Hoi hoi,
Ik weet niet zeker of dit hier thuishoort maar aangezien pijn de grootste indicatie is dacht ik wel dat het hier hoort. Het is nogal een lang verhaal.
Zo een 5 jaar geleden in november begon ik lichtelijk tintelingen en pijn in mijn rechterbeen te krijgen. Beetje rustig aangedaan omdat het waarschijnlijk overbelasting van het werk zal zijn geweest.
Laat december begon ik kramp te krijgen en het werd steeds moeilijker om 's avonds in slaap te komen en om 's morgens op te staan. Naar het ziekenhuis geweest. MRI gehad van mijn knie (vanwege een verwonding van 14 jaar geleden wat betreft het vallen door een glazen ruit). Op de MRI was niets te zien en werd afgescheept naar de pijnpoli.
Niet helemaal tevreden uitgeweken naar een ander ziekenhuis waar ik in juni terecht kon. De pijn tegen deze tijd is te beschrijven van brandend tot fel stekend. Mijn rechtervoet was minder gevoelig geworden waardoor autorijden geen optie meer was. Tevens begon mijn rechter kuit te verkrampen op de vreemdste momenten.
In dit ziekenhuis werd een CT van mijn rug en een naald EMG van mijn rechterbeen gemaakt. Conclusie hieruit was dat er een ontsteking was in 1 van de zenuwen die vanuit mijn rug naar mijn rechterbeen ging. Een cortisonen spuit werd gezet en werd naar huis gestuurd.
Een klein tijdje ging het goed, tot in oktober de krampen en pijn weer begonnen. Ik ben toen gelijk weer terug gegaan naar het ziekenhuis. EMG werd gemaakt alweer, kleine afwijkingen hierin te vinden maar niets serieus aldus de doktoren. Ik moest er maar mee leren leven.
Een jaar ongeveer heb ik dit aangezien, waarna de pijn steeds intenser is geworden. Vermoeidheid en krampen daarnaast is hetgeen wat ervoor zorgt dat ik dagelijks een keuze moet maken of ik mijn tanden kan poetsen of me doe scheren.
Onder druk van mijn vriendin weer terug gegaan naar het ziekenhuis. MRI van mijn rug gehad, de was gezond. EMG aan de andere kant toonde afwijkingen aan die te vergelijken waren met een zware hernia. Bloedonderzoek was goed, afgezien van een afwijking in foliumzuur. Werd hierna doorgestuurd naar een Universitair ziekenhuis, waar ik anti-epileptica kreeg voor de pijn. Deze zorgde er wel voor dat de kramp en de brandende pijn minder werd, maar de stekende pijn die bleef altijd aanwezig. Nog een EMG gehad, deze toonde alleen maar kleine afwijkingen aan die volgens hun niet relevant waren (deze EMG was 2 maanden nadat de andere EMG zware hernia afwijkingen aantoonde). Ik werd naar huis gestuurd met de boodschap dat het waarschijnlijk psychisch is.
Op dit moment zit ik nog steeds thuis. Ik ben bij een psycholoog geweest waar niet veel boven tafel is gekomen behalve dat ik het een beetje somber inzie op het moment (wie zou dat niet hebben). De pijn is intenser dan ooit net zoals de krampen, zo intens dat ik door mijn been heen zak. Mijn linkerbeen begint nu ook hetzelfde traject te vertonen. Ik ben nu 26 jaar, ik heb mijn school en werk op moeten zeggen omdat het niet mogelijk was om erheen te gaan.
Ik hoop dat iemand dit bekend voorkomt en een idee heeft wat er misschien over het hoofd gezien is, want ik weet het echt niet meer.
groetjes Pinkie
hoi,
heb zelf een dubbel hernia.
nu sinds mijn zwangerschap heb ik de zelfde pijn als jij in men been...e
nu ik bevallen ben is het nog erger ik kan niet langer dan twee minuten op men benen staan. heb testen laten doen blijkt het de zenuw die van je rug naar je been loopt te zijn...
gevolg van een dubbele hernia. nu word het gewoon behandeld met cortisone en verwarmd en dan gaat het hopelijk weer beter worden.
kan je wel door verwijzen naar mijn specialist...
dr lemmens in het sint maarten ziekenhuis in duffel belgie.
Is het mogelijk dan dat er wel een hernia is die je helemaal niet kun zien op een MRI? Want door die MRI was een hernia helemaal uitgesloten