Nasleep afbouwen van Venlafaxine

  • #1

    Hoi allemaal,

    Ik wil jullie mijn verhaal over het afbouwen van Venlafaxine vertellen, omdat ik nog niet precies zo'n zelfde verhaal op internet ben tegengekomen en benieuwd ben of jullie dit herkennen en hier misschien iets mee kunnen. De eerste keer dat ik aan de Venlafaxine (75 mg) ging, was ik 21 en werd dit voorgeschreven vanwege een lichte depressie, maar vooral vanwege angstklachten die steeds erger werden en waardoor ik niet meer kon slapen. Na 9 maanden had ik in ieder geval mijn studie weer op de rit en wilde ik er vanaf. Op aanraden van mijn huisarts heb ik toen een week 37,5 mg geslikt en ben ik daarna helemaal gestopt. Dat was natuurlijk veel te snel.. Op zich vielen de afkickverschijnselen toen wel mee. Ik kreeg niet alles tegelijk, maar per week kreeg ik weer een ander afkickverschijnsel, ik vergeleek het altijd met de 10 plagen uit de Bijbel :p. Ik had de elektrische schokjes, een soort van nachtmerrie van 5 minuten voordat ik 'echt' in slaap viel en ik was vooral heel erg emotioneel en kon me niet concentreren. Dit duurde al met al twee maanden, waarna het langzaam maar zeker weer iets beter leek te gaan. Dacht ik, want ineens kreeg ik angstaanvallen met een heftigheid die ik voor de Venlafaxine nog nooit had meegemaakt en sliep ik nog maar 2-3 uurtjes per nacht. En het raarste was, ik hoorde liedjes in mijn hoofd. In het begin hard en na verloop van tijd steeds zachter. En als ik bijvoorbeeld naar het journaal keek, kon de begintune wel een uur in mijn hoofd blijven hangen. Het leek wel alsof er iets kapot was in mijn hersenen, of dat er een soort bescherming was weggevallen (overigens dachten ze bij de GGZ-instantie waar ik inmiddels weer bij een psycholoog liep dat dat misschien duidde op een psychose, maar dat bleek niet zo te zijn, want ik kreeg geen waanvoorstellingen e.d. en ik bleef wel gewoon in de realiteit). Na ongeveer drie weken ben ik toen aan de Citalopram gegaan, maar dit maakte het alleen nog maar erger (heel veel nare bijwerkingen, niet kunnen slapen, ook niet met slaappillen). Uiteindelijk na twee maanden ben ik toen weer geswitcht naar de Venlafaxine en opgebouwd naar 75 mg. Nu, ongeveer 3,5 jaar later, zit ik er nog steeds aan (inmiddels 93,75 mg) en gebruik ik ook nog af en toe slaappillen (zolpidem), omdat ik nog steeds heel vatbaar voor angstaanvallen ben. Mijn hele vertrouwen in de medische wereld is, vooral in de begintijd, totaal weggeslagen, omdat ik het gevoel had dat niemand mij serieus nam (toen ik angstaanvallen kreeg nadat ik twee maanden was gestopt met de Venlafaxine) en niemand me toen ook echt ergens bij kon helpen. Ik heb een half jaar lang echt last gehad van slapeloosheid (toen sliep ik de meeste nachten maar 2-3 uur per nacht) en kon de meeste dagen alleen maar op bed liggen, omdat ik geen energie om ook maar iets te doen. In het begin is mijn slapeloosheid zelfs zo erg geweest dat mijn lichaam zich op een gegeven moment niet meer warm kon houden. Ik heb ook veel grijze/witte haren gekregen in die periode van alle stress (niet leuk als je nog een jonge meid bent). Kortom, het was een ontzettend traumatische periode en ik vrees ook echt voor het afbouwen (dat ik misschien weer zoiets ga meemaken). Ik hoop dat iemand misschien nog tips heeft voor namen of instanties die je hierbij kunnen helpen, zodat ik als ik ga afbouwen niet het gevoel heb dat ik er alleen voor sta. Ik ben al wel van plan om het deze keer heel erg langzaam te doen en korreltjes te tellen en een weegschaal te kopen om de korrels mee af te wegen. Verder mediteer ik af en toe, sport ik sinds kort weer en probeer ik zo gezond mogelijk te leven. Iets wat zeker helpt om te ontspannen (ben ik achtergekomen) is het nemen van een bad met magnesiumzoutkristallen (bijv. deze https://www.hollandandbarrett.nl/shop/product/de-tuinen-dode-zee-magnesium-kristallen-60032475), omdat het magnesiumgehalte in je lichaam dan omhooggaat en je dan extra ontspannen wordt (sorry voor dat ik misschien een beetje van de hak op de tak ga haha).

