leven met een partner met autisme

  • #46

    beste dirk, ik zou graag met respect op je reactie willen reageren, je schrijft dst je dankzij de diagnoze verder bent gekomen....maar daar ze je me wat positiefs zeg. je erkent zelf dus blijkbaar de dingen waar je tegenaan loopt. als je als autist erkent dat je anders reageerd dan gemiddeld dan ben je al op meer dan de helft verder in het leven. ik heb dus ook echt wel respect voor de mensen/autsiten die zijn of haar kenmerken erkennen, want alleen daar kom je verder mee in het leven en relaties. mijn ex man is een onwelwillende. het ligt altijd aan mij of aan iets anders of aan iemand,maar nooooooooooooooit aan zichzelf! daar kan ik dus totaal niets mee, snap je dat ook? deze man realiseers zich totaal niet dat mijn leven op zijn kop staat door ZIJN onwelwillendheid/ eigenwijsheid......want zo zie ik deze vorm van autsime ten voete uit!

    ik ben van nature een ruimdenkend mens, kan me in veel sitiaties en mensen verplaatsen...maar wat ik hierboven allemaal heb beschreven gaat me echt boven de pet, sorry

    Reageer
    #47

    Autisme is iets anders dan eigenwijs zijn hoor.

    Reageer
    #48

    Dat van "de schuld ligt nooit bij hem", maar altijd aan iemand of iets anders, komt me zo ontzettend bekend voor. Mijn man heeft dus al vele baantjes gehad, en de redenen dat hij iedere keer kan vertrekken, ligt niet aan hem, iedere keer aan de baas of hij krijgt te weinig tijd om iets te leren, of het materieel waar hij mee moet werken deugt niet. Maar als dit keer op keer gebeurt, ziet iedereen , dat dit niet de waarheid kan zijn. Maar het probleem zit duidelijk bij hemzelf.

    Reageer
    #49

    hallo, er is iemand die schrijft dat

    Autisme is iets anders dan eigenwijs zijn hoor.

    autisme kenmerkt zich bij de onwelwillende autist zeker wel in eigenwijs zijn hoor, ik heb inmiddels de nodige ervaring met autisten, elk persoon met autisme is weer anders, dit heeft ook met karakter trekken te maken en het open staan voor je eigen beperkingen.

    wat ik wel nog even wil toevoegen is dat eigenwijsheid snel verward word met het onvermogen van iemand met autisme, omdat iemand met autisme het zelfinzicht vaak mist, voor de niet autisten kan dit als eigenwijs overkomen en ik kan je vertellen dat als je er in je privé dagelijks mee te maken hebt dit zeer frutje is

    Reageer
    #50

    ik ben zelf ook autistisch (mn vriendin ook, zij heeft PDD-NOS en ik heb Asperger-Syndroom), leer hem te begrijpen en het zal allemaal geweldig gaan.. suc6

    Reageer
    #51

    dan hoor ik graag hoe ik dat dan het beste kan doen.....ik probeer dit al 6 jaar, zonder resultaat....misschien nog tips?

    Reageer
    #52

    Hallo Susanne.

    Blijf met twee voeten op de grond staan. Waarschijnlijk blijf je je hele leven schipperen met je ex-man.
    Mijn situatie is:
    Ik was 19 jaar getrouwd en heb 4 kinderen. Inmiddels ben ik 2 jaar gescheiden. Ook mijn man accepteert niet dat hij misschien het Asperge syndroom zou kunnen hebben. Alles ligt aan mij.
    Het besluit om uit elkaar te gaan heb ik genomen, omdat ik er anders onderdoor zou gaan. Ik kon het niet meer opgebracht krijgen.
    Ik weet dat mijn ex van mij houdt en ik houd ook nog van hem. We proberen samen om alles wat onze kinderen betreft goed te regelen, maar ja ik loop tegen heel wat obstakels aan. In ieder geval heeft hij nu meer rust en ik ook. En het belangrijkste, onze kinderen houden van ons allebei en hoeven niet te kiezen.
    Wel houdt dit voor mij in dat ik mijn kinderen op moet vangen, maar ook mijn ex-man.
    Uitleggen aan mijn ex-man dat andere mensen dingen anders bedoelen, hij snapt dit niet. Hij ziet dingen anders.
    Uitleggen aan mijn kinderen, zij worden steeds ouder en zien ook dat er dingen niet kloppen. Proberen uit te leggen dat hun vader van hen houdt.
    Ja ik heb alles gedaan wat ik kon om hulp te krijgen, maar als je partner dit niet wil houd alles op.
    Probeer je eigen leven weer op te bouwen.
    Voor mij, ik heb geen echtgenoot meer maar ik zal er alles voor doen om hem wel als vriend te behouden.

