heb al 8 jaar een relatie en heb van hem ook 2 prachtige kids.
ik hou echt nog wel van hem maar de vonk is weg.
heb het gevoel dat ik alles fout doe, en dat ie me af en toe gewoon negeert.
maar als hij iets tegen mij zegt verwacht ie wel een reactie terug...
hij is super jaloers maar ik geeft hem daar geen rede voor.
ben altijd maar braaf thuis, en alleen op stap of wat dan ook, ho maar, want dat vind meneer echt niet goed.
al zou hij op zo'n moment zeggen, je doet maar.
maar als ik dan thuis kom, dan komen de scheven gezichten, of ik niks verkeerds gedaan heb.
van mij mag hij best alleen weg, graag zelfs, dan kan hij ook eens een sociaal leven opbouwen, maar ja, dat doet hij niet.
ik heb al lang geen zin meer in sex.
en dat vind hij natuurlijk ook niet zo leuk.
en tuurlijk, het zal ook echt wel aan mij liggen, maar het schiet gewoon niet op zo...
helaas ben ik goed in mezelf anders voordoen als dat ik me voel.
dus de mensen om me heen merken het niet aan me, dat ik me eigen eigenlijk klote voel.
met mn vent kan ik er niet over praten, want dan is het toch weer allemaal zijn schuld. (met andere woorden, heb IK het dus weer gedaan...)
heb sterk mn twijfels of de relatie nog stand gaat blijven houden...
cliche.... kan niet met m leven maar ook niet zonder m...
ik voel me gewoon opgesloten in mezelf en in mn huis.
bleh....

toch maar eens serieus praten, zeg maar gewoon dat je het soms niet meer ziet zitten met hem, kijken wat hij zegt en of hij bereidt is om samen met jou naar een oplossing te zoeken.
Kondig het gesprek aan, niet even tussendoor en zorg dat de kinderen niet in huis zijn of ga samen even ergens heen.
Verliefdheid gaat over maar er moet wel een houden van voor in de plaats komen en je moet je wel lekker voelen in een relatie, niet doorsudderenm, maar praten en ook naar je eigen aandeel in deze kijken.
Brenda

ja brenda, daar heb je eigenlijk wel allemaal gelijk in.
en ik hou ook wel van m, tis alleen dat het niet lekker voor me voelt hoe het nu gaat.
tis ook niet dat we vaak ruzie hebben ofzo, eigenlijk nooit
soms een onenigheid... maarja dat was het.
maar het zijn gewoon die iritaties over en weer.
ik zie er best wel tegen op om zo'n gesprek te beginnen omdat ik al weet hoe hij zal reageren.
maar er zal dan wel misschien wat duidelijkheid zijn.
doorgaan en eraan werken
of stoppen...

zolang je niet lekker in je vel zit, heb je het idee dat ook alles mis is.
je voelt je op dit moment niet gelukkig en dat draag je dan ook de hele dag met je mee, je kunt niet meer genieten van de kleine dingen en en helemaal niet meer in je relatie.
misschien moet je wat vaker iets samen gaan doen, simpele dingen dat hoeft niet direkt een weekendje weg te zijn.
de vlinders die verdwijnen soms maar daar tegenover staat dat je een relatie moet hebben gebaseerd op vertrouwen en vooral wederzijds respect en dat betekent ook dat je dingen voor jezelf moet gaan doen, waarom niet lekker naar een sportschool als de kinderen naar school zijn , een bezoekje aan de kapper of schoonh.spec.doet ook wonderen, een leuke cursus volgen ?
schrijf voor jezelf eens op, wanneer en waarom je jezelf niet prettig voelt en dan moet dit altijd bespreekbaar zijn met je partner.