Nadat ik e.e.a. heb meegemaakt zoals hierboven beschreven, heb ik op 3 maart een uitval gehad op de snelweg. Naar de huisarts, MRI laten maken en conclusie een hersentumor. Deze is weggehaald, zoals was t zien in de docu Hersenleed op NPO3.

Mijn advies; blijf er niet mee lopen, maar laat er goed naar kijken.

Ik heb dit afgelopen weekend voor de tweede keer gehad, de eerste keer was jaren geleden.

Bij mij duurde het verschijnsel een halve minuut tot een minuut per keer, gedurende 1 dag een tiental keer. Daarna was het over.

Het begint met een misselijk en duizelig gevoel, het zweet breekt me uit, en ik ervaar heel duidelijk een soort deja vu, ik voel/zie een waarschijnlijk recente gebeurtenis/herinnering (van mezelf), voel me daarbij heel erg naar, en ik krijg het idee dat ik tijdens die herinnering dit gevoel ook had (wat niet zo is), alsof verleden en heden bij elkaar komen. Na enkele seconden weet ik niet meer over welke herinnering het ging, hoe ik ook mijn best doe dit te proberen te onthouden. Het is alsof iets op het puntje van je tong ligt, maar je komt er niet bij. Vooral het nare gevoel maakt dit verschijnsel zeer onprettig.

Deze tweede keer kreeg ik het na een lange autoreis terug van vakantie. Mogelijk dat inspanning, vermoeidheid, of een bepaalde voeding(spatroon) een fysieke reactie in het lichaam tot gevolg heeft, ook in de hersenen.

Fijn om te lezen dat andere mensen iets vergelijkbaars hebben, hoewel ik hoop dat anderen het niet vaker hebben.

 

ik herken mij hier in, bij mij heeft het met mijn epilepsie te maken

ik heb dit ook, sinds een aantal maanden. Kon er eerst niks over vinden, en kwam gisteravond opeens op epilepsie. Ik heb het de laatste weken zeer regelmatig. (zoń 1x per week)

ik heb dit over het algemeen 's ochtends, maar kan het ook overdag opeens hebben. Ik merk dat ik zoiets heb. Dan voel ik dacht ik dit al eerder heb meegemaakt, waarna ik misselijk wordt, duizelig en een verhoogde hartslag krijg. Ook moet ik dan echt gaan liggen want mijn benen worden heel zwaar. Ik vind dit ook heel eng, en ben een soort van blij als ik het op maandag ochtend krijg want dan kan ik mij een beetje gerust stellen met het feit dat ik het voor deze week waarschijnlijk al heb gehad. Maar ik heb het deze week ook 's nachts gehad. Ik werd wakker en kreeg opeens het gevoel van herkenning. Normaal kan ik dit wel plaatsen als ik zo'n aanval heb, maar deze keer niet. Ook kan ik het na zo'n aanval niet goed beschrijven wat ik precies dacht.

 

Ik ben 18 jaar, gebruik heel zelden alcohol en dan met mate (dit klinkt voor mijn leeftijd raar, maar heb er niet zoveel zin in) drugs gebruik ik helemaal niet.

Ik hoop dat een van jullie dit al heeft laten onderzoeken, en weet wat het kan zijn want mijn huisarts is op vakantie tot 16 oktober.

 

 

Maak dit zelf inmiddels ook al anderhalfjaar mee.
Soms heb ik het meerdere malen per week (met dagen die heftig zijn waar het gedurende dag constant gebeurt). En andere keren maanden niet.
Zoals eerder beschreven; Er komt eerst een gevoel(opwelling) van een deja-vu, waarna vervolgens zich voor korte tijd een droombeeld afspeelt. Na afloop het gevoel van misselijkheid en duizeligheid. En de droombeelden ben ik dan ook gelijk vergeten. Tegenwoordig weet ik wat sneller aan de begin van de dag of het gaat gebeuren of niet. Meestal begin ik de dag dan met het gevoel alsof niks om me heen 'klopt', het lijkt net anders uit te zien of niet echt.

Destijds toen het voor het eerst gebeurde zat ik in therapie, voor borderline en depressie. De psychiater had me doorverwijzen naar de ziekenhuis om dingen uit te sluiten. Heb toen neurologische onderzoek gehad en een MRI Scan. Daar kwam niks uit, geen epilepsie dus.

Heb het verder nooit duidelijk kunnen verklaren, maar samen met de psycholoog denken we dat het te maken heeft met mijn emotie, en vooral dan onderdrukking van emoties.