    Ik ben benieuwd naar jullie reacties!

    Reageer
    #2

    Antidepressiva remmen de aanmaak van melatonine en zorgen voor tekorten aan diverse vitaminen, mineralen en andere stoffen in je lichaam, die juist belangrijk zijn voor de aanmaak van je neurotransmitters. Wat aanvulling van stofjes kan schelen in de afkickverschijnselen.

    Reageer
    #3

    Hey _91_, hier _87_.

    Ik herken wel de heftige angstaanvallen na gebruik van Venlafaxine. Dit zou je kunnen plaatsen onder 'klachten die verergerd terugkomen', maar het lijkt me ook een oorzaak liggen bij het opnieuw moeten instellen van heel je serotonine huishouding. Hoe lang dit herstel duurt is bij iedereen anders. Hoe gevoeliger je zenuwstelsel is, deste meer last zul je waarschijnlijk ervaren.

    Ook de wanen herken ik. Deze heb ik nogsteeds af en toe. Vooral als ik het te druk heb gehad en te veel prikkels heb gekregen. Vaak gaat dat gepaard met een paniek aanval.

    Wat ik ook herken zijn de beelden, die voor je ogen blijven hangen. Dit is echt verschrikkelijk en zorgt ervoor, tenminste bij mij, dat je dwangmatig wordt. Gedurende de afbouw was dit het meest heftig en soms dienen zich nog situaties voor waarin ik hier last van heb. De emotie toelaten helpt dan meestal en mezelf terug trekken.

    Ik kies er zelf voor om nooit meer AD medicatie te nemen. Dit heeft wel gevolgen, maar ik probeer ze te accepteren. Ieder mens is zoals hij of zij is en dat wil ik niet veranderen met een pilletje.

    Sterkte!

    Reageer
    #4

    @ Catootje, ik slik inderdaad al lange tijd vitamine- en mineralensupplementen voor vitamine D, zink, magnesium en ijzer en nog aparte tabletten met mangaan. Ik heb toen ik de eerste keer afkickte ook nog een tijdje visoliecapsules geslikt, maar ben daar later weer mee gestopt, omdat ik het idee dat ze niet veel effect hadden.

    De Venlafaxine trekt zeker een wissel op mijn lichaam. Ik kreeg af en toe spontaan wondjes op mijn rug en mijn billen, omdat mijn lichaam dan de afvalstoffen van de Venlafaxine naar buiten wil duwen (ik had dit voordat ik Venlafaxine slikte namelijk niet), heel bijzonder.

    Reageer
    #5

    Hey _87_,

    Ik denk dat het inderdaad kwam/komt doordat mijn serotoninehuishouding zich weer opnieuw moet instellen en dat kost gewoon veel tijd. En ik heb volgens mij nogal een gevoelig zenuwstelsel, dus dat klopt dan wel. Ik heb ook wat threads van jou gelezen (ik denk dat dat ook hier was?) van toen je aan het afbouwen was met de Venlafaxine. Hoe gaat het nu verder met je? Merk je al wat verbetering? En slikte je het trouwens voor angst of voor depressie? En had je iets aan je huisarts? (Sorry voor alle vragen, ik ben nogal nieuwsgierig naar de ervaring van andere mensen die hetzelfde hebben meegemaakt als ik.) Ik kan inderdaad ook snel overprikkeld raken (ik ben ook hoogsensitief, dus dat gaat een beetje hand in hand) en kan best wel intense nachtmerries hebben of dromen die zo echt lijken dat ik mezelf echt even moet toespreken dat het maar een droom was.

