Ik ben de vrouw van een man met Peyronie. Toen ik mijn leerde kennen 6 jaar terug was ik verbaasd over zijne rechte penis. Dit had ik nog niet vaak gezien, meestal zit er wel ergens een kromming of buiging in. Vandaar dat me op viel toen zijn penis begin te veranderen. Eerst dachten we nog dat het door de medicatie kwam die hij slikte. Door zijn hoge bloeddruk had hij veel medicatie, gevolg hiervan was impotent. Dus volgde er viagra. Ik kan je dit verzekeren, weg is je de spontaniteit van sex. Dat was ook niet bevorderlijk voor mijn zin erin.Ook steeds vaker had hij last van pijn/afscheiding bij de eikel. Voor dat laatste brachten we een bezoek aan de huisarts. Zij vroeg ons of er iets anders opgevallen was. Ik vertelde haar mijn bevinding van het krom groeien. Zij wees ons voor het eerst op Peyronie. Toen is het balletje gaan rollen en zijn we in het St. Anthonius terecht gekomen. Naar een eerste gesprek,pomp en medicatie, werd het helaas niet veel beter maar steeds slechter. Hierbij kreeg mijn man ook steeds meer neven klachten, scheurtjes in de eikel na het vrijen, net na de eikel zat een band van ongeveer een cm breed die zo strak zat dat ik het al pijnlijk vond bij het zien, laat staan het zelf te moeten voelen. De pijn werd ook steeds erger. Bij het volgende bezoek is er besloten zo snel mogelijk te opereren. Een beslissing die best moeilijk is, de wetenschap dat de penis kleiner wordt is waar we het veel over gehad hebben samen. Maar dat was voor mij als zijn vrouw totaal geen probleem. Even plat gezegd:" waarom moet de penis lang zijn, als de clitoris vooraan zit!" Ik lees hier ook dat er relaties stuk zijn gegaan. Ik denk dat de meeste relaties stuk lopen op slechte/geen sex, ongeacht of een man Peyronie heeft. Echter ik ben van mening, blijft creatief en denk out of the box, ook tijdens de seks. Vrijen met een kromme penis was voor mij niet altijd fijn en zelfs soms ook pijnlijk. Nu is mijn man van de week geopereerd. Het was reuze spannend, want je kunt aan iedere man op de hoek van de straat wel naar zijn ervaring bij sterilisatie vragen, maar Peyronie heeft nog niemand van gehoord. We hebben het er bewust zoveel mogelijk overgehad in de hoop dat er iemand was die zei, oh dat heb ik ook en dit is mijn ervaring. Helaas was dat dus niet en moesten ook wij, maar vooral hij het maar over zich heen laten komen. We zijn nu 3 dagen verder, zijn penis is wel behoorlijk blauw op dit moment, maar de nachtelijke erecties vallen voor hem heel erg mee. Hij wordt er wel wakker van maar niet heel pijnlijk. Wellicht een voordeel als je normaliter viagra moet slikken. Positief blijven we het benaderen. Over 6 weken zijn we drie jaar getrouwd en gaan we samen een weekend weg. Spannend is het wel, want dan mogen we weer sex hebben met elkaar. Daar gaan we dus zeker van genieten. En in die tussen tijd zijn we gewoon intiem zonder penetratie, want er is zoveel om van te genieten samen. Dat wil ik jullie allemaal als hart onder de riem steken blijf genieten van elkaar en fa eens op onderzoek uit wat er nog meer mogelijk is. Veel succes, sterkte en liefde!
Liefs Miriam

Beste Mariam,
Om te beginnen wil ik je eerst bedanken voor het plaatsen van dit bericht.
Ik loop namelijk ook een aantal jaar met peyronie.
Ik heb in tussentijd wat onderzoeken gehad in het ziekenhuis.
De kromming en de pijn is alleen maar erger geworden.
De specialist adviseert mij om een operatie te ondergaan.
Kan je mij alsjeblieft vertellen hoe het nu met uw man gaat en of de operatie aan te raden is.

Met vriendelijke groet,
Hans