Ik kan er inmiddels wel mee leven, maar het kan erg vermoeiend zijn of zelfs gevaarlijk, zoals dat het kan gebeuren als ik op de fiets zit. Ik wil binnenkort met mijn rijbewijs beginnen, maar ben als de doods voor het gedachte dat het gebeurt onder het rijden.
Het zou ook makkelijker zijn als er een duidelijke oorzaak is, of bewijs voor oorzaak. Maar het ziet er naar uit dat dat niet mogelijk is. Dus hou ik het bij het logische, en dat het te maken heeft met mijn psychologische toestand.

Raad trouwens iedereen aan om wat te lezen van Sigmund Freud.

Ik ben blij dat ik dit onderwerp gevonden heb.

Heb hier ook al zo'n 13 jaar last van, ongeveer 2-3 keer per jaar.

Er komen flarden van dromen op. Maar ik kan het niet "vasthouden".

Voel me ineens misselijk, zweterig, bibberig, hartkloppingen, warm hoofd en afwezig.

Ik probeer dan te herinneren waar de droom over ging maar dat gaat niet. Het zijn echt flarden van een micro seconde met een heftig gevoel.

Deze flashbacks krijg ik gedurende de dag ongeveer 4 of 5 keer. De rest van de dag leef ik in een waas en de tijd vliegt voorbij.

De volgende dag is alles weer normaal.

Mijn man, familieleden of vriendinnen hebben hier nooit last van en begrijpen niet wat ik bedoel, wat logisch is.

Maar gelukkig weet ik nu dat ik niet de enige ben.

Als je klachten hebt van misselijk, zweterig, bibberig, hartkloppingen, warm hoofd en afwezigheid kunnen er lichamelijke factoren zijn  als een schommelende bloedsuikerspiegel door de vele suikers die we vaak nuttigen en door tekorten aan allerlei stofjes; vitaminen, mineralen, vetzuren en aminozuren en een te laag serotonine en ontregeling van andere neurotransmitters en van je hormonen. Verder weet ik niet of het wat epilepsie-achtigs is maar ook daarbij kunnen voeding en supplementen helpen ondersteunen. Zelf kom ik bij een alternatief therapeut voor andere klachten, die test wat mijn lichaam nodig heeft.

Ik heb d.i.s en maak het nu mee. Lijkt erg op epilepsy ja.

Het is meestal teveel voor mij.

Val meestal ook flauw.

Hallo, (ben 20 jaar)

Ik heb al vanaf mijn 12de ongeveer dat ik flawviel en inderdaad ook deja-vu daarvoor.
Elke keer naar de dokter geweest wanneer ik flauwviel (epilepsy aanval had) had me vaak verwond (huisarts deed niks aan, zei dat er niks aan de hand was)

1 keer in de douche tegen de warme kraan buis (heet) aan dus erge brandwond op me arm gelukkig niet op me hoofd.

tijdje terug kreeg ik een aanval en ben ik erg raar gevallen (tegen bureau aan) en heb toen een hersenschudding gekregen en wat verwondingen op me hoofd, dus naar de huisarts en die zei als ik bleef overgeven dat we dan moesten bellen. maar ik bleef overgeven dus huisarts gebeld en die zei dat ik naar de spoed eisende hulp moest om te kijken of er niks ergs is met de hersenen (na zo harde stoot) toen bleek dus dat ik een hersenschudding had en die dokters wouden graag onderzoek doen omdat ik dus had gezegd dat ik vaak flauwval en toen kreeg ik de ene onderzoek na de ander en toen is er uit eindelijk na heel wat jaren mee gelopen te hebben, epilepsy uit gekomen te zijn.

wat ik wil zeggen is, dat je goed op moet letten en eventueel bij houden hoe vaak je het hebt en eventueel naar de huisarts en hier over te hebben. ( mijn huisarts deed er niks mee maar misschien die van u wel)

* heb nu een tijdje medicijnen voor en heb tot nu toe geen last meer van gehad, binnekort moet ik er weer heen en hopelijk mag ik afbouwen of andere medicijnen (ivm bijwerkingen)

Ik heb bijna hetzelfde, alleen heb ik geen last van misselijkheid of wat anders nadat ik het heb gehad. Heel soms voel ik me een beetje duizelig maar dat is heel snel weer over. Het is een soort van deja vu, maar toch weer niet helemaal. Ik zie iets in mijn omgeving, dit kan letterlijk van alles zijn, de vorige keer was het bijvoorbeeld een raam. Daarna zie ik heel kort een beeld voor me, soms vaag en soms scherp. Ik herinner me er daarna of niks meer over (wat meestal het geval is) of ik herinner me er heel vaag iets over. Ik weet wel zeker dat ik het heb gedroomd. Ik probeer daarom de laatste tijd als ik wakker word meteen te bedenken wat ik heb gedroomd, zodat als ik een flashback krijg ik zeker weet dat ik het ook echt daadwerkelijk heb gedroomd.

Ik heb er niet persee veel last van, maar ik wil er gewoon echt meer over weten, dus ik ben heel blij dat ik dit forum heb gevonden!

Hallo,

 

Herkenbaar dit... Vreemd ook! Ik zal het proberen te omschrijven.

Ik voel het altijd aankomen en weet dan al dat ik even stil moet gaan staan of zitten. Als het eenmaal echt begint omschrijf ik het als een deja vu gevoel. Ik lijk dingen ineens te beseffen waar ik voorheen niet bij stilstond. Ik word wat duizelig en heb vooral altijd kippenvel op mnm rug en arm. Ook heb ik vaak gedurende de hoofdpijn.

 

Als het na een seconde of 20 voorbij is gaat het snel al wat beter en weet ik eigenlijk al niet meer waar ik precies aan dacht.

 

Het is wel heel vermoeiend en voel dat dan ook die dag.

 

Ik heb nog niet echt een patroon kunnen ontdekken maar denk dat het vooral stress is.

Tóch snap ik het niet want ik vind altijd van mezelf dat ik dingen wel kan doorstaan en vooral mezelf niets aan wil doen door mij bijvoorbeeld slecht te gaan voelen. Ik heb ook wel wat beters te doen denk ik dan.

 

Toch kan ik het niet tegenhouden en gebeurt het gewoon.

 

Soms blijft het een aantal maanden gewoon weg. Maar als het er weer is dan slaap ik ook onregelmatiger door de aanvallen.

Ik ben geneigd naar de huisarts te gaan maar denk vooral dat het door stress komt.

Ik kom weer terug met mijn verhaal doen als ik bij de huisarts ben geweest!

 

Laat je niet gek maken! Het komt uiteindelijk goed!

-Jeff.

beste allemaal, mijn dochter van nu 14 heeft dit ook, al jaren. Zo blij dat ik dit forum heb gevonden,want dit is precies wat zij beschrijft en meemaakt. Tot nu toe alleen met artsen gesproken.

Ik ben benieuwd of iemand medicijnen inneemt hiervoor, welke, en of t helpt.

Ze heeft nu van de kinderarts natriumvalprpopaat voorgeschreven gekregen.

Alvast bedankt

Na wat zoeken op internet kwam ik er achter dat het een eenvoudige partiele (of focale) aanval van epilepsie is (simple partial seizure / aura). Ik ben hiermee nog niet naar de huisarts gegaan omdat het bij mij maar zeer zelden optreedt; ongeveer 1 keer per jaar, hoewel nu 2 keer in het afgelopen half jaar.

Goeie middag,

Naast prettig dat ik dit lees (niemand is uniek dus ging er ook wel vanuit dat ik de symptomen wel teug kon vinden van andere), vind ik het ook wel jammer dat er geen sluitend antwoord is op de achterliggende oorzaak.

Ik ben man, 35 en het DejaVu gevoel ken ik net als iedereen wel "een subtiel gevoel van: dit herken ik". Ik heb hier nooit een onprettig gevoel aan overgehouden en kan me ze ook wel herinneren (het hebben van) van voor ik puber werd. Nooit als iets negentiefs, meer als iets grappigs door het gevoel van herkenning van een situatie.

Niet zo lang heleden is er wel iets veranderd, een "normale" DejaVu levert me nu (net als velen hierboven gepost) een kort beklemmend gevoel in de borst met daarna een warme golf gevoel die naar mijn hoofd trekt. Daarna merk ik dat me hardslag sterk is toegenomen. De DejaVu op zich herken ik altijd als: het is dezelfde locatie als waar ik op dat moment in het echt ben, maar in de DejaVu was alles net  op een andere manier eerder uitgevoerd. Beetje zoals wakker worden uit de Matrix film. In eigenlijk alle gevallen herken ik dat de DejaVu die ik eerder gezien heb al een keer geweest is uit een droom (toen ik gewoon in bed sliep) van pakweg een week of twee daarvoor.

Alles bij elkaar duurt Het opkomen van het gevoel idd niet veel langer dan 20/30 seconden en is het met pakweg een minuut weer voorbij. Mijn hardslag heeft even nodig om weer normaal te worden, maar het onbehagelijke gevoel blijft wel even plakken. Heb het aan mijn vrouw ook uitgelegd dat het gevoel een combinatie van een angstaanjagend lijkt en een DejaVu. Daarna blijft er echt een "Het ligt op het puntje van me tong" gevoel over: in mijn hoofd lijk ik redelijk qua gevoel en situatie terug te kunnen halen wat ik nou zag maar onder woorden brengen blijkt nog niet zo makkelijk daarna.

De verandering van het DejaVