Hi allemaal,
Ik ben vorig jaar in augustus geopereerd aan een driedubbele beenbreuk. Ik kon niet onder narcose omdat ik niet nuchter was en ik moest met spoed worden geopereerd. Ze hebben mij een ruggenprik gegeven, tijdens de voorbereiding van de operatie werd al direct een beademingsbuis ingebracht (ik dacht dat dit normaal was en had geen idee). Na de operatie heb ik ook veel klachten aan mijn longen over gehouden, het ziekenhuis ontkende dat ik een buisje ingebracht kreeg tijdens mijn operatie.
Nu heb ik vorige week een voorbereidingsgesprek gehad op mijn volgende operatie en kwam ik er achter dat ze mij ook onder narcose hebben gebracht, tijdens mijn operatie met de ruggenprik (ik was dus NIET nuchter). Volgens de arts waar ik het voorbereidingsgesprek mee voerde kon ik mij dit waarschijnlijk niet meer goed herinneren dat ze mij ook onder narcose hebben gebracht. Ze benoemde dat dit is gedaan omdat mijn ruggenprik niet goed werkte. Dit vond ik heel bijzonder omdat ik zelfs nog tijdens de operatie aan heb gegeven bij de artsen dat ik niks meer voelde in mijn benen.
Wat kan ik hier mee? Ik voel mij best wel voor het blok gezet omdat het ziekenhuis twee maal tegen mij heeft gezegd dat ik niet de waarheid spreek terwijl ik er nu achter ben gekomen dat ze mij niet nuchter onder narcose hebben gebracht en dit waarschijnlijk per ongeluk hebben gedaan. Ik ben hier enorm van geschrokken.
Jammer dat het zo is gegaan, maar wat wil je er nu mee? Een excuus of iets anders?
Mijn chirurg heeft bv beloftes gemaakt over een beter leven na de operatie, en nu blijk ik er veel veel slechter aan toe te zijn. Ook daarin denk ik dan: hij weet dat, er kan niets meer aan worden gedaan. Wat wil ik er nog mee?