Stempeltje voor afwijkend gedrag

– Blog – Bij veel mensen die enigszins bekend zijn met MS, duiken de beelden van een rolstoel op. Dat is zichtbaar en speelt zich af boven het wateroppervlak aan het topje van de ijsberg. Helaas is het topje van de ijsberg niet zo groot als het deel van de ijsberg wat zich onder het wateroppervlak bevindt.

Niet iedereen met MS zit in een rolstoel. Van de ruim 50 symptomen die je kunt ervaren wanneer je MS hebt, zijn er heel wat van cognitieve aard. Het gaat dan om problemen met het geheugen, minder goed kunnen plannen, het overzicht bewaren, concentratieproblemen en de informatieverwerking kan problemen opleveren. Daarnaast kan dit alles gepaard gaan met vermoeidheid, depressies en angsten. Een fijne cocktail van ellende, die er dus mede voor kan zorgen dat het er thuis en in de nabije omgeving niet gezelliger op wordt. Ook maken die meer dan 50 mogelijke symptomen duidelijk dat geen enkel ‘gevalletje’ MS hetzelfde is. Er zijn ook nog eens verschillende vormen van MS en welke klachten je ervaart. Kortom; ‘we’ zijn net echte mensen!

Nu heb ik het vermoeden dat er in mijn omgeving mensen zijn die twijfelen aan mijn cognitieve vermogen en de eventuele achteruitgang daarvan. Die mensen kan ik geruststellen, want ik weet mijn hele leven al niet beter of dat die twijfels bestaan over mijn denkvermogen. Dan heb ik ook nog wat karaktereigenschappen die niet meewerken om ‘normaal’ bevonden te worden. Kortom; ik weet niet beter en ik zou me er dus niet druk om moeten maken.

Wel hoop ik voor iedereen, dat hij of zij in de loop van zijn of haar leven iets anders tegen het leven en de wereld aan gaat kijken. In mijn geval is dat in ieder geval wel zo. Wanneer je zoals in mijn geval ontslagen wordt na 15 jaar en enige tijd later te horen krijgt dat je Secundair Progressieve MS onder de leden hebt, dan doet dat wel iets met je.

Ik ben in een heel andere wereld terecht gekomen waarvan ik het bestaan niet eens wist. Uiteraard zal mijn directe omgeving hier ook aan hebben moeten wennen en misschien is het wennen nog niet voorbij. Blijkbaar heb ik de ziekte al ruim 20 jaar onder de leden, dus in hoeverre dat invloed heeft gehad op hoe ik nu denk en doe, zal ik nooit weten. Daarnaast heb ik tegenwoordig noodgedwongen tijd om te om me te verdiepen in andere zaken dan werk gerelateerde zaken. En dan kan het maar zo zijn dat je over bepaalde zaken anders gaat denken dan de overtuiging die je een aantal jaren geleden had.

Voorheen had, of beter gezegd, nam ik die tijd er niet voor om me te verdiepen in welke materie dan ook. Dus het zal zonder enige twijfel zo zijn dat ik in bepaalde opzichten veranderd ben, maar hoe dat geweest zou zijn zonder de diagnose SPMS? Dat weet ik niet.

Maar is het niet zo dat mensen continu veranderen in hun opvattingen, handelen en standpunten? Daarnaast speelt ook de vermoeidheid een hoofdrol wat betekend dat ik niet altijd en overal zin in heb of belangstelling voor heb of toon. Dat zal bij mij misschien wat vaker voorkomen dan bij andere personen. Ook dat zal van invloed zijn op verwachtingspatronen van anderen ten opzichte van mijn persoontje. Ik moet mijn weg zien te vinden in steeds weer veranderende omstandigheden en ik heb er alle begrip voor dat anderen in mijn omgeving daar ook mee worstelen.

Zolang er nog meer dan één miljoen Nederlanders aan de antidepressiva zitten, er steeds meer mensen het stickertje ADHD opgeplakt krijgen en 43% van de Nederlanders een psychische stoornis heeft gehad maak ik me nu nog geen zorgen. Als er stempeltjes voor afwijkend gedrag hadden bestaan dan had ik die waarschijnlijk ruim 30 jaar geleden al gehad. Ik zou zeggen vier fijn vakantie met zijn allen want dat doen we ook nog steeds onder sociale druk en niet om even de stress te ontwijken. Ik hoor ze graag al die mooie verhalen maar bij thuiskomst graag weer ‘back to normal’. Die opgeladen accu duurt maar een paar dagen.

Tot de volgende blog!
Carlo

www.zenuwslopend.com