    Wilma.

    Reageer
    #53

    Hallo iedereen, ikzelf ben een mama en echtgenote van 2 lieve autisten. Eerst en vooral het is niet gemakkelijk maar voor hen evenmin. Ik herken ook de eenzaamheid en de frustatie maar ook de ongelooflijke loyaliteit van die 2 personen. Hun leven loopt ook niet over rozen bv. zoals mijn dochter nog maar net ervaren heeft op weg naar school hebben ze nu een stuk van het fietspad in een andere kleur geverfd en wist ze niet meer of eigenlijk durfde ze niet meer via deze weg naar school. Voor ons is dit simpel maar voor hen is dit een onoverkomelijk probleem en zo is dit met alles voor hun; als er iets voor ons verandert dan passen wij ons aan het is soms vervelend maar ook niet meer dan dat mar voor hen gaat dit samen met een totale ontreddering. Want zij moeten zich net het meeste aanpassen en kunnen het minst zichzelf zijn want zij zij zogezegd de "niet normale" denken de mensen daar eigenlijk wel aan. Pas op ik raak ook nog dikwijls gefrustreerd maar neem eens een blad papier en maak 2 kolommen één met de pro's en één met de contra's om en te leven of getrouwd te zijn met een autist. Het gras is altijd groener aan de overkant maar als de zon er te lang op schijnt wordt deze ook bruin en wat heb je dan nog. Wat ik wil zeggen met en ondanks al zij gebreken zou ik mijn man met niemend willen ruilen en ik weet waar ik van mee spreek . Ik heb zogezegd al twee relaties met "normale" mannen gehad maar geef me maar ijn ventje nu. Denk na sta open voor het autisme van uw partner of kind maar veroordeel niet help hen het leven makkelijker te maken maak schema's van de dagindeling betrek jezelf ook in die schema's zodat het ook niet te betutteld oogt voor uw partner. Spreek af met elkaar neem ook een hobby beoefen die als het kan altijd op dezelfde dag en uur zo neem je daar ook al de problemen weg. Mijn man is nooit 5 min te laat ik heb hem ook uitgelegd bv. dat dit niet geeft als er bv. een ongeval gebeurt is of file die dingen moet je allemaal bespreken; ik weet het lijkt en het is een hele opgave maar als je daar doorheen bent zul je zien dat het allemaal toch nog wel los loopt. Aan iedereen veel succes.

    Reageer
    Bereken hier je BMI

    De Body Mass Index (BMI) geeft uw gezondheidsrisico weer o.b.v. uw lichaamsgewicht en lengte. Vul het in en ontvang direct per mail de uitslag met het bijbehorende gezondheidsadvies

    cm
    KG
    #54

    Ik heb een lang huwelijk achter de rug met een man met asperger, zonder dat ik wist dat hij dit had. Ik kwam er pas achter toen één van mijn kinderen zich niet ontwikkelde zoals verwacht, later bleek dat ook zij Asperger had. Het was een heel eenzaam huwelijk, waarin ik uiteindelijk meer moeder was dan partner en maatje. Toen we nog jong waren en geen kinderen hadden, en we allebei nog zoekende waren in het leven, ging het best. Maar toen er kinderen kwamen, stond hij aan de zijlijn, deed niet mee, kon ik emoties en blijdschap over wat je van je kinderen ziet, niet delen. Later, toen de problemen groter werden, en ik zelf door mijn werk ook wel eens steun nodig had, kon hij er niet zijn voor mij. Uiteindelijk was ik kapot, ik heb alleen maar gegeven en niets gekregen. De beslissing om te scheiden was een bevrijding, een geweldige opluchting, het leven stond weer helemaal open en ik moest weer helemaal ontdekken wie ik ook al weer zelf was. Zoveel jaren van wegcijferen en je aanpassen omdat hij dat niet kon. Ik besef dat dit voor jou geen tip is, maar een naar toekomstbeeld. Anderzijds, je leeft maar één keer, als je nog terugkan, doe het.

    Reageer
    #55

    hallo wilma, ik dankje hartelijk voor je openheid in je mailtje naar mij.

    wat jij schrijft is ook zooooo herkenbaar, mijn oudste kind gaat ook steeds meer inzien en heeft al het inzicht dat vader telkens weer terug valt het oude probleem. mijn kind zou heel graag meer contact willen met vader,en heeft ook aangegeven meer 1 op 1 contact met hem te willen ipv altijd samengevoegd in zijn nieuw samen gestelde gezin. even komt vader de behoefte van zijn kind na,maar vervolgens vervalt hij weer in zijn oude patroon en komt er geen inzet vanuit vader naar mijn kind.

    volgende verhaal is dat mijn andere kind autisme heeft, ik al enige maanden een pgb voor hem heb, en deze besteed aan hulp thuis, tips over hoe om te gaan met.....
    mijn kind is een zeer kwetsbaar kind, erg gevoeleig en hoog sensentief, pakt elke sfeer op, positief maar ook negatief. mijn kind met autime heeft erg veel last van dat ik met mijn ex nooit op 1 lijn zitten, daarbij komt ook dat zijn vriendin erg bemoeierig is en het allemaal denkt te weten wat niet het geval is.

    vader wil kind met autisme 3 weken mee op vakantie,naar het buitenland. 3 weken is hij nog nooit van huis geweest en ook heeft hij die vakantie zonder overleg geboekt. ik als moeder maak me zorgen over het feit dat hij kwetsbaar is, en nog niet is opgewassen zo lang uit zijn vertrouede omgeving te gaan met zijn nieuw samengestelde gezin aan vaders kant wat nog pril is. ook mijn pgb gebeleidster heeft aangegeven haar twijfels te hebben over deze actie en heeft dit vader ook verteld.maar vader neemt niets aan en wil maar 1 ding, kind mee op vakantie. ook heeft mijn pgb hulp in het gesprek wat we hadden opgemerkt dat ze echt te weinig inzicht hebben wat autisme betekend voor ons kind. het blijft dus een strijd die hij met mij aangaat en hij vergeet hierin te kijken naar het kind. sterker nog, nbooit komt hij op school,maar nu ineens wel....hij wilde zogenaamd even weten hoe het met zijn kind is gesteld. ik weet echter wel beter, hij wil graag horen dat het goed met hem gaat zodat hij weer een reden heeft te zeggen...zie je wel? hij kan gewoon mee. echter is mijn kind al enige weken opvallend stil op school, de meester maakt zich zorgen. ik vertel uiteindelijk dit hele verhaal en toen werd hun duidelijk waarom ons kind zo terug getrokken is. vader is niet in staat naar het belang van zijn kind te kijken, hij volgt graag alleen zijn eigen belang.....ik blijf bij mijn standpunt, mijn kind kan niet mee met zo'n intensieve reis( wat mijn pgb hulp aanvaart en mijn zorgen ook erkent) uiteindelijk heeft vader nu gezegd te gaan kijken wat hij juridisch nog kan. dat moet hij dan maar doen, ik heb zwart op wit een gesprek verlsag waarin staat dat mijn kind kwetsbaar is, en de orthopedagoog ook haar twijfels heeft of zo'n vakantie voor dit kind goed zal zijn. daarnaast zijn er al opvalland heden op school gesingaleerd dat kind erg terug getrokken is....en dit natuurlijk omdat mijn kind niet de duidelijkheid krijgt van beide ouders en daardoor verscheurd word. ik ben een moerder die een vader heel belangrijk vind in mijn kinderen hun leven, zal een omgang niet in de weg ziten uit een strijd gevoel, dat leefd totaal niet bij me. ook kan mijn kind mee op vakantie, maar wel op zo'n manier dat het voor het kind te behappen is. maar wat doe je nou als die vader dit echt niet wil of kan inzien????? ik voel me hier zo machteloos in. ik heb vader gezegd datik open sta dat hij ook de begeleiding kan aannemen vanuit de pgb, zodat hij betrokken blijft, we dezelfde pictos kunnen gebruiken en mijn pgb hulp ook hem thuis tips en uitleg kan geven.
    ik wil geen strijd, en al helemaal niet over de hoofden van de kinderen, ik ben juist keihard bezig mijn kind naar een zo zelfstandig mogelijk leven te leiden in samenwerking met mijn pgb begeleiding. ik doe keihard mijn best dat als mijn kind met vader een weekendje gaat camperen hem zo goed mogelijk voor te bereiden omdat dit in het kind zijn belang is, ik geef een overdracht aan vader, maar krijg een heel oppervlakkige overdracht terug...altijd is alles goed gegaan volgens hem....terwijl mijn kind me verteld dat hij moest huilen en naar huis wou,maar dat word mij niet verteld.

    ik kan deze man wel aan de hoogste boom hangen,maar een feit blijft dat we beiden ouder zijn van een kind met een handycap en je altijd met elkaar in gesprek zal moeten, open moet staan voor elkaars gevoel...want een kind met autisme is voor ouders een zeer kwetsbaar stuk, vertrouwen in elkaar als ouder is zo belangrijk! want dan kun je als ouder ook met een gerust hard je kinderen een weekend laten gaan...je weet dat het goedkomt zeg maar.

    dus ja wilma, wat doe je nou in zo'n situatie?
    ik hoor graag tips

    Reageer
    #56

    @Sandra,

    misschien een idee om eens contact op te nemen met de NVA (Ned. Vereniging voor Autisme).
    Zij hebben diverse afdelingen waar je terecht kunt voor hulp.
    Kijk eens op http://www.autisme.nl bij de betreffende provincie waar je woont.

    Reageer
    #57

    dankje wel voor de tip, zal eens gaan bellen!

    Reageer
    #58

    Hoi Susanne,

    Ik denk dat je altijd blijft hopen dat je op een of andere manier door kunt dringen bij je ex-man. Die hoop heb ik ook, ook al weet ik verstandelijk dat dit nooit zal gebeuren. Het enigste dat je kunt blijven doen is schipperen en uitleggen in het belang van je kinderen en jezelf.
    In mijn situatie weet ik dat mijn man nooit iets bewust zal doen wat mijn kinderen verdriet doet. Hij houdt heel veel van ze. En toch gebeurt het, want hij snapt hun niet. Vroeger dacht ik dat het egoïsme was, ik weet nu wel beter, hij ziet dit niet. Als mijn jongste kinderen bij hem zijn, zijn ze veel alleen. Niet alleen dat hij er niet is, nee zo niet, maar alleen dat hij hun niet als ouder begeleidt, ingrijpt, echt praat, enz. In zijn ogen gaat het goed. Als ze met mij praten vertellen ze dat ze vaak alles zelf alleen moeten doen, of alleen op moeten lossen. Ik heb daarom ook altijd mijn telefoon bij, dat ze mij altijd kunnen bellen.
    Mijn oudste zijn pubers, ze zijn veel verder in hun leeftijd dan zou moeten. Ze krijgen de leeftijd dat ze veel aan zichzelf denken. Ik probeer ze bij te brengen dat je ook aan andere moet denken, maar op deze leeftijd is dat al moeilijk, laat staan dat je ouders hebt die gescheiden zijn en laat staan dat je een ex hebt die hun helemaal niet begrijpt.
    Nee het is voor mij niet gemakkelijk, ook niet voor mijn kinderen, maar ook niet voor mijn ex.
    Mijn ex heeft ook een vriendin. Het doet mij nog steeds zeer, maar ik weet dat mijn ex haar nodig heeft. Hij kan niet alleen leven. Het is een aardige vrouw en ze kan goed met mijn kinderen overweg. Maar als mijn ex bij haar is, is hij anders. Alleen ik zie de binnenkant van mijn ex en ik weet dat hij veel verdriet heeft en dat doet mij weer zeer.
    Nee, ik veroordeel hem niet. Ik weet dat hij dingen anders ziet. Hij is in zijn ogen heel eerlijk, maar dat de samenleving dit anders ziet snapt hij niet.
    Dat jouw zoon ook autistisch is maakt het weer een stuk moeilijker. Ik kan met mijn kinderen praten (met de pubers op dit moment minder), maar ik heb de hoop dat ze er over een paar jaar goed en sterker uitkomen. Ik moet gewoon een paar jaar overbruggen en op mijn tanden bijten. Ik probeer een stuk mijn eigen leven weer op te pakken, maar het is moeilijk want ik zit zo in elkaar dat ik altijd weer klaar sta om mijn kinderen te helpen of er te zijn.
    Ook jouw kinderen zullen hun eigen weg moeten vinden, ook met tegenslagen. Je kunt niet alles doen om hen te beschermen, ja je bent ook ooit machteloos. Soms moet je gewoon dingen laten gebeuren anders ga je er zelf onderdoor. En je kinderen hebben je nog zo hard nodig. Ook als ze ouder worden, de problemen worden anders. Zorg ervoor dat je in ieder geval sterk blijft, zodat ook je kinderen bij jouw altijd terecht kunnen. Bij je ex (tenminste bij mijn ex) kunnen ze dat niet.
    Ik kan je geen advies geven over de vakantie van je kind, maar ik hoop dat je wel wat steun hebt aan mijn verhaal.

