Hoi,

Ik heb sinds 7 december ongeveer keelpijn, dit is uiteindelijk 'gediagnosticeerd' in keelontsteking en hier heb ik een kuur voor gekregen. Echter is het zo dat ik nog steeds wakker word met flinke keelpijn, echt pijn met slikken en in de avond, als ik wil slapen echt dik slijm in de keel heb wat ik moeilijk weg krijg en continue aan het slikken ben.

Nou is mijn moeder begin december, helaas, gediagnosticeerd met uitgezaaide longkanker dus wellicht ben ik een beetje op een soort hypochonder tour... maar ik ben toch een soort bang voor keelkanker. Mijn huig ook flink opgezet. Gedurende de ochtend/dag verdwijnt de keelpijn ook weer maar dan s avonds in bed begint de slijm dus weer.

Ik weet dat ik hiermee naar de dokter moet en dat staat ook echt op de planning, maar ivm de situatie met mn moeder, feestdagen, werken én angst ben ik dat min of meer een beetje aan het vermijden, vandaar dat ik de vraag hier stel. Kan dit keelkanker zijn? Ik ben overigens 32 jaar.

Bijlagen:

1. 

Je hebt van je huisarts een diagnose gekregen,keelontsteking.
Dan lijkt mij dat er geen reden is om aan kanker te denken.
Op dit forum zijn geen artsen,als je twijfelt aan wat je huisarts zegt,zou ik dus terug gaan naar de huisarts of een andere huisarts of een verwijzing naar een kno arts vragen.
Zodat die kan kijken of de ontsteking misschien toch nog niet genezen is omdat je kuur wellicht te kort was.

Dag Suzan,

Bedankt voor je reactie.

Ik realiseer me dat hier geen artsen zitten, maar een berichtje plaatsen omdat ik flink wat spanning ervaar lijkt me geen kwaad kunnen. Bovendien kan ik nu niet naar de huisarts en wilde ik het toch even kwijt.

Ik hoopte misschien (h)erkenning.
Zoals je gelezen hebt is er recentelijk kanker gediagnosticeerd bij mijn moeder, niet heel gek lijkt mij dat mijn brein ook even een loopje met me neemt. Gezien ik het slijm moeilijk weg krijg en een soort brok/globes gevoel in mn keel heb en dit niet ken bij de keelontsteking die ik eerder heb ervaren. Daarnaast gebeurt het heel regelmatig dat de huisarts je naar huis stuurt met ach, vast een ontsteking of gewoon een kuchje, hier een puffer en als het niet over gaat kom je maar terug. En er dan toch vaak nog kanker wordt gediagnosticeerd.

Ik ga morgen ook zeker de huisarts bellen, maar zoals ik al zei hoopte ik hier misschien iets te lezen waardoor mijn spanning wellicht wat afneemt.

Anyway, bedankt voor je reactie en nog een fijne kerstavond!

Hoi,

Ik snap zeker dat de ziekte van je moeder onzekerheid bij jou kan oproepen hoor.
Daarom zei ik dus juist dat hier geen artsen zijn.
Een second opion van wat jou huisarts zegt, is hier dus niet echt mogelijk.
Er zijn hier wel heel veel mensen met angst voor ernstige ziektes,dus die herkenning zal hier zeker zijn.
Alleen zullen die waarschijnlijk niet reageren,die zijn meer met zichzelf en hun angst bezig.
Als het jou erg bezig houdt dat jij ook kanker zou kunnen hebben,zoek dan eens een lotgenoten groep of forum voor familieleden van mensen met kanker.
Dit werd ons aangeraden toen mijn ouders het hadden. Ik heb er geen gebruik van gemaakt,maar andere mensen schijnen er veel baat bij te hebben.
Sterkte!

Hallo, ik heb hetzelfde sinds de diagnose van mijn moeder borstkanker ben ik al een jaar lang met mijn borsten bezig. Voorheen lette ik er nooit op. De angst is met de dag verschillend ene dag erger dan de andere dag. Ik probeer zo logish mogelijk te denken maar het blijft soms zo moeilijk vooral als je kanker van dichtbij hebt gezien. Ik wens je veel sterkte en ik ben wel van mening dat afgelopen jaar ik zo bang ben geweest en zoveel tijd heb verspild aan angst waarmee ik zoveel anderen dingen kon doen. Het is en blijft moeilijk ik zou hulp zoeken..