Hoi,
Ik ben een jonge vrouw van 28. Ik ben 164 en weeg 56 kilo.
Ik ben vroeger altijd wel iemand geweest die erg met de mode mee ging maar eigenlijk nog net wat extremer meedeed. Ik deed net dat beetje meer wat de meesten niet deden. Daardoor werd ik vaak door ouders of leraressen onderuit gehaald. "Zoals moet je haar zien met die grote oorbellen of zo heb jij nu al van die scheuren op je benen?? Die kreeg ik toen ik zwanger was". Daar sta je dan als kind van 11.
Ik heb altijd erg geschommeld met mijn gewicht. vooral als ik relatieproblemen had.
Ik heb nu een goeie relatie alleen blijft gewicht een obsessie. Ik ben er altijd wel mee bezig geweest alleen word het nu zo erg dat ik jaloers word op anderen. Als ik zie dat mensen in mijn omgeving afvallen dan wil ik dat ook. Ik wil weten hoe zij dat doen en ik word er helemaal gek van. Ik voel me in hun bijzijn opgelaten en ik schaam me voor mezelf. De meeste vrouwen vinden dat ik er goed uitzie en vinden me een pracht figuur hebben. Ik walg van mezelf en durf amper naar het strand. Ik schaam me voor mijn partner.
Ik weet dat het slecht is om alles eruit te gooien en om laxeermiddelen te gebruiken. Dat doe ik ook niet (wel eens gedaan). Ik sport erg veel maar val daar niet snel van af. Ik heb veel eetbuien vooral suikers daar vraagt mijn lichaam continu om.
Af en toe weet ik me geen weg meer te bannen hiermee en raak alleen maar depressief. Ik zie alleen maar mooie mensen op straat en kijk hoe zij eruit zien en of ze dik of dun zijn.
Herkent iemand dit??
je moet er prachtig uitzien met jouw gewicht en lengte, daar zou je van moeten genieten, maar dat doe je niet.
er is dus iets anders aan de hand.
misschien toch goed om eens in therapie te gaan want hier word je ook niet gelukkig van.
geluk zit niet in je gewicht er zijn mensen dikker dan jij die gelukkiger zijn.
doe er iets aan, dit is zooo jammer.
sterkte, Brenda
hoi ik ben 17 jaar ik ben GEOBSIDEERD door gewicht het is verschrikkelijk ik wil niks anders dan afvallen ik ben 7kg kwijt maar zie het zelf niet mijn leven wordt er zwaar door beinvloed ik ga er mee slapen en sta er mee op ik vergelijk mijzelf met anderen en voel me verschrikkelijk tussen veel mensen ik schaam me! ik krijg veel complimentjes maar het dringt niet tot me door ik loop soms ongelukkig met dit probleem! iedere keer probeer ik me zelf te overtuigen dat ik niet zo mag leven zo me zelf niet mag kwellen maar dat gaat nie het komt heel tijd terug het is juist lik een stem in me hoofd dat mij constant der aan doet denken en me ongelukkig maak ik loop allang me dit probeem het was begonnen met pesterijen aan mijn 8 jaar ik heb wel altijd een zelflaagbeeld gehad maar nu is het echt wel heel extreem ondanks complimenten van veel mensen ben ten einde raad!!