Hoi,
Mijn vriend klaagt altijd over alles en iedereen. Niks is goed, hij is altijd opgefokt. Als ik met hem wil praten over wat hem dwarszit, negeert hij me en stopt zin vingers in zijn oren om daarna stampvoetend naar boven te gaan. Vanavond gaf hij aan dat hij ging slapen toen hij bocen was, want hij was moe. Helemaal goed natuurlijk. Ma een half uur ben ik okk naar bed gegaan em ineens wil hij knuffelen ennis hij weer heel lief.

Ik heb het idee dat hij heel veel moeite heeft mer emoties tonen van zichzelf en daarom altijd zoekt naar iets slechts van andere, zodat dat afleidt. Hij moet 23 dec een brief versturem, die brief em enveloppe moesten perse vandaag al geprint en geschreven worden. Wanneer ik aangeef dat je een adres halverwege een enveloppe schrijft, dannis het huis te klein en moet ik me er niet mee bemoeien.

In een druk winkelcentrum wordt hij helemaal gek en loopt alleen maar te mopperen op alles en iedereen. Dan vliegt hij een winkel in om er vervolgens net zo hard weer uit te gaan.

Dit lijken paniek of angstaanvallen.

Hoe krijg ik hem zover dat hij hulp gaat zoeken om te achterhalen wat er toch met hem is? Altijd zo gestresst en vol spanning en altijd mij of anderen op de kop geven en uitmaken voor van alles en nog wat (wordt maar eerst eens zen met jezelf, je bent een flipkip, me hebt jezelf niet onder controle zijn dingen die hij roept als ik emotioneelben om hoe hij tegen me doet)

Beetje van alles door elkaar, excuus. We hebben ook fijne momenten, mswr de laaysy week hebben de ruzies wel de overhand, helaas.

Oh ja zelf zegt hij dat hij hooggevoelig is, maar ik denk dat dit niet het enige is. Zijn vader was autistisch, net als 2 neefjes.

Vingers in zijn oren en stampvoets naar boven. Ik heb er geen verstand van maar dit lijkt mij geen normaal gedrag voor een volwassen kerel. Hij heeft zeker hulp nodig maar hoe je hem
Zo ver kan krijgen geen idee

Tja, even een opmerking die je naast je neer kunt leggen: heb je weleens het topic gelezen over mensen die jaren bij iemand met autisme zijn gebleven en daar compleet op afgebrand en in rouw zijn?

Het lijkt inderdaad op een probleem in de informatie/prikkelverwerking. Maar hij heeft ook weinig zelfinzicht daarin en gedraagt zich niet ok. Lijkt mij een zware weg die mogelijk nergens heen leidt. Wil je dat?

Narcistische mensen hebben andere problemen, niet deze overprikkeling.