Op woensdagmiddag ben ik geopereerd. Alles ging goed en de pijn viel mee. Ik wilde graag naar huis, dus wachtte niet op mijn vrouw en nam de bus naar huis. Dronk water en at vla - dat ging toen goed maar zou ik achteraf afraden! IJsjes ook veel gegeten. Raketjes zijn het best, perenijsjes smelten te snel.

Dag 2 heb ik rustig aan gedaan. Alles ging goed.

Dag 3 kleed en ik mij aan voor een klantgesprek buiten de deur. Praten gaat lastig en ik moet mij concentreren om normaal te praten. In de middag heel moe. Slaap nu veel en praat weinig.

Dag 4 word ik wakker met een hele zere keel en kaakpijn om 3.00. Ik stap uit bed en ga als afleiding wat gamen, met om de paar uur nog steeds 2x paracetamol zetpillen. Andere pijnstillers heb ik niet genomen, maar pcm werkt nu amper. Slikken gaat zeer moeizaam en is pijnlijk. Het lijkt alsof de korsten in mijn keel harder geworden zijn. Smoothies met groente zijn top. Praten doe ik liever niet.

We zijn nu zondag nacht op maandag.
en ik heb dinsdag mijn amandelen laten trekken.

Iedereen vertelde me dat het een hel was waar je door moest, maar toen ik na de narcose en tot 3 a 4 dagen verder was, was ik opgelucht omdat ik zeker niet zoveel pijn had zoals dat iedereen beschreef.

maar na dag 5 en dan zéker nu tegen dag 7 zit de pijn (hopelijk) op zijn hoogtepunt. Ik mag sebiet op controle en ben benieuwd of alles goed gaat. Mijn man is een verpleger en wist me te vertellen dat de wonden er goed uitzien en niet ontstoken zijn.
hopelijk vanaf nu enkel maar beter.

ik heb wél geen bloedingen nog niet gehad, benieuwd naar de ‘korstjes’ die zullen loskomen.

Tips qua voeding; roomijs, geen sorbet fruit priekt te hard.
s’avonds koude pasta enkel met wat room & kaas.
Babyvoeding.

Aardappelpuree zonder kruiden enkel met wat room & boter.

platte kaas...

 

de eerste dagen kon ik gewoon een sandwiche eten, dat zou nu na dag 6 niet meer lukken..

hopelijk heb ik hier enkele mensen met geholpen.
moest er iemand nog tips hebben voor mij, mag dat altijd laten weten worden.

Sarina

 

Hey, ik ben 22, dit is mijn ervaring zover 🙂

was de een na laaste patient die geholpen werdv een dagbehanding in het ziekenhuis voor het op slot ging afgelopen vrijdag de 13e. Sochtends onder het mes en smiddags wakker geworden.

Zoals ik al hier in lees, was ook bij mij in het ziekenhuis met de na-narcose de pijn goed te doen, veel raketijsjes gegeten. Bij de derde dag (maandag) kwam bij mij aan een kant al een korstje los wat er helaas voor zorgde dat de progressie die ik gemaakt had qua eten weer terug bij af was.

Slapen gaat redelijk als ik een wekker zet om na de zoveel tijd een paar slokken water te nemen, anders droogt mijn keel uit en word ik wakker met ondraagelijke pijn. Limonade werkt voor mij nu beter dan water. Slik (zetpil) 4x 1000mg PC en heb vandaag van de huisarts 500mg zetpillen naproxen gehad omdat ik de PC nogal voelde afzwakken.

Hoop dat ik over een weekje weer normaal kan eten, ben tot nu toe al 5kg afgevallen, geen pretje.

32 lentes jong...of oud ..

7 mei om 09.30 kwam ik weer bij na het laten verwijderen van de keelamandelen en huig

dezelfde dag letterlijk elke halfuur waterijsjes en tussendoor (ijs)koud water genomen. Ik zat denk ik op zon 20 ijsjes. Ijsjes beet ik een stuk van af, en liet ik achter op mn tong smelten om het geopereerde gebied zo goed mogelijk te smeren en te koelen. ik merkte nog niet veel pijn ivm alle verdovende middelen wat sinds de operatie nog in mn lijf zat. Ik had schijnbaar flink liggen bloeden, de dokter had gezegd dat het bloed alle kanten op spoot en dat was aan de bloedvlekken op mn operatiekleding en bed goed terug te zien. ik had ook een infuus met zout gekregen.

Ik heb 1000mg zetpillen (3 tot 4x per dag), diclophenac (90mg 1x per dag) en nog morfinepillen gekregen voor wanneer ik het echt niet meer trok. Omdat ik jaren geleden een insult hebt gehad, werd mij aangeraden de morfinepil te nemen wanneer ik het echt niet meer trok, want de morfinepil heeft als bijwerking tot het triggeren van een mogelijke insult/aanval. Ik had naast mn bed een grote kan vol gevuld met ijsblokjes en een beetje water, zodat ik over langere tijd steeds wat ijskoud water kon drinken. Circa 15-20 waterijsjes op, zetpillen elke 6 uur genomen en 1x diclo. pijn 8/10

Dag 2, werd ik wakker met een gigantische spierpijn. Ik sport heel mn leven regelmatig, minstens 3x per week, maar dit was een niveau spierpijn wat ik nooit eerder heb meegemaakt. Ik kon letterlijk niet in mn bed bewegen, laat staan mn bed uit komen. Ik had zelfs het idee dat de spierpijn meer pijn deed dan mn keel/gehemelte/huig. Dit had ik nooit verwacht of zien aankomen. Geen morfinepil genomen en de pijn maar geaccepteerd en zoveel mogelijk stil gelegen/gezeten en zoveel mogelijk ijs en water genomen. Slapen ging niet , uur of 2 uur werd ik wakker vanwege een pijnscheut en/of droge mond.  Circa 15-20 waterijsjes op, zetpillen elke 6 uur genomen en 1x diclo. pijn 10/10

Dag 3 werd ik nog steeds met heftige spierpijn wakker, over de loop van de dag werd dit minder. Ik had veel pijnscheuten in mn keel en ging echt kapot. Ik ging vla eten, maar merkte dat dit voor erg veel slijm creeerde. Heb gepureerde aardappel op, wat ik wel fijn vond en redelijk goed weg kreeg. Ik kan mn mond al een beetje openen en de korsten zien. Deze zijn creme/wit van kleur. Circa 10-15 waterijsjes op, zetpillen elke 6 uur genomen en 1x diclo. pijn 9/10

Dag 4 (vandaag) had ik zo goed als geen spierpijn en kon ik mn bed uitkomen. Het ging me goed af en mn keel voelde als een hele zware keel/amandelonsteking. Aardappelpuree en vla gegeten. Nog geen brood zonder korst want daar ben ik toch nog bang voor. De pijn lijkt af te nemen en heb het idee dat een stukje korst van mn huig/gehemelte al wilt gaan loslaten. Vandaag voor het eerst op het toilet kunnen zitten en dat er ook daadwerkelijk wat ontlasting uit kwam. Wel een hele lichte oorpijn aanwezig. Circa 5-10 waterijsjes op, zetpillen elke 6 uur genomen en 1x diclo. pijn 8/10

Tot nu toe heb ik het gevoel dat de diclo veeeeel beter verdooft dan de zetpillen.

Dag 6 and so on, to be continued ..

Dag 5 en 6 heb ik totaal niet kunnen slapen. Omdat ik me goed heb blijven smeren, zijn de korsten goed nat gebleven. Erg smerig beeld als je in je mond kijkt, en het stinkt ook. Echter de korsten in de kraters waar mn amandelen zaten, zijn zodanig nat, waardoor het als een licht lopende kraan uit de krater, continue in mn keel vloeit. Hierdoor moet ik steeds slikken of het ophoesten, wat erg pijnlijk is. Als ik dit niet doe, loopt of mn mond helemaal over, of mn keel vol, waardoor ik dus elke 5 min wakker schiet.

Ik word elke ochtend met een barstende hoofd-/oor-/aanzichtpijn wakker, maar dat houdt vanzelf op na een half uur a uur. Ik heb op dag 5 afgekoelde aardappelpuree met spinazie door de blender gedaan.
Dag 6 heb ik afgekoelde romige tomatensoep en een gebakken eitje met erg fijn gesneden spinazie op. Dit ging mij goed af en de bovenstaande voeding zorgt er ook een beetje voor dat je spijsvertering in gang wordt gezet.
De diclo is trouwens etoricoxib, schijnt een zusje/afgeleide van diclo te zijn. ik had dit 1x 90mg per dag voorgeschreven gekregen. Arts ging akkoord om dit te wijzigen naar 2x 60mg per dag om dit beter over de dag te verdelen en de tramadol die ik niet gebruik, te compenseren.
Circa 5-10 waterijsjes op, 3x zetpillen elke 8 uur genomen en 2x diclo. pijn 8/10

Hoi allemaal,

 

Ik moet aanstaande dinsdag geopereerd worden.

Even een vraag m.b.t. het praten, konden jullie direct na de operatie weer praten?

Of mag dit niet? Moet eerlijk zeggen dat ik slecht geïnformeerd ben.

Geen idee wat ik mag eten en drinken, innemen qua medicatie, hoelang niet sporten, hoelang niet praten (als dat uberhaupt al een ding is).

