Ik ben en 27 jarige vrouw.

Al jaren krab ik wondjes open.
Tot ergernis van mijn ouders, schoonouders, partner, vrienden etc. Het ziet er lelijk uit.

Ik doe het vooral als ik erg onzeker ben, of me rot voel. Het gevoel dat ik na het korstje eraf krabben heb is fijn. Zodra het korstje terug is krab ik het er weer af. Dagelijks dus.
Dit maakt dat een wondje pas na gemiddeld 3 maanden genezen is wat in 4 dagen zou kunnen. Ik maak ze ook steeds groter.

Nu is mijn vraag behoort dit tot automutilatie?
En zijn er mensen die tips hebben om dit te voorkomen?

Liefs Moi

Ik vind het eerlijk gezegd geen belangrijke vraag of dit onder de definitie van automutilatie past. Ik vind de vraag waarom je dit doet veel belangrijker en of je hiermee zou willen stoppen het belangrijkst. Maar als je het wilt weten, dan is het antwoord ja, dit is een milde vorm van automutilatie volgens de psychiatrische definitie. Dit kun je opzoeken in de DSM, de 'Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders'.

De behandeling van het wegkrabben van korstjes zodat de wonden groter worden om nare gevoelens te vermijden bestaat uit het voorkomen van het wegkrabben van de korstjes en het uitzoeken en behandelen van de oorzaak van het wegkrabben, namelijk de nare en vervelende gevoelens. Dit betreft meestal psychotherapie en medicatie met als doel het bewust worden en verwerken van traumatische ervaringen uit het verleden.

Zoek je profesiionele hulp bij jouw probleem? Heb je meer vragen? Kun je misschien vertellen welke gevoelend of gebeurtenissen je probeert 'weg te krabben'?

Alles wat valt onder jezelf bewust pijn doet, valt automatisch onder automutilatie.

Je kunt hiervoor professionele hulp zoeken, maar ik begrijp heel goed dat je het misschien vreemd vind om met een probleem als dit hoger op te stappen.

Je kunt zelf al klein beginnen. Plak pleistertjes op je wondjes, smeer als je zin hem om te krabben je handen in met anti bacteriele hand gel, als je dan krabt is het een heel onprettig brandend gevoel.

Praat er met een naaste over, je beste vriendin, je (eventuele) man of vriend, je zus/broer.
Maak de afspraak, dat elke keer als jij toegeeft, je ze moet trakteren op een lekker wijntje of een lunch.

Als dit nou werkt, maar je voelt je zonder het krabben nog steeds heel erg onzeker en rot, zou ik wel adviseren om professionele hulp te zoeken.

Ik hoop dat ik je een beetje geholpen hebt hiermee!
Sterkte <3