt. Zelf denk ik ook wel eens dat het het beste is natuurlijk maar ik hou daarvoor te veel van hem en ik mag toch aannemen dat mensen die afkicken ook weer een dag krijgen dat ze "beter"of "clean" zijn? Zoals gemeld wordt als "patient" zo had ik het nog niet eens gezien.
Die stemmingswisselingen zijn moordend; ik vraag me gewoon af hoe andere ermee omgaan of hun partner dat ook heeft enz.....
Ergste is nog te bedenken dat iets wat je rookt, drinkt, slikt of snuift zoveel macht over een mens kan krijgen en je hele eigen ik vernietigd. erg gewoon:S

Hoe kun je nou zeggen dat je van hem houdt ?
Volgens mij hield je eens van hem. De tijden zijn verandert.

Wat is de betekenis eigenlijk van "houden van" ?
Ben je te romantisch ingesteld en idealiseer je hem en/of de liefde ?
Hoop je op verandering tegen beter weten in ?
Verlang je naar tijden die eens zijn geweest ?

Ik hou helemaal NIET van mensen die zo lelijk tegen mij doen.

Zo hou ik van kersen en eet ze graag. Maar zijn ze verrot dan gooi ik ze toch echt weg omdat die niet te pruimen zijn.

Iemand die 10 jaar lang verdoofd door het leven is gegaan en alle uitdagingen en ontwikkelingen van het leven half slapend uit de weg is gegaan, zal moeite hebben met de heldere en frisse realiteit en moeten leren hoe het is om wakker te leven met alles dat op een normaal wakker mens afkomt. Blijkbaar heb je al die tijd genoegen genomen met een verdoofd persoon. Wat ongelofelijk triest om deze topic te lezen eigenlijk. Weer iemand die zich slachtoffer van een verslaafde die blijkbaar gekozen had voor drugs en niet door heeft gehad dat hij zijn naasten zo schaadt door verdovende effect van de drugs. Lieve vrouw, je bent er zelf bij, zorg goed voor jezelf en voor jullie kind, hij is volwassen of wordt dat tenminste geacht te zijn, laat hem zijn eigen boontjes doppen, en help hem in ieder geval niet ten koste van jezelf en je kind. Hij heeft een probleem dat hij moet oplossen en hij heeft niet het recht jou daarbij lastig te vallen, tenzij jij hem dat recht laat nemen, misschien uit liefde, maar misschien ook uit onvermogen op een krachtige en voorbeeldige manier met deze crisis situatie om te gaan. eerst zorgt een mens voor zichzelf en pas dan voor zijn of haar naasten, omdat je zou kunnen wegvallen als je teveel van jezelf in hem investeert en er te weinig voor jezelf overblijft, met het risisco dat je voor zowel jezelf, je kind en je man wegvalt omdat jij het niet meer kunt dragen. Denk daar eens goed over na, met name wat jij kunt doen en hoe jij jouw aandacht wilt verdelen. Liefde is heel sterk maar heeft menige strijd tegen drugs verloren...

Ik heb inmiddels iemand gesproken die zelf nu voor de zoveelste keer aan het afkicken is..... Hij heeft me uitgelegd hoe ze zich idd kunnen voelen. Waar ze normaal bij problemen of stress zichzelf konden "verdoven" moeten ze nu de realiteit onder ogen zien. De GROTE irritatie, niets kunnen hebben, het onder ogen moeten zien van sommige dingen niet normaal in emotie te kunnen reageren maar alles uit zich in boosheid en frustratie.
Nog over het houden van; natuurlijk doe ik dat. Ik ben natuurlijk ook blij dat hij wil afkicken alleen denk ik dat dat beter is met lotgenoten in een kliniek met professionele hulp maar dat wilde hij perse niet. Het is geen aanrader af te kicken in een gezinssituatie.... Nog een lange weg te gaan, hopen dat we het volhouden, allebei in alle opzichten 😉
Bedankt voor de reacties.....

Als ik jouw verhaal lees, lees ik veel liefde en opoffering. Ik hoop voor je dat het jou waard blijkt. Verstokte verslaafden slepen regelmatig anderen mee in hun ongeluk. Laat zijn ellende alsjeblieft niet de jouwe worden! je hoeft je er niet voor af te sluiten maar de heftigheid van al die vergiftigde gevoelens zou ik buiten de deur houden, want nogmaals, die kunnen echt schadelijk zijn. Pas dus vooral eerst goed op jezelf en dan pas op jouw partner.

Dag Maidi,

Wist je dat er hulp bestaat voor partners van verslaafden? Wie weet heb je daar iets aan. Je kunt in ieder geval als partner altijd terecht met vragen bij de verslavingszorg in jouw regio.

Succes en veel sterkte.