Mij is eigenlijk alleen verteld dat ik de nacht en de dag na de operatie niet alleen mag zijn.

 

Hoor het dan ook heel erg graag!

 

En alle andere gouden tips zijn welkom!

Groetjes Inge

Gezien dit forum mij enorm heeft geholpen en ik veel informatie heb kunnen halen uit alle ervaringen, hierbij ook mijne!

Dag 1 (8 oktober) - Operatie in corona style. Ik arriveerde in het ziekenhuis met mondkapje, het is best vreemd om te zien dat alle doktoren hier rondliepen met spatschermen. Eenmaal op de afdeling mocht ie gelukkig af! Voor mijn operatie nog wat grappen en grollen met het personeel. Gezien ik al eerder ben geopereerd en ik toen ook bijzonder prima uit de narcose kwam was ik hier niet zo bang voor. Na de operatie schrok ik wakker op de uitslaapkamer en was ik direct klaar helder. Ik werd wel huilend wakker, misschien slecht gedroomd? Lekker een perenijsje daar knapte ik van ons. Eenmaal terug op de afdeling moest ik plassen als een reiger, om de 5min opnieuw naar het toilet. Het infuus mocht er dus ook uit en ook praten ging al best aardig. Eind van de dag mocht ik dan ook naar huis en met de pijnstilling had ik nog nergens last van.

Dag 2 & 3 - Bij thuiskomst was ik direct gaan slapen en ik werd om 14u pas weer wakker. Mijn pijnstilling was allang uitgewerkt en gezien ik vrij weinig pijn had besloot ik om het zonder pijnstilling te doen. Appelmoes lekker naar binnen geslurpt. Meeste pijn was hier psychologisch, ik kon enkel denken aan pizza, pasta en gele m&m's (sorry voor degene die dit nu lezen).

Dag 4 - Net wanneer ik dacht dat dit een makkelijke zou worden, de pijn is gigantisch hard uitgestraald naar mijn oren. Koude soep gaat er wel lekker in, helpt me met die enorm knorrende maag.

Dag 5 - Sinds vandaag extreem veel slijm in mijn mond. Slikken doet pijn en de pijn in mijn oren wordt enkel meer. Zojuist wel een stukje korst opgehoest, ik hoop dat dit betekent dat het los gaat laten, want ik lees dat het vanaf daar snel beter gaat. Ik lig nu midden in de nacht wakker en heb toch besloten om er maar een paracetamolletje in te gooien (opgelost in water). Het praten gaat nog steeds wel prima, buiten dat ik een bijzonder nasale stem heb en heel rustig moet praten. Nu weer een poging tot slapen.

Op zoek naar informatie over herstel tijd voor een UPPP was ik wel gerustgesteld dat ik me niet aanstelde.

Ik dacht na de 5de dag dat het beter ging, maar zaterdagmorgen voel ik een slijmprop in mijn keel en spuugde vers bloed - een hele wasbak vol. Tot 3x toe die dag.

Tot 3x naar de SEH waar het svonds een spoedopname werd voor dichtbranden van de bloeding. En een ontsteking.  (Als je een weeïge lucht hebt, is dat ontstekingen)

Ik heb wel moeten zeuren om meer pijnstillling dan paracetamol. Je hebt gewoon naproxen en tramadol in huis nodig, want slapen helpt bij herstel.  Ik sliep niet vanwege de pijn.

We zijn nu 8 weken verder en ik heb geen pijn meer. Ik werk weer fulltime. Alleen een droge keel de hele dag. Soms moet ik erg hoesten ervan.

Hoop van harte dat het met tijd geneest en brok verdwijnt. Ook kan ik geen zoet proeven. Bizar - parfum van fruit zonder zoete smaak is raar. Maar hoop dat dit ook geneest

Denk toch dat het de moeite waard is om te doen. Ik snurkte zo hard, en kan nu weer nachtje gezellig op stap met vriendinnen of familie

Bijlagen:

1. 

Alle tips hebben mij erg geholpen om door het herstel heen te komen. Ik stond al 5 maanden op de wachtlijst (ivm corona en het daardoor uitstellen van veel operaties), toen ik plots (28 april) een telefoontje kreeg dat ik 1 mei al geopereerd kon worden. Ik was erg blij omdat ik al zo lang op de operatie wachtte en nu kon het direct gebeuren.

Na de operatie ben ik voor twee weken weer bij mijn ouders gaan wonen (ik ben 22 jaar en student) want je hebt echt hulp nodig. Toen ik na de operatie wakker werd kreeg ik direct een ijsje en viel de pijn nog mee. Eenmaal op de verpleegkamer hadden twee andere kamergenoten dezelfde ingreep gehad. Zij vroegen steeds om pijnstillers dus vergeleken met hun viel het bij mij erg mee. Uiteindelijk mocht ik 6 uur na de operatie naar huis. Ik heb geen nabloedingen gehad tijdens mijn herstel.

Dag 1 en 2 vielen mij best mee. Wel leefde ik op 8x 500 mg paracetamol (om mijn bloedspiegel op peil te houden) en daarnaast wanneer nodig nam ik 5 mg oxycodon, dit hielp echt fantastisch en kon daardoor ook meer dingen eten. Enige nadeel is dat je er erg wazig en raar van wordt. Dag 5 en 6 waren het ergst omdat de wond toen echt begon te helen. Veel stekende pijn en eten ging moeizamer dan de dagen ervoor. Vanaf dag 7 werd het weer een klein beetje beter en probeerde ik geen oxycodon meer in te nemen omdat ik er mezelf erg apart door voelde (je treed een beetje buiten jezelf ofzo, weet niet of anderen dit ook hadden?). Op dag 9 helemaal van de oxycodon af en op dag 10 ook van de paracetamol af. Op dag 10 ook begonnen met wat yoga en dag 11 zelfs even een half uurtje op de spinningfiets gezeten, wel met het tempo alsof je een bejaarde bent. Het was meer gewoon zodat ik mijn lichaam een beetje ging bewegen, ik ben namelijk fanatiek sporter dus wilde graag weer wat bewegen na al het in bed liggen. Helaas was mijn conditie wel helemaal verdwenen.. Na 17 dagen had ik mijn meeste bezigheden weer opgepakt.

Een tip als je wakker wordt en je keel ontzettend pijn doet omdat het zo droog is, neem direct een perenijsje! Hiervan ga je een beetje slijmen, wat normaal vervelend is maar in de ochtend wel prettig, en maakt de wond weer 'zacht'. Vervolgens dronk ik wat ijswater en dit verlichtte de pijn direct.

Wat tips voor eten die mij er echt doorheen hebben gesleept (ik ben wel in 2,5 week 3 kilo afgevallen):
- Luchtige vanille vla van Campina
- Perenijsjes, ik heb er in totaal 29 gegeten tijdens mijn herstel
- Scrambled eggs, en dan nog wat slijmerig, glijdt dan zo naar binnen!
- Olvarit babyvoeding vanaf 4+ maanden, hier zitten geen stukjes in en kom je aan wat vitaminen.
- kant en klare american pancakes van de AH met poedersuiker. Even in de magnetron en dan zijn ze zompig zodat je er een beetje op kan sabbelen.
- Bloemkool (en broccoli) goed doorkoken en dan pureren. dit wordt super glad dus is ook makkelijk met slikken.
- Heel vers wit brood, dan is het nog niet droog en goed weg te krijgen, met smeerkaas of appelstroop.
- Grote zakken met ijsblokjes inslaan zodat je altijd je glas met ijswater kan bijvullen.

Op dag 6 heb ik ook doorgekookte pasta met een gepureerde saus kunnen eten. Ik probeerde zoveel mogelijk te eten, ook al had ik vaak pijn, het bevorderd het herstel want je lichaam heeft de energie nodig! Dus dit raad ik ook erg aan. Wel even een pijnstiller 30 tot 60 minuten van te voren innemen dat helpt.

Nu 24 dagen na mijn operatie is mijn linker kant helemaal hersteld. Mijn rechter kant helaas nog niet, die wond was ook een stuk groter. Wel kan ik bijna alles weer doen. Rode (pasta)saus eten en gapen doen nog pijn en nog veel last van een droge mond. Verder ben ik erg tevreden en kan ik alles weer oppakken.

Hoi allemaal,

Wat fijn om jullie reacties te lezen en ook echt veel kamille thee met honing en perenijs ingeslagen.

Ik ben afgelopen dinsdag 8 juni geholpen aan uppp en tonsillectomie.

9 maart al aan m'n neus, zodat er meer lucht doorkwam.

Dus ik wist van de narcose en was best zenuwachtig, maar vooral voor de pijn...

Ik kreeg voor mijn narcose een pijnstiller (infuus) waar ik echt heel duizelig van werd en ook slecht weer wakker werd en op de been zeg maar.

ik werd wakker met een ijskraag en kreeg gelijk een ijsje, dat voelde wel goed!

Eenmaal op de afdeling terug m'n 1e kannetje ijswater, zo dat voelde je maar je wil wel.

Gelukkig niet overgeven van bloed of narcose, heel blij mee...

Nu dag 5 en werd wakker met zo'n pijn in m'n keel en neem voor het eten of lauwe thee een perenijsje, dit werkt echt top!