    Ik wil inderdaad ook gaan afbouwen en dan heel erg geleidelijk. Ik weiger om te wachten totdat dit niet meer werkt en ik vervolgens doodziek op zoek moet naar iets anders. Een keer maar nooit weer!

    Reageer
    #6

    Hey _91_, hier _87_,

    Sorry, mijn antwoord liet even op zich wachten. Ik heb behoorlijk diep gezeten, toen ik aan het middel begon, tijdens de opstartfase ook. Ik ben het middel gaan slikken omdat ik opgeslokt was in de raas van het leven, zo noem ik het maar. Ik liep al tijdenlang op mijn tenen, en op een gegeven moment zegt je lichaam, stop. Ik kreeg pijn op de borst en de huisarts vermoede infarct. Ik was toen pas 29, dus je kunt je voorstellen dat ik de grond onder me vandaan voelde kletteren. Spoed, ambulance, paniekaanval in de ambulance. Moment weg geweest etc. In het ziekenhuis was er niks aan de hand, werd me verteld. Maar vervolgens kwam het, ik durfde niks meer. De huisarts gaf me oxazepam. Hierop deed ik het een paar dagen goed, maar daarna kwam ik in een soort status terecht, die doodeng was. Dus hoppa, Venlafaxine. Heel mijn lijf gierde tegen me, alles voelde ik, hallucinaties etc. Huisarts wilde verhogen, en toen vond ik het welletjes (ruim 3 maanden later). Geheel op eigen houtje, dus zonder ondersteuning van de huisarts bouwde ik af. Ik wist niet waar de reis eindigen zou, alles kon me gestolen worden, maar ik zou van dat middel af. Toen ik eenmaal een maand bezig was met afbouwen door iedere twee weken korrels weg te halen, vertelde ik het de huisarts. Die was verbijsterd. Hij stelde per slot van rekening telkens dat ik het NODIG had. Iedereen verklaarde me voor gek. Vrienden namen afstand, of gaven adviezen om weer aan de medicatie te gaan. Maar ik was vastberaden. In deze periode kwam ik iemand tegen waar ik vrij opslag verliefd op werd. Stond voor de keuze, of afbouwen, of dit een kans te geven. Ik koos ervoor om af te bouwen en diegene had, middels door een ervaring die enigszins in de richting van de mijne kwam, erg veel vertrouwen in me. Helaas aan het einde van het liedje, is het prille geluk tussen ons stuk gegaan. Wel voor het eerst in mijn leven heb ik voor de volle 100 procent echt voor mezelf gekozen. Nadat ik volledig was afgebouwd, heb ik nog maanden last gehad van ontwenningsverschijnselen. En er zijn nog dagen bij dat ik me niet geheel lekker voel. Brain-zaps enzo. Achteraf gezien ben ik erg boos op mijn huisarts, want bij de geboorte heb ik hersenletsel opgelopen. Dit heeft kunnen verklaren waarom ik zo heftig op de middelen heb gereageerd. Mijn inziens had hij me dit niet mogen voorschrijven. Het was een hele hele hele dure periode. En nee, ik ben niet depressief. Nee, ik ben enkel nog verdrietig omdat ik iemand uit het oog verloor, die ik speciaal vond, en diegene mij.

    Reageer
    #7

    Verder voel ik me prima. Ik geniet weer van de kleine dingen, net als voorheen. Venlafaxine, de duurste tijd van mijn leven.

    Reageer
    #8

    Bij het afbouwen kan het lastig zijn. Er zijn wel natuurlijke middelen, zoals 5htp, dat de aanmaak van serotonine en melatonine verbetert. Mag alleen niet in combinatie met antidepressiva. Het kan ook persoonlijk zijn wat bij iemand werkt. Op internet kan je wel vinden hoe je de aanmaak van de neurotransmitters kan verbeteren. Goede voeding is wel de basis. Eiwitten zijn de basis, waaruit allerlei neurotransmitters worden aangemaakt. Ook kan je vinden welk medicijn voor welke tekorten zorgt. Onder andere carnitine kan helpen. Als ik een linkje plaats, wordt volgens mij m'n reactie verwijderd.

