Geachte heer/mevrouw,

Ik ben een meisje van 19 jaar. Ik ben altijd al een geval apart geweest, vroeger stiller dan anderen en als ik dan iets zei was het iets vreemds. Een schreeuw om aandacht wellicht. Ik ben altijd nogal een emotioneel persoon geweest, al kan ik dat op veel gebieden goed verbergen. Maar soms kan een woord of een gebeurtenis mij zo raken dat ik gewoon spontaan in tranen uitbarst. Al zolang als ik het me kan herinneren wisselen depressies zich af met periodes waarin het redelijk goed met mij gaat. Vanaf mijn 16e echter begon ik dusdanig te veranderen dat ik mij vooral slecht voelde. Ik begon te drinken, soms zelfs te blowen. Ik voelde mij vaak eenzaam, doordat veel vrienden, mijn hond en mijn vriendje mij hadden verlaten. Daar gaf ik mijzelf de schuld van.
Op mijn 16e ben ik voor veel dingen getest, waaronder ADD, maar er is niets uit dat onderzoek gekomen. Ik had van alles 'een beetje'. Wel bleek dat ik een disharmonisch intelligentieprofiel heb.
Daardoor voelde ik me nog slechter omdat ik toen dus ging denken dat ik me aanstelde. Ik heb het ten ruste gelegd, maar doordat ik nog steeds dacht dat ik geen zak waard was heb ik een eetstoornis ontwikkeld. Dat is een van de grootste fouten in mijn leven want ik heb er nog steeds last van, al ben ik al meer dan een jaar in behandeling.
De behandeling heeft mij psychisch wel vooruit geholpen, want waar ik vroeger alleen maar negatief kon denken probeer ik tegenwoordig ook de positieve kanten erbij te halen. De laatste tijd zijn er echter veel dingen in mijn leven gebeurd, veel veranderingen, die ik niet aankon. Behalve dat ik weer begon met blowen, heb ik me ook al vaker gesneden, omdat die pijn minder erg was dan mijn innerlijke pijn. Dit deed ik op mijn 17e ook wel eens.
Dit soort dingen,( ook het feit dat ik me vaak heel angstig en eenzaam voel, ook in publieke omgevingen ) zorgden ervoor dat ik me weer begon te verdiepen in de psychologie. Mijn therapeut had al eerder aangegeven dat ik waarschijnlijk een HSP ben. Hierdoor kwam ik ook op borderline terecht. Alles klopt, alle criteria. Van het zwart-wit denken (ik kan relaties zomaar beëindigen omdat ik het gevoel heb dat mensen te dicht bij me komen) tot oncontroleerbare woede-aanvallen (als iemand een afspraak afzegt krijg ik zin om dingen kapot te maken).
Daarom wil ik weten: lijkt het er voor anderen op dat ik borderline heb? Moet ik met deze klachten naar mijn huisarts? Ik word gewoon gek omdat ik niet weet wat er met me aan de hand is. Ik heb momenteel een twijfel omdat ik niet weet of ik in behandeling wil aangezien ik met mijn huidige therapeut goed kan praten (alleen zij is er natuurlijk voornamelijk voor mijn eetstoornis).
Kan iemand mij helpen?
Groetjes, een meisje.

ik heb bijna alle simtonen van borderline, maar durf dat niet goed aan te geven bij mn begeleider en psycholoog omdat ik dan bang ben dat ik zo overkom van, ik wil borderline of zo, kan iemand mij helpen of snapt iemand wat ik bedoel

Bespreek het met je psycholoog. Daar is die toch voor....