Ik ben 14, bijna 15 jaar (nov 2002) en heb al best lang, (zo'n 1 à 2 jaar) op bepaalde momenten enorm de neiging om iemand, op gruwelijke wijzens te vermoorden en voornamelijk de gedachte.
Des te pijnlijker voor het slachtoffer des te beter, ook denk ik steeds eraan om de monden van de vermoorde slachtoffers horizontaal door te snijden zodat ze een creepy smile op hun gezicht hebben. Ik heb ook op bepaalde momenten een enorme neiging mezelf in mijn arm te steken met een mes ofzo, in ieder geval te verminken.
Ik hou ervan om te kijken naar films waarin ze letterlijk iemand de keel doorsnijden, alhoewel moordverhalen het ook goed doen.
Ik ben niet echt bang ervoor dat ik ook echt iemand zou vermoorden. Dat bedoel ik in de vorm van dat ik het geloof dat het zomaar zou kunnen gebeuren, maar ik heb bij die gedachte helemaal geen schuldgevoel ofzo, ik vind het juist een fijne gedachte.
Maar ergens diep vanbinnen weet mijn verstand dat dat helemaal niet normaal is, wat gedeeltelijk komt omdat me ouders altijd zeggen dat je dan echt gestoord ben en niet goed in je hoofd bent als je iemand vermoord of eraan denkt.
Dus ik ben een beetje verward en vraag nu om advies van wat ik zou doen en/of dat ik misschien een of andere psygische stoornis heb.
Oja nog een belangrijk iets, ik heb de laatste paar maanden een soort angstaanvallen waarin ik in elkaar kruip en me in me arm of benen knijp/mijn nagels erin zet, en enorm bang ben voor iets onbekents, ik denk een soort geest ofzo die dan bij me is.
Ik heb die "angstaanvallen" alleen maar als ik aleen ben.
Ik denk dat je er goed aan zou doen om naar de huisarts te gaan en dit met hem/haar te bespreken. Ik denk dat je wat professionele hulp zou kunnen gebruiken.
Beste Tandor, het klinkt heel raar maar dat kan ik denk niet. Ik ga mijn ouders niks hierover zeggen en als ik zomaar naar de huisarts ga hebben ze sowieso geen tijd voor me, en dan komen me ouders het ook te weten. En dat is juist iets wat ik wil vermijden. En ik heb zelf ook geen tijd om langs te gaan.
Maar heel erg bedankt voor de reactie, ik apprecieer het heel erg.
Hallo Thanasis,
Ik heb ook van die "rare" gedachten en ben heel benieuwd hoe het nu met je gaat.
Heb jij ze nog steeds, of zijn die gedachten verdwenen. Ik durf er ook niet zo goed met anderen over spreken, dus het zou fijn zijn als je nog eens van je liet horen...
Grtn,
Heike