    Reageer
    Bereken hier je BMI

    De Body Mass Index (BMI) geeft uw gezondheidsrisico weer o.b.v. uw lichaamsgewicht en lengte. Vul het in en ontvang direct per mail de uitslag met het bijbehorende gezondheidsadvies

    cm
    KG
    #9

    @Catootje, bedankt voor het meedenken. Begrijp ik goed dat jij al bent afgebouwd? Van wat en hoelang al, als ik vragen mag?

    Reageer
    #10

    Hoi _87_,

    Dat maakt niet uit hoor, hier hetzelfde 🙂 Wat een heftig verhaal zeg. Het klinkt echt alsof je toen in een rollercoaster zat, en inderdaad, je dokter had voorzichtiger moeten zijn bij het voorschrijven van zo'n heftig medicijn als je bij de geboorte hersenletsel hebt opgelopen. Heb je dat ook tegen hem gezegd? En zit je nog steeds bij dezelfde huisarts?

    Dus je zat net voordat je aan de venlafaxine ging zeg maar tegen een burn-out aan? (als ik het even zo mag benoemen.) Wat rot ook om te horen dat het prille geluk tussen jou en je ex zo is verstoord door het afbouwen. Misschien dat dat in de toekomst toch nog goed kan komen? Je weet in ieder geval nu wel wat je aan jezelf hebt (schrale troost I know).

    Kan je me nog iets aanraden wat betreft websites of instanties die me misschien zouden kunnen helpen bij het afbouwen? Ik heb iets gelezen over The Road Back, wat is dat precies?

    En dat het een dure periode was, herken ik wel. Ik had het eerste en tweede jaar toch een hoge rekening van de psycholoog (die gelukkig wel door mijn verzekering werd betaald) en ben zelfs nog een keer bij een neuroloog geweest om te vragen of die misschien wist wat er aan de hand was (eerst een uur lang mijn hele verhaal bij een co-assistent gedaan, komt daarna de grote baas binnen en die veegt mijn vragen meteen van tafel).

    Werk je trouwens ook en ben je doorgegaan met werken tijdens het afbouwen? Ik hoor het graag 🙂 (als je antwoord wilt geven)

    Reageer
    #11

    Was bij mij in een ver verleden dat ik van alles geslikt hebt, een jaar of vijf, antidepressiva, middelen tegen spanning en angst, antipsychotica, slaapmiddelen, middel tegen de bijwerkingen. Op het laatst had ik een sterk kalmeringsmiddel, tranxène, dat ik later heb afgebouwd. Dat is nu 23 jaar geleden. Best een hoop extreme situaties gehad maar geen behoefte gehad aan medicijnen en kan gewoon zonder. Wel dat ik zonder Griffonia/5htp niet zo slaap dus ik heb wel wat nodig maar allemaal natuurlijk. Scheelt ook als je leert wat beter bij jezelf te blijven.

    Reageer
    #12

    Hoi _91_,

    Ik heb nog niet letterlijk tegen mijn huisarts gezegd dat ik de gang van zaken betreur. Natuurlijk heb ik wel het een en ander laten vallen, zoals: dat de kunde rondom afbouw van deze middelen erg slecht is, de richtlijnen enzo.

    Ik doel met een dure rekening juist op het prille geluk dat is verziekt. Natuurlijk weet je wel dat je niet alles tegelijk kan en dat je eerst moet afbouwen enzo, voordat je een beetje serieus wil gaan met iemand anders, maar aan de andere kant had ik ook zo moeten vechten die afgelopen periode. Als dan zoiets op je pad komt, grijp je het met beiden handen aan. Ik denk overigens dat dit niet meer goed zal komen, omdat ik ergens ook wel een beetje verwijtend naar die ander blijf, omdat ik me toch voel afgerekend, op iets waar ik niets aan kon doen.

    Ik heb gedurende afbouw gewoon doorgewerkt. Dit gaf me afleiding en dit had ik juist nodig.

    The Road Back is een club die je kan ondersteunen bij het afbouwen van deze middelen.

