Je hebt een psycholoog nodig voor je angsten. Die gaan niet vanzelf weg..

Daar heeft u wel een punt.. maar snapt u dat ik het lastig vind om die stap te zetten?

Hoi anoniem,

Ik heb griep, maar begrijp heel goed dat het helpt om erover te schrijven. Ik vind het ook heel goed dat je dat doet!

Je mag best wat meer opschrijven dan je doet. Als het helpt. Ik begrijp dat je erg worstelt en dat het veel stress geeft. Helpt het misschien om even bij iemand terecht te kunnen?

psychologen kunnen ook niet alles zomaar fixen, ze bieden je het gereedschap en daar ga je dan zelf mee aan de slag. Dat wat ik schreef, hielp je niet?

Vertel eens, van alles waar je over piekert, wat is je rampscenario? Wat is ergste nachtmerrie? Kijk het eens in de ogen. Het is toch anoniem.

Ik zou je elders willen helpen maar zit zelf ziek thuis, dus dan maar zo ok?

 

Beterschap ten eerste.

Ik had dus eerst hypochondrie daar ben ik vanaf gekomen. Toen had ik angst dat ik op mannen viel wat dus niet zo is en ik mij zelf voor de gek hield en als ik dan een man zag vond ik die standaard ‘knap’ en dacht ik dat ik homo was terwijl ik altijd op vrouwen viel en sexueel aangetrokken voel tot vrouwen dat weet ik 110% zeker.

Toen ben ik gaan piekeren/stressen/angstig geworden dat ik dus ga misbruiken en op kinderen val. Maar ik heb gewoon een bloedhekel aan pedo’s en misbruikers. En ik heb gewoon angst om zo te worden terwijl ik altijd al echt sinds kleinsaf aan op ouderen vrouwen val, en ineens krijg ik deze angst terwijl ik zo helemaal niet wil zijn en helemaal gek word van deze gedachte. Ineens zie ik allemaal dingen die mijn angst bevestigen waar ik normaal nooit last van had en er steeds over na ga denken. En daardoor krijg ik steeds die gedachte. Het is precies het zelfde als toen ik dacht dat ik homos viel en dat is nu ook gewoon over en heb ik ook geen last meer van. En ik schaam me gewoon voor dit idee en voel me totaal niet sexueel aangetrokken tot jongeren kinderen. En door steeds die ‘bevestiging’ denk ik dat het geen angst is.  Ik word echt gek van deze stress.

Dat begrijp ik wel. Maar ik denk wel dat het nodig is om te doen

En dit voelt echt precies het zelfde als hypochondrie en die andere angsten. Het is echt vervelend en voel me echt niet fijn zo. Het ene moment voel ik me dan goed en denk ik er niet aan en het andere moment heb ik super veel angst en stress.

Wat gaat zo’n psycholoog doen dan?

Ok. Ik probeer het even in stukjes op te delen of te zeggen wat ik uit je verhaal haal.

Je bent iemand die veel nadenkt over wie je bent. Vind je dat een oke eigenschap?

Je bent iemand die gevoelig lijkt voor prikkels van buitenaf, die je op je zelf betrekt (kanker in omgeving, aantrekkelijke mannen, en .. die laatste, hoe word je daardoor getriggerd? Door alle meisjes/jongens die vragen op dit forum stellen? Of waar kwam het als eerste door, denk je?

Maar als ik lees je dat je een gevoel van schaamte koppelt aan dat 'het dan mogelijk waar is'. Zie ik dat goed? Dat schaamtegevoelens voor jou betekenen dat iets 'waar' kan zijn?

Ik schaam me wel eens voor hoe onhandig ik dingen heb aangepakt. Maar ik BEN niet DAARDOOR onhandig. Alleen ben ik wel gevoelig voor schaamte. En dat heeft ook wel iets met eigenwaarde te maken.

Het hielp mij ook erg als ik mensen waar ik tegen op keek domme dingen zag doen en dan weer door zag gaan met wat ze deden. Sommige mensen hebben minder last van schaamte dan anderen. Het ergste oordelen we vaak over onszelf en wat we denken dat dit zegt.