    Wilma.

    Reageer
    #59

    Ook ik heb een partner met autisme weet het nu zeven jaar, en we zijn 33 jaar getrouwd. Er heeft veel in ons huwelijk afgespeeld en toch heb ik besloten bij hem te blijven. Ook mijn zoon is autistisch en heeft nu trouwplannen. Er zijn dingen die ik mis zoals genegenheid of begrip als je zelf niet goed in je vel zit. Hij is nu met pensioen en is een leven met hem moeilijker, en daarom is het belangrijk dingen te hebben die echt voor je zelf zijn en wel buiten de deur. Een ding moet ik wel meegeven, ze zijn ontzettend trouw en praktisch.
    willie van k.

    Reageer
    #60

    beste willie,
    dat ze betrouwbaar zijn en praktisch, daar heb je gelijk in als het nog je partner is. ik vind dat er eg weinig te lezen is, of steun punten zijn voor mensen die als gescheiden partner leven met een man of vrouw met autisme en daarnaast ook gezamelijk nog kinderen hebben. geloof me, het is echt een zeer lastige kwestie en nu ben ik nog een persoon die zich veel in hem probeerd te verplaatsen na 7 jaar gescheiden te zijn van hem, maar het lukt mij niet.mijn kinderen hebben er beide last van, zien ook de patronen van hun vader steeds terug keren en hebben hier(met name mijn oudste kind) heel veel verdriet van! vader is niet in staat zijn aandeel te zien in wat hij hij aanricht door zijn beperkingen. ik trek nu inmiddels mijn eigen plan in wat wel en niet goed is voor de kinderen en hij zal zich er maar bij neer moeten leggen. soms krijg ik een dreiging terug van hem dat hij juridischr stappen wil ondernemen als ik de kinderen een weekendje thuis hou. ik ben nu inmiddels zo ver dat ik denk....je doet maar, als jij denkt dat dat in het berlang is van de kinderen? ga je gang....ik heb inmiddels genoeg dossier opgebouwd om aan te tonen dat hij er al jaren een fluit van bakt. veel mensen hebben het maar mover hoe vervelend het wel niet is voor de autist zelf, weet je hoe vervelend het is voor de niet autist om met een autist om te moeten leren gaan???? het is een aanslag op je leven als er kinderen in het spel zijn en je raakt er pas van los als je kinderen volwasse zijn en hun eigen keuze's maken....tot die tijd is het schipperen, stress en narigheid en staat je leven in het teken van hulpverlening, niet omdat je het zelf nodig hebt,maar omdat je kinderen het nodig hebben om te leren omgaan met zo'n vader. ik gun die ex van mij het liest compleet uit mijn leven,maar hel

    Reageer
Reageer op: leven met een partner met autisme


<a href="" title="" rel="" target=""> <blockquote cite=""> <code> <pre class=""> <em> <strong> <del datetime="" cite=""> <ins datetime="" cite=""> <ul> <ol start=""> <li> <img src="" border="" alt="" height="" width="">

Upload bijlagen

Maximaal toegestane bestandsgrootte is 1 MB



Voeg nog een bestand toe

Blijf op de hoogte met onze wekelijkse nieuwsbrief