Ik heb eigenlijk al mijn hele leven last van ernstige onzekerheid. Ben nu 24 jaar en het belemmerd me in alles.
De meeste mensen zien het niet aan me, zelfs vrienden weten het vaak niet.
Maar het houdt me tegen om bepaalde opleidingen te doen, gesprekken aan te gaan, mezelf te zijn op sommige momenten.
Ik ben universitair geschoold maar ik denk bij veel banen dat ik het toch niet kan.
Ik ben heel sportief en heb ook muzikaal talent (klinkt zelfverzekerd toch?) maar ik heb nooit dingen door durven te zetten.
Bij sollicitatiegesprekken maak ik altijd een verkeerde eerste indruk. Ik ben in het dagelijks leven met vrienden etc. spontaan en vrolijk, en in zo'n gesprek verander ik in een ingetogen verlegen meisje die niet uit haar woorden komt.
Ik vind het te overdreven om professionele hulp te zoeken en ik wil eerst proberen er zelf uit te komen maar ik weet niet zo goed hoe.
Wie heeft er tips?

Groetjes

hoi
wat misschien een idee is om met je beste vriendin sollicitatie gesprekken samen
gaat oefenen en en net zo lang samen
doen tot dat je denkt van ok kom maar op
en wat ook belangrijk is om de persoon
durven aan te kijken en te durven
vragen .ik hoop dat je hier wat mee kunt
vriendelijke groet peter