En als je dan graag succesvol wil zijn, nou ja, dan wil je liever niet de angst hebben dat je op jongere meisjes valt. Misschien. Maar ik zelf heb al meisje van 14-17 toch vaak vriendjes gehad die een heel stuk ouder waren. Die waren gewoon veel interessanter. En nu ik stokoud ben, heb ik ook wel eens iets met iemand die 14 jaar jonger is 😉 Dat verschil zou voor jou te groot zijn, maar als je ouder wordt, wordt alles anders.... geloof me.

Angst, stress, schaamte, wat dan ook, het vraagt energie en het zit je in de weg. Maar je mag er zijn met al je vragen.

 

De oorzaak proberen te vinden en eventueel een therapie starten.

Ik schaam me er voor dat ik deze angst heb. En ik heb deze angst gekregen toen ik iets heel knulligs aan het doen was en ineens dacht ik van ik ben zo, ik val op kinderen dit dat terwijl er helemaal geen aanleiding of iets voor was en helemaal niet sexueel getint.

En ik voel mij alles behalve sexueel aangetrokken tot kinderen alleen dan ben ik bang dat ik wel zo ben als ik dan een kind zie ofzo en dan raak ik helemaal in paniek etc. Want ik wil ook helemaal niet op kinderen vallen. Like waarom heb ik deze angsten en ik voel er ook helemaal niks voor. Dan zie ik een kind en dan voel ik mij ook helemaal niet sexueel aangetrokken tot alleen ik krijg dan wel stress. En ik check gelijk van alles dan en dat bevestigd mijn angst. Van die ziet er mooi uit en die niet en als ik dan iemand zie die er ‘mooi’ uitziet denk ik dat ik daar op val terwijl ik dat nooit eerst had, want zo denk ik ook helemaal niet bij kinderen. Ik vind oudere meisjes/vrouwen sexueel gezien ook veel meer aantrekkelijker. Ik heb niks sexueel aantrekkelijk voor jongere meiden. Bij dat idee word ik al misselijk. Dus ik snap dit gewoon niet. En schaam mij ontzettend voor dat ik deze gedachtes heb. Ik zit echt met mij zelf in de knoop en ik zit er best wel door heen. En ik val gewoon op vrouwen met grote rondingen etc.

Precies wat u zegt, prikkels van buitenaf waar mijn hersenen dan bevestiging voor zoeken dat ik zo ben. Zoals wat ik zei dan zie ik een kind en kijk ik die is mooi en die niet terwijl ik dat pas heb sinds deze angst en daardoor denk ik dat ik zo ben. Omdat ik gelijk dan aan deze angst denk als ik een kind zie.

en ik zoek allemaal dingen waarom ik het kan zijn en dat is het hele ding waar het mis gaat bij mij, want als ik een hele dag alleen thuis ben bijvoorbeeld heb ik er geen last van want dan krijg ik die triggers van buitenaf niet.

Oftwel, de dingen die ik NIET wil zien zie ik dan toch.

Heel herkenbaar dat naar buiten gaan, maakt dat je meer met van alles wordt geconfronteerd. Heb ik ook.

Ik word bv de laatste maanden steeds getriggerd door dingen op straat die me vroeger helemaal niet bezighielden. Dat heeft soms ook te maken met een kwetsbare periode dat alles op zijn kop staat en je van alles ter discussie stelt. Bij jou zijn dat vragen of een angst dat er bewijzen te vinden zijn dat je kinderen wil misbruiken of eerder mannen wil daten of eerder kanker had.

Rottige is dat je jezelf te kort doet om alleen maar bewijzen vòòr te zoeken. Ja toch?

Als je jezelf echt serieus neemt, zoek je dezelfde tijd naar bewijzen 'tegen' s 'voor'.

Wil je dat eens voor me doen? En je weet het he: goed onderzoek kan alleen als je er emotioneel wat afstand van neemt en je zorgt voor genoeg eten, slaap, sport etc.

En dan aan het einde van elke dag zet je de bewijzen voor en de bewijzen tegen in een schriftje dat niemand ziet.

Neem jezelf serieus, zoek rust en zorg goed voor jezelf, en dan: doe goed onderzoek en NIET alleen maar bewijzen die je angst bevestigen. Die vind iedereen.......

Ok?

Ik ga er mee aan de slag!!

misschien een domme vraag maar weet u zeker dat dit angst is? Want ik ben zo bang voor dat dit realiteit is..