Ik hoop dat de pijn gauw minder word en voor vanavond heb ik een pokebowl zalm besteld... hmm

Oh nog even iets best belangrijks, ik slaap heel goed, ik doe het met 4 keer 1000 paracetamol en 3 keer per dag 50 mg diclofenac... die andere gebruik ik niet, kun je ook zo wazig van worden.
Heel veel succes voor de degene die nog mag en hoop dat jullie er iets aan hebben!
lieve groetjes

Over mijn ervaring:

Had al een paar jaar chronisch ontstoken amandelen. Nu mochten ze er eindelijk uit!

Ik moest anderhalfuur voor de operatie aanwezig zijn en werd opeens driekwartier eerder naar de OK gebracht want de persoon voor mij was niet op komen dagen.

Het infuus prikken was prima te doen. Je voelt het wel maar niet echt pijnlijk. Na de operatie voel je hem wel een beetje beurs zitten. toen de narcose ingespoten werd aan moest ik aan iets leuks denken. Vervolgens werd ik wakker onderweg naar de uitslaapkamer.

ik kreeg meteen een ijsje en een icepack om mn nek. Ik was wel goed high en moest ook even huilen. Misschien door de spanning en of pijn. Weet ik niet echt eigenlijk.

Na een halfuur mocht ik terug naar mijn kamer. Ik moest water drinken en dit voelde echt alsof ik scheermesjes aan t doorslikken was. Erg mijn best gedaan hele dag met drinken. Na een uur of 2 moest ik plassen dus dat was goed. Ik kreeg veel meer pijn dus extra pijnstilling gekregen en na 8 uur mocht ik naar huis, ik moest wel laten zien dat ik genoeg had gedronken en ik moest een broodje hebben gegeten.

ik kreeg mee aan pijnstilling, 4x 2 paracetamol om de 6 uur, 3x per dag diclofenac om de 8 uur, traagwerkende oxycodon 2x per dag om de 12 uur en snelwerkende oxycodon tot 6x per dag wanneer de pijn heel erg is. En zakjes macrogol poeder om verstopping tegen te gaan.

Dag 1 thuis - In het ziekenhuis had ik nauwelijk kunnen slapen dus toen ik thuiskwam met extra pijnstiller eindelijk een paar uurtjes kunnen pakken. Tegen de avond weer superveel pijn en daarom moet ik zeggen dat ik blij ben dat ik de oxycodon mee kreeg want op sommige momenten was mijn keel, zijkant en achterkant van nek en kaak zo pijnlijk dat ik me nauwelijks kon bewegen en niet kon drinken en eten. De pijnstilling maakte dat wel wat beter. Voor het slapen gaan het laxeermiddel genomen. Maar nog geen resultaat. Heel veel wakker geworden de eerste nacht waardoor ik wel elke keer slokjes water bleef nemen om mijn keel vochtig te houden. En OJA de icepack om je nek in bed is echt de hemel! Zeker aan te raden. Verlicht keelpijn, oorpijn, spierpijn.

Dag 2- ik werd best oke wakker. Heb wat kunnen eten en veel gedronken. Ik besloot geen kortwerkende oxycodon te nemen want vond het niet zo pijnlijk. In de loop van de middag begon ik weer veel pijn te krijgen dus toch maar eentje genomen. De rest van de medicatie gewoon volgens normale tijdsplanning. Ik heb die dag best wat kunnen eten. Pannenkoeken met kaas en stroop, vla, ijsjes, instant noodles. Ik was blij! In de avond wel weer veel pijn dus het was even uitzitten tot ik weer pijnstillers mocht nemen. Ook laxeermiddel genomen. Nog niet gelukt tho. Moet wel veel plassen dus ik drink genoeg! Gisteravond ook een banaan gegeten want het beste eet je wat bij de diclofenac maar die deed wel pijn aan de keel.

Dag 3- word heerlijk wakker. Voelde eigenlijk als lichte keelpijn. Ik heb een broodje gegeten zonder korstjes. Een beetje vla, een ijsje, extra laxeermiddelZakje genomen  want voorheen nam ik er 1 per dag maar het had weinig effect.  Ik had geen last van mijn buik of gevoel verstopping trouwens, maar normaal gezien ga ik elke dag of om de dag. Ochtend weer geen extra oxycodon genomen maar toen werd het weer erg pijnlijk dus toch maar genomen. Ik kom niet aan de maximale 6x per dag dus daar ben ik wel tevreden over. Ik ga maar wat meer proberen te eten nu want iedereen zegt dat vanaf dag 4 het weer pijnlijker wordt. Oja ik krijg ook elke ochtend een verse koude fruitsap. Lekker door de temperatuur en vitamientjes. Ik merk wel dat door de oxycodon je continu een soort high/ stoned bent. Dus ik probeer t wel zo min mogelijk te nemen als de pijn te hendelen is.

volgende dagen zal ik nog later delen! 🙂

Ik zit nu op dag 9. De pijn was afgelopen dagen verschrikkelijk. Baalde eigenlijk wel een beetje dat de langwerkende oxycodon op was maar aan de andere kant. Het is vreselijk slecht spul dus ik snap het wel. Heb continu een icepack tegen mn nek gehad. Veel kleine slokjes gedronken. En vooral niks doen. Een klein beetje soep en noodles gingen er afgelopen dagen wel in. Maar soms was tijdens het eten de pijn zo erg dat ik wel kon janken. Perenijsjes zijn fijn de rest van de ijsjes prikte een beetje. Gister dag 8, kon ik een koekje eten dat was een hele stap. En vandaag nog steeds last maar het is wel vol te houden. Hopelijk kan ik zo snel mogelijk weer eten. Voor de oorpijn is het fijn als je partner of familielid of jijzelf warme handen eromheen houdt merkte ik:)

Dag lotgenoten

Ik heb tien dagen geleden ook een operatie ondergaan waarbij de amandelen zijn verwijderd en de huig tegen mijn gehemelte is gehecht (in plaats van verwijderen).
Vóór de operatie heb ik in principe alle berichten gelezen in deze topic en ik had me eigenlijk voorbereid op extreme pijnen: dan kon het ook alleen maar meevallen als dat niet zo zou zijn 😉
Als ik een ruwe inschatting mag maken dan had 95% op dit forum echt helse pijnen beleefd en daar word je toch aardig bang door gemaakt. Ik denk dat ik van geluk mag spreken dat de operatie en de pijn erna mij eigenlijk reuze meevielen en wil met mijn stuk even laten weten dat het niet allemaal op een horrorverhaal hoeft uit te lopen, hoezeer ik mij de pijn van de andere forumleden kan inbeelden.

Even nog een niet wetenschappelijke conclusie die ik zelf trek uit, na alle berichten op dit forum te hebben gelezen :S :
Het valt mij op dat, statistisch gezien, voornamelijk vrouwen de helse pijnen ervaren. Daarmee wil ik niet zeggen dat zij op welke manier dan ook zwakker zijn dan mannen hoor: ik heb juist opgezocht dat vrouwen meer pijnreceptoren en pijn dus ook intenser beleven dan mannen (die pijn, evolutionair gezien, weten te onderdrukken).
Ik heb, denk ik, dus het voordeel gehad dat ik in de laatste categorie val.

Ik werd in de middag geopereerd om 1 uur en de operatie heeft in totaal circa twee uur geduurd. In feite vond ik het wakker worden na de operatie het naarste moment, want je hebt dan pijn aan je keel en bent nog gedesoriënteerd van de narcose: voelt een beetje aan alsof je met en keelontsteking in de python zit.
Na 5 minuten tollen in mijn hoofd was de pijn, als je gewoon stil zit, 2/10, maar het ijsje dat ik daarna voorgeschoteld kreeg proberen door te slikken, was meer een 6/10 qua pijn. Met water drinken gold hetzelfde: ieder milliliter water dat maar langs de wond ging, leverde 6/10 aan pijn op. Zoveel mogelijk drinken was uiteraard voorgeschreven. Maar ik moest natuurlijk ook drinken om de paracetamol en de diclofenac binnen te krijgen. Al met al vond ik de pijn dus wel meevallen als je stil zat en de seconden dat je aan het slikken was, waren wel best pijnlijk, maar niet hels.
Tip1 : Vraag de verpleging om de paracetamol voor je op te lossen en de diclofenac (die lost niet zo goed op) voor je te vergruizen: je wilt niet dat die langs je wond gaan als die nog in vaste vorm zijn. Vraag of ze dat in ijswater voor je willen doen.
Tip2: Vraag aan de verpleging wanneer je op zijn vroegst (weer) een morfinespuit mag hebben, want die helpt heel veel tegen de pijn bij het slikken.

Ook praten ging mij na de operatie niet goed af, qua pijn 6/10 voor ieder woord dat ik ook maar wilde spreken, dus gewoon lekker mijn mond houden en dan was er geen probleem. De eerste vijf dagen klonk ik precies als The Godfather, op dag 7 begon mijn stemgeluid weer als vanouds te klinken, zonder pijn.

Ik had 36 raketijsjes in huis gehaald en was bang voor de beruchte oorpijnen in dit forum, dus had een hele lading koel en warmteelementen gehaald bij de Action om de pijn te bestrijden. De ijsjes (ieder 1,5 uur) helpen goed. Het is nu tien dagen na de operatie en heb geen last van de beruchte oorpijn gehad: dus al dat spul van de Action eigenlijk niet nodig gehad. De eerste twee dagen thuis heb ik niets gegeten. Dit heb ik gedaan om niets tegen de wond aan te laten komen en het herstelproces beter te laten verlopen. Ik las op dit forum dat sommige mensen bij thuiskomst al gelijk wat vast voedsel gingen eten: is in mijn optiek niet heel verstandig om allerlei etenswaar gelijk na de operatie tegen de wond te laten glijden, maar dat is mijn mening.
Tip 3: Om toch wat noodzakelijke voedingsstoffen binnen te krijgen, heb ik van die Nutridrink flesjes gehaald. Die kosten online circa 3 euro per flesje, maar is speciaal bedoelt voor patiënten die niet kunnen eten en toch behoefte hebben om vitaminen, koolhydraten en eiwitten binnen te krijgen.

Op die Nutridrink flesjes en raketijsjes heb ik de eerste drie dagen geteerd (dus geen vast voedsel gegeten tot dan): ik had ontzettende honger op dag drie, maar heb dus drie dagen op die flesjes geleefd: was, mijns inziens, beter voor de wond. In totaal ben ik wel 4,5 kilo afgevallen (en dat vind ik niet zo fijn, aangezien ik juist veel sporter om groter te worden).
Op dag vier had ik het wel gehad met die drankjes en de ijsjes en ben toen watermeloen gaan eten: dat was echt heel lekker en zelfs de pitjes maakten niet uit.

Een week lang heb ik om de acht uur paracetamol en diclofenac ingenomen. Rond 1 a 2 uur voordat je weer de medicijnen mag innemen, ga je merken dat de medicijnen uit beginnen te werken. Als dit gebeurt, krijg je geen eten meer door je keel door de pijn (zoals gezegd, gemiddeld steeds 6/10 wanneer je probeert te slikken), de medicijnen namen de pijn helemaal weg bij slikken als ik ze daarna weer in nam. Mijn schema zag er dan ook als volgt uit:
-Rond 8.00 uur: medicijnen innemen en daarmee kon ik half uur later goed ontbijten (magnetron pannenkoeken) en de lunch in de middag kwam ik dan ook prima door
-Rond 16.00 uur: medicijnen innemen en daarmee kwam ik het avondeten goed mee door (Soep met spaghetti)
-Rond 02.00 uur: medicijnen innemen en daarmee kon ik goed slapen en bij het wakker worden had ik maar een heel klein beetje pijn dan, omdat de medicijnen dan weer bijna waren uitgewerkt.
De eerste vijf dagen heb ik los van partnerlief geslapen en ieder uur in de nacht de wekker gezet om een slokje te drinken. Dit werkte bij mij uitstekend (ik val echt mega snel weer in slaap, dus voor mij geen probleem): ik denk dat ik daarmee de pijn die bijna iedereen in de ochtend had, heb kunnen voorkomen.

Al met al vond ik alles echt heel erg meevallen en heb er eigenlijk niet heel veel last van gehad. Na vijf dagen was ik gewoon weer naar werk gegaan (gewoon niet veel praten). Sinds dag twee kon ik eigenlijk alles doen , behalve dus slikken en praten: huishouden, internetten, etc. lukte me allemaal en had eigenlijk niet heel veel keelpijn. Qua energieniveau had ik verwacht dat dat door de medicijnen en gebroken nachtrust op een laag pitje zou zitten, maar had daar eigenlijk ook niet veel last van (ik las van andere forumleden dat zij helemaal knock-out in bed lagen de eerste paar dagen, dat had ik dus helemaal niet)
Samenvattend ben ik dus blij hoe mijn operatie is gelopen: ik denk dat, als je je goed aan de voorgeschreven maatregelen houdt, de operatie eigenlijk niet een helse ervaring hoeft te zijn.
Gedurende de dag was de pijn dus 0/10, alleen bij het eten,praten, lachen en gapen deed het zeer (2/10 met medicijnen in). Nooit was de pijn niet te houden (niet hoger dan een 6/10 en viel mij dus erg mee.

Iedereen sterkte en succes toegewenst die de operatie nog moeten ondergaan

Hallo allemaal,

Aangezien ik het lezen van deze ervaringen als erg prettig heb ervaren, besloot ik om ook even mijn ervaring te delen voor de mensen die in de toekomst deze vervelende operatie moeten ondergaan. Ook om deze mensen een beetje gerust te stellen 🙂

Dag 1: Afgelopen dinsdagochtend zijn mijn keelamandelen verwijderd nadat ik meerdere keren last had gehad van een keelabses. De operatie merk je natuurlijk niks van door door de narcose en eenmaal aangekomen in de uitslaapkamer kreeg ik meteen een ijsje in m'n mik en dat was eigenlijk wel prettig. Moest één nachtje blijven slapen ter observatie, maar dit ging helemaal prima. Tot mijn grote opluchting had ik de eerste dag ook helemaal niet zo heel veel pijn. Ik kon redelijk pijnloos praten en slikken. Heb wel verder niks gegeten.

Dag 2/3: Op dag 2 ging ik weer naar huis (m'n ouders, want student). Ik kreeg gedurende deze dagen wel iets meer pijn tijdens het slikken, maar vergeleken met de keelabsessen die ik had gehad, viel het mee gelukkig. Toen kon ik namelijk nauwelijks praten en slikken. Eten ging ook wel prima. Ik heb de eerste dagen vooral appelmoes, roerei, spinazie a la creme en aardappelpuree op. Tip: spoel het weg met ijswater.

Dag 4/5/6: Sinds dag 3/4 zit zag ik inderdaad 'het witte beslag' op de plek van de wond en sinds dag 5/6 ga je deze iets aanweziger voelen. Zorgt voor een klein beetje ongemak. Wat ook misschien fijn is om te vertellen is dat als je gewoon niks doet met je mond, ik in ieder geval, geen pijn ervaar. Pas zodra ik slik, nies, gaap of hoest is het pijnlijk. Door paracetamol en ijswater kan je deze pijn iets verzachten. De nachten zijn wel heel vervelend, omdat je vaak wakker wordt met een pijnlijk keel. Eet dan een ijsje of probeer om de zoveel uur (2) een wekker te zetten om een slok water te nemen.

Hopelijk heeft iemand hier iets aan! Ik hoop dat de korsten snel weggaan, maar al met al viel het me mee vergeleken met sommige horrorverhalen die ik hier heb gelezen. Misschien heb ik geluk 🙂

Sterkte!!

Mijn 16-jarige dochter heeft de amandelen laten verwijderen en we hebben veel aan deze ervaringensite gehad. Hierdoor konden we beoordelen of het herstelproces "normaal" verliep en we hebben er een boel tips uit gehaald.

Op vrijdag tonsillectomie. Die dag nog high van de pijnstilling van het ziekenhuis geloof ik, want na de raketjes en ijswater had dochter 's avonds nog trek in lauwe zachtgekookte spaghetti zonder saus.

Op zaterdag pijnlijk, maar met raketjes en ijswater en pijnstilling (paracetamol bruis, diclofenac als ontstekingsremmer en paracetamol met codeïne voor de nacht) nog een redelijke dag gehad. Eten ging niet meer.

Op zondag en maandag ontzettend veel pijn met name in de ochtenden. Dochter kan de mond niet ver open doen. Met moeite een beetje bouillon en vanillevla gegeten. Verder voornamelijk water gedronken en veel zuigen op ijsblokjes. Erg veel taai slijm (uit de mond laten lopen in een spuugbakje). En behoorlijk vieze smaak (en bijhorende lucht) uit de mond.

Op dinsdag en woensdag zelfde qua pijn, maar de zwelling in tong/gezicht is afgenomen. Dochter kon de mond verder openen dus we hebben de wonden goed kunnen filmen met de gsm - ziet er gelig uit. Enkele hapjes geprakte banaan en avocado gingen nu goed. Veel gezelschapsspellen gespeeld als afleiding. En de google stem gebruikt om makkelijk te communiceren, want praten blijft lastig.

De piek van de pijn zou op ongeveer 1 week liggen, maar bij ons dus 1 dag vroeger - want op donderdag kwam de oorpijn erbij (zeer scherpe pijn naar het schijnt) en die maakte het allemaal nog iets minder prettig.

Vanaf vrijdag dan met kleine stapjes beter (qua eten weer aan de zachte pasta, wit brood met jam, soep, gerookte zalm en tonijn uit blik met olie). Er staan nu een soort van korstjes op de wond, die gedeeltelijk loslaten, waardoor er wel een hoestreflex is die niet prettig is.

Nu op zondag - 9 dagen na de ingreep - bouwen we stapje voor stapje de pijnmedicatie af. Voorlopig vooral 's ochtends nog last. Spreken gaat nu al meteen bij het opstaan (eerder pas vanaf de middag).

Al met al viel het ons dus vies tegen. We hadden het onderschat. Maar er was geen andere optie, dus we moesten er wel doorheen. Door het weinige eten is dochter 6 kg afgevallen in 1 week. Gelukkig geen bloedingen gehad.