Toen ik gisteren na een drukke verhuisdag door het donker naar huis reed had ik op een gegeven moment het idee dat ik scheef reed. Niet scheef op de weg maar dat mijn zicht gekanteld was. De witte lijn in het midden leek ook scheef. Ik werd helemaal koud en mijn handen, voeten en benen begonnen te tintelen. Ik dacht namelijk dat ik niet goed werd of dat ik een hersentumor had ofzo. Ik kon wel alle handelingen uitvoeren en ben gestopt bij de eerstvolgende parkeerplaats. Toen ik daarna als bijrijder verder reed zag de weg er nog heel even scheef uit en daarna niet meer. Ik was ook erg moe en trilde. Sinds 10 dagen slik ik paroxetine tegen angstklachten. Ik ben ook bekend met chronische hyperventilatie.
Toen ik gisteren na een drukke verhuisdag door het donker naar huis reed had ik op een gegeven moment het idee dat ik scheef reed. Niet scheef op de weg maar dat mijn zicht gekanteld was. De witte lijn in het midden leek ook scheef. Ik werd helemaal koud en mijn handen, voeten en benen begonnen te tintelen. Ik dacht namelijk dat ik niet goed werd of dat ik een hersentumor had ofzo. Ik kon wel alle handelingen uitvoeren en ben gestopt bij de eerstvolgende parkeerplaats. Toen ik daarna als bijrijder verder reed zag de weg er nog heel even scheef uit en daarna niet meer. Ik was ook erg moe en trilde. Het duurde misschien tien minuten. Sinds 10 dagen slik ik paroxetine tegen angstklachten. Ik ben ook bekend met chronische hyperventilatie.
Was dit een paniekaanval, of een bijwerking van de paroxetine? Of een hersentumor, omdat mijn hersenen iets anders registreerden dan wat ik echt zag? Of was het gewoon vermoeidheid? Ik durf nu niet meer goed te gaan rijden, maar daar wil ik niet aan toegeven. Of is dat toch verstandig?
Het zal een combinatie zijn.
Ik was ook erg moe en trilde. Sinds 10 dagen slik ik paroxetine tegen angstklachten. Ik ben ook bekend met chronische hyperventilatie.