[u]Wel doen[/u]
1. Zet jezelf centraal, niet alle aandacht naar de verslaafde.
2. Zoek ondersteuning in je omgeving, praat erover.
3. Zorg goed voor jezelf.
4. Zoek voor jezelf rust en ontspanning.
5. Vertrouw op je eigen oordeel, laat je niks wijsmaken.
6. Probeer te relativeren (met humor).
7. Wees duidelijk in wat je wilt, wat je van de ander verwacht (geef je grenzen aan).
8. Praat dingen uit als hij of zij nuchter is.
9. Ga iets voor jezelf doen als je partner onder invloed is. Ga hem of haar dan niet verzorgen.
10. Geef complimenten over de dingen die hij of zij goed doet.
11. Neem verantwoordelijkheid voor jezelf en je kinderen.
12. Behandel je partner zoals je zelf behandeld zou willen worden, als een volwassene.

[u]Niet doen[/u]
1. Jezelf de schuld geven van zijn of haar verslaving.
2. Controleren, bijv. strepen op de fles zetten, hem volgen. Dit kost veel tijd en energie en zal op den duur niet werken.
3. Zeuren (dit werkt soms zelfs averechts).
4. Verzorgen of bemoederen.
5. Omwille van de lieve vrede niets meer zeggen.
6. Meegaan in het liegen of smoesjes verzinnen.
7. Krenken of vernederen.
8. Aandacht schenken aan de kater of ontwenningsverschijnselen.
9. Mee gaan drinken.
10. In discussie gaan met je partner als hij of zij onder invloed is.
11. Emoties opkroppen.
12. Zijn of haar verantwoordelijkheden overnemen.
13. Meewerken aan het gebruik, ook niet financieel (drank of drugs kopen, geld lenen).
14. Meerijden met iemand die onder invloed is.

Bron: http://www.tactus.nl/index.cfm?pid=29#tips

In oktober 2010 start Stichting Coke van Jou de succesvol gebleken training ‘leren leven naast een verslaafde’ in Den Haag. Deze training is een nieuwe vorm van ondersteuning voor mensen die leven met een verslaafde. Het reddersgedrag van de omgeving leidt namelijk vaak slechts tot het in stand houden van de verslaving. Bovendien komt de omgeving op den duur meestal zelf ook in de problemen.

http://www.psy.nl/psyme/psyme-nieuwsbericht/article/coke-van-jou-start-training-leren-leven-naast-een-verslaafde/

hoi!
ik lees je verhaal this wel 5 maanden geleden maar ik zit in hetzelfde schuitje als jij. zelf hebbenwe 2 kleine meisjes. waar ik hard voor aan het vechten ben. want ook mijn partner us verslaafd aan wiet 10 jaar lang. toen ik dreigde mrt scheiding, ging hij hulp zoeken, maar ik zie geen verbetering. ook hier agressie in huis( als hij al thuis is) en inderdaad als hij 5 dagen zijn kinderen niet heeft gezien smelt ie, maar ze zijn hem toch ook weer gauw tot last als ze te claimend worden. ook hij heeft geen goedwoord over de maatschappij. een heel bekend verhaal dus van jou!
ik was nu dus eigelijk benieuwdhoe het nu met jou partner gaat. of hij er nu helemaal vanaf is en bijgedraaid is.
alvast bedankt voor je reactie!

Wat ik ga zeggen vinden jullie waarschijnlijk niet leuk om te horen, maar jullie kunnen je verslaafde partner niet helpen zolang hij of zij nog in de vertrouwde thuissituatie wordt toegelaten. De goede voornemens, de beloftes en steeds weer een terugval met leugens en bedrog en wie mag steeds de klappen opvangen zonder dat je de kans krijgt die keer op keer teleurstellingen te kunnen verwerken? Juist, je bent de situatie al gewoon aan het vinden. Hij is het slachtoffer en jij bent toch altijd die sterke, positieve persoon? Donder het huis uit met een verslaafde, wat voor verslaving ook. Zeker als er kinderen bij zijn, want reken maar, hoe klein ook, kinderen voelen elke spanning en onterechte gedragsverandering van hun verslaafde vader of moeder. Dreigen is geen optie meer, dat heb je gedaan. Het is nu aan jou om voor jezelf te kiezen zodat jij goed voor je kinderen kunt zorgen en ze de onbezorgde jeugd kunt geven waar ze wel recht op hebben. Evenals jij recht hebt op een gestructureerd, prettig leven zonder spanningen en steeds op je tenen moeten lopen om het hem maar naar z'n zin te maken. Er bestaan klinieken waar ze intern kunnen afkicken. Als ze echt willen, dan cijferen ze zich weg voor jou en het gezin en gaan ervoor, helemaal. Maar dit halfbakken stoppen met drugs gaat nooit, nooit werken.
Kom voor jezelf op, je weet dat je geen hulpverlener bent. En een halve, gedrogeerde partner is geen volwaardig lid meer van jouw familie. Je moet dat niet willen.
Sterkte