    Reageer
    #13

    Hoi _91_,

    Overigens zat ik inderdaad tegen een soort Burn-out, of een soort 'allesomvattende, mid-life' aan, zoals ik het zelf benoem. Ik had in de loop der jaren mijn 'beperkingen', die ik overgehouden heb aan mijn niet aangeboren hersenletsel, deels in de doofpot gedaan, deels verdrongen, deels geaccepteerd. Je wil zo goed mogelijk functioneren in de maatschappij, wat voor mij betekende dat ik het gevoel had dat ik soms voor 200 procent functioneren moest. Aan de ene kant probeer ik te accepteren dat ik de rest van mijn leven afhankelijk zal blijven van bepaalde hulpverlening, aan de andere kant wil ik 'de wijde wereld in'. Ooit kost dat zijn tol. Ik werkte op het moment van 'crashen', enerzijds aangepast; dwz, ik werk binnen een regulier bedrijf met aangepast werktempo. Anderzijds was ik mijn droom aan het najagen binnen een normaal bedrijf... Enerzijds wilde ik graag iemand ontmoeten waar ik een relatie mee zou willen opbouwen, anderzijds weet ik dat dit een heel ingewikkeld dingetje is, voor iemand die continu 200 procent geeft.

    Toen kwam efexor. De opbouw was werkelijk een hel. Ik kon niks meer, durfde niks meer en zag het niet meer zitten. Totdat die drive weer terugkwam, 200 procent. Ik zou en moest mezelf terugvinden. Tijdens deze rit kwam ik iemand tegen die met hetzelfde worstelde, tenminste dezelfde beperkingen had.

    Ik heb heel  veel gehad aan aangepast voedingsschema, bepaalde suplementen als Omega viscapsules in hoge dosering, het eten van veel fruit, noten en zaden. Voldoende beweging (volgens een programma), Mindfulness, Tai-chi. En vooral blijven doorwerken. Dat was me een partij zwaar, kan ik je vertellen. Maar het heeft me er allemaal doorheen laten trekken. Ik heb veel gehad aan fora voor OCS/ OCD.

    Nu, besluit ik langzaam om een beetje minder gas te geven op de werkvloer. 'ik hoef me niet meer te bewijzen'. Mijn tweede baan heb ik opgezegd. Momenteel kies ik bewust voor een klein, gestructureerd leventje. Tevredenheid is er altijd wel geweest, maar ik leer nu, om echt bij mezelf te zijn.

     

    Reageer
    #14

    Hallo, ik zocht op hersenbeschadiging en venlafaxine en kwam hier als eerste uit. Ik schreef al wel eens ergens over mijn ervaringen na het langzaam afbouwen. Dat deed ik toen er nog niets bekend was anders dan dat je ‘gewoon’ kon stoppen van de laagste dosering. Ik wist al dat dat niet waar was en dat ik het per korrel had te doen. Had een sabbatical genomen want ik wist al dat het niet makkelijk zou zijn door eerdere pogingen die niet gingen door de heftige reacties.

    Over een paar maanden afgebouwd. Met verschijnselen die ik moest doorstaan, dacht ik. Ik voelde me twee dagen helder en goed. De derde dag brak de hel lis in Mn hoofd. Braun zaos, al kende ik dat woord toen nog niet. Mn hele keven op de kop. Geen geluid meer verdragen, ook andere prikkels meer zoals daglicht. Totaal in een isolement terechtgekomen. Kon niet meer voor mezelf zorgen uiteindelijk. Ondersteunende opnames. In een diepe depressie van een aantal jaar.

    Ik heb geen nieuwe medicatie geaccepteerd nadien. Wel eerst terug op venlafaxine. Korreltje voor korreltje aan het afbouwen. Nog steeds. En dat al ruim vier en een half jaar. Het kan alleen heel langzaam. Sinds anderhalf jaar wandelen opgebouwd. Begeleiding thuis. Nog steeds veel klachten. Dagelijks grenzen voelen van wat kan en wat niet en daarnaar luisteren. Afgekeurd.

