Hallo ik ben een meisje van 16 jaar oud,
In het lagerschool werd ik altijd altijd gepest en buitengesloten werd vanaf het 1ste leerjaar tot en met het 6de leerjaar. Het waren verschrikkelijke jaren voor me wat me nu tot de dag van vandaag nog blijft achtervolgen in mijn leven. Ik word gelukkig niet meer gepest sinds ik in het middelbaar zit. Maar ik heb nu zoveel moeite met mensen vertrouwen want dat hebben een aantal mensen vorig jaar bewezen dat je mensen echt niet moet vertrouwen. Ze hebben me nog onzekerder gemaakt dan ik al was ik twijfel nu nog meer aan mezelf of ik wel goed genoeg ben of mijn uiterlijk wel oké is . Dat komt grotendeels ook door dat ik gepest werd in de basisschool ik werd altijd al gepest omwille van mijn uiterlijk. Die mensen noemde me altijd kaaskop omdat ik soort van ‘gaatjes’ heb op mijn voorhoofd door toen ik nog baby was omdat ik pukkeltjes had en daardoor zijn het ‘gaatjes’ geworden. Ze noemde me altijd brillenkop omdat ik een bril droeg. Ze hadden mijn bril verschillende keren kapot gemaakt waardoor ik besloten had om mijn bril niet te dragen terwijl het echt belangrijk was om mijn bril juist wel te dragen omdat mijn ogen toen al aan de slechte kant waren. Ik had toen vanaf het begin van het 2de leerjaar tot en met het 5de leerjaar mijn bril niet gedragen. Veel te lang waardoor ik echt niet meer zonder bril kon ik moest ik het 6de weer echt mijn bril dragen omdat ik wazig zag van ver en omdat ik last had van mijn ogen. Ik keek er toen echt tegen op omdat ik bang was dat ze mijn bril weer stuk gingen maken. En zoals ik al had gedacht toen is het echt zo gebeurd ze hebben mijn bril toen weer verschillende keren stuk gemaakt en ik had het niet aan de leerkrachten verteld omdat ze al is een keer zeiden dat ze er niks aan konden doen. Ik liet het dus gewoon zo. Mijn ouders weten hier niks van omdat ik het ze nooit verteld heb en ik wil ook niet dat ze het weten. Ik werd echt ook nooit gekozen als we in groepjes moesten werken. Ik bleef altijd als laatste over dan moest ik me aansluiten bij het groepje met de minste leerlingen die er altijd tegenop keken dat ik bij hen in een groepje zou gaan. Het deed me echt altijd zoveel pijn en als ik er nu aan denk heb ik zoiets ik mijn hoofd van ‘ben ik dan zo lelijk’ ‘ ben ik dan zo slecht’ ‘ben ik dan niks waard’ ‘wat is er mis met mij’ ‘ben ik dan zo dik’..... het blijft mij altijd maar achtervolgen ik kan het gewoon niet meer aan alles word te veel😭 er is een paar maanden geleden iets gebeurd waardoor ik er nu telkens aan moet denken het is zelfs zo erg aan het worden dat ik er lichamelijk ook klachten van krijg, k heb het gevoel dat alles slecht gaat in mijn leven het gevoel dat alles fout loopt. ik word er duizelig van ik word steeds misselijk mijn hartkloppingen veranderen ene moment super snel ander moment weer zeer traag ik krijg het snel benauwd door al die stress en onzekerheid. ik heb de laatste tijd echt totaal geen energie en ik ben de hele dag moe ik voel me hopeloos. enige wat ik bijna de hele tijd doe is huilen. soms denk ik van waarom stoppen die tranen niet. ik kan moeilijk tot een besluit komen om iets te doen. ik kan me niet meer amuseren. dingen die ik eerst wel leuk vond heb ik nu geen plezier meer aan. ik voel me zo somber. ik kan zelfs niet meer zoveel lachen me mijn vriendinnen terwijl dat het normaal wel zo is. ik heb nu echt barstende koppijn ik voel me zo misselijk. maar ik moest mijn gevoelens even ergens kwijt. ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen.
Ik krob letterlijk al mijn pijn en onzekerheden. Het is zelfs zover gekomen dat ik een paar keer mijn arm heb open gesneden dat het een wonde werd om het moment dat ik het deed had ik echt totaal geen pijn aan mijn arm pas achteraf. Ik heb nu zeker 7 littekens op mijn arm waar niemand van weet hoe dat die er gekomen zijn, Ik heb zo vaak het gevoel dat mijn leven gewoon geen zin leer heeft en dat het beter zou zijn als ik dood zou zijn
Ik weet gewoon niet wat ik met mezelf aan moet. Ik slaap maar 2 uurtjes per nacht en ik word nog is een paar keer wakker in die twee uur en ik slaap echt super slecht. Ik blijf zowel ‘s nachts als overdag piekeren en ik word echt gek van alle gedachte die in mijn hoofd rondspoken. Ik weet gewoon echt niet wat ik moet doen. Dit allemaal heeft ook invloed op mijn school werk als ik een presentatie moet doen voor de klas dan ben ik altijd bang dat ik uitgelachen word en dan blokkeer ik volledig en doe ik het niet en daar verlies ik uiteraard veel punten mee omdat ik nooit een spreek opdracht doe voor de klas of een presentatie omdat ik zo bang ben door dat ik dus altijd uitgelachen werd toen ik dus gepest werd ze zeiden ook altijd dat ik nooit ik kan en nooit iets ga kunnen laatste tijd heb ik meer en meer het gevoel dat ze gelijk hadden en dat ik gewoon een mislukkeling ben😣 ik ben bang dat het altijd zo zal blijven en dat ik me altijd zo bang en onzeker ga blijven voelen ik voel me ook zo eenzaam

Zo meid... dat is nogal een triest verhaal. Je moet er ook iets mee gaan doen. Ga om te beginnen naar de huisarts. Die kan je verwijzen voor professionele hulp, want die kun je toch echt wel gebruiken

zijn er misschien ook andere tips die ik zelf kan toepassen of dingen die ik kan doen zonder dat ik daarvoor naar de huisarts moet?

Als ik je verhaal zo lees, denk ik toch echt dat je professionele hulp nodig hebt. Dit kun je zelf niet oplossen

Ik wil eigenlijk niet dat mijn ouders hiervan weten…:(

Je kunt zelfstandig een afspraak maken bij je huisarts en die mag daar niet met je ouders over praten

Mijn vader vind me al irritant en een vermoeiend kind terwijl ik niks doe voor hem zelfs als ik ziek ben of wat dan ook vind hij dat ik overdrijf laatst nog ik heb heel erge rugklachten en ik had dat eens gezegd tegen mijn ouders en toen zei mijn vader dat ik me aanstel maar blijkt toch dat ik chronische rugklachten heb en een versleten rug waardoor ik dus veel pijn heb maar toen vond mijn vader al dat ik overdreef laat staan als hij dit weet…😔

Maar als ik dan professionele hulp zou inschakelen dan komen mijn ouders dat toch te weten?

Nee, want ook die mogen er niet met je ouders over praten. Niemand mag hier met iemand over praten zonder jouw uitdrukkelijke toestemming

Oke bedankt voor de tip…