    Wat een onbegrip er wel niet te ontmoeten valt in Nederland.. Ik had via via contact te leggen met experts in Amerika, waar ze wel het withdrawal syndroom benoemen. In Nederland begint er iets te bewegen op dit gebied. Erkenning van wat een mens kan overkomen na het stoppen met effexor/ venlafaxine is zeker bij de medische wereld heel ver te zoeken hier. Kennis evenzo.

    Ik heb mn eigen herstelroute bepaald ondertussen. Hulp waar nodig (begripvolle compassievolle begeleiding, iemand die echt open is en luistert!!), mediteren, slapen en rust geven aan het hele ‘systeem’ waar nodig. Het leven in heel kleine stapjes uitbreiden waar het kan (steeds luisteren Nasr het lichaam dat ja of nee zegt en dan luisteren!!). Wandelen zo gauw het kan. Creativiteit (begeleid zolang het nog niet anders kan). Niet luisteren naar psychiaters als die komen met diagnoses waar je je totaal niet in jan vinden. De meeste van hen erkennen de werkelijke problematiek nog niet die kan ontstaan na het stoppen met venlafaxine. Vraag altijd een second opinieonderzoek bij twijfel. Of mss beter nog, zoek iemand die weet heeft van de werkelijke problematiek. Last anderen zoeken of lezen als je niet meer goed kan kezen, zoals bij mij het geval is (nog steeds).

    Veel woorden mss, maar wel mijn verhaal. Ik heb nog twee jaar te gaan denk ik, en SAN zal ik van de laagste dosering af zijn. Heel heel langzaam krijgt mijn leven weer vorm en komt vertrouwen terug dat er ooit een gevulder leven weer mogelijk zal zijn. Ik heb geaccepteerd hoe mijn leven nu is en kan er zelfs ook van genieten. Dat ik verschrikkelijk boos, teleurgesteld ben geweest in denedidche wereld lijkt me duidelijk. Dat heb ik kunnen laten gaan en kost geen energie meer. Ik reageer om hier mensen een hart onder de riem te steken zichzelf vooral serieus te nemen en zich weg te laten zetten met allerlei nieuwe diagnoses en medicatie. Er zijn mensen wereldwijd te vinden die wel erkennen dat je megaproblemen kunt krijgen, waarbij het herstel haren en haren kan vragen. Wees wijs, bouw altijd rustig af. De regenboog apotheek heeft sheets met steeds minder qua dosering. Informeer jezelf goed, heel goed. Gelukkig zijn er ook velen die het goed en makkelijk vergast bij het stoppen of afbouwen, je zult echter maar net diegene zijn waarbij dat niet het geval is. Ik was/ben zo iemand.

    Misschien dat iemand steun ervaart aan fit verhaal.

    Reageer
    #15

    Heel erg herkenbaar dit. Gelukkig kreeg ik na vier maanden gebruik van dit vervloekte middel, de waarschuwing die duivels genoeg was, om zo te gaan stoppen met de venlafaxine. Als ik er jaren aan had gezeten, vraag ik mezelf af hoe het zou zijn gelopen. Het is 'opnieuw' inrichten van het leven. Zo zie ik het echt. De dingen die zijn gebeurd in de periode van gebruik en afbouw, daar heb ik veel schuld gevoel over. Aan de ene kant bood het ook kansen. Kansen om zonder mijn hoofd al te veel te gebruiken, hij een stuk van jezelf uit te komen dat je totaal nog niet kent. Dat is nu wel weer anders. Maar heel langzaam zie ik dit als een mooie nieuwe reis. Waarin ik veel schaarste ken, maar ook opnieuw de schoonheid van het leven leer te waarderen. Dit alles wel na een pittige depressie, en chronisch oorsuizen. Dit laatste, neem ik op de koop toe.

    Reageer
Reageer op: Nasleep afbouwen van Venlafaxine


<a href="" title="" rel="" target=""> <blockquote cite=""> <code> <pre class=""> <em> <strong> <del datetime="" cite=""> <ins datetime="" cite=""> <ul> <ol start=""> <li> <img src="" border="" alt="" height="" width="">

Upload bijlagen

Maximaal toegestane bestandsgrootte is 1 MB



Voeg nog een bestand toe

Blijf op de hoogte met onze wekelijkse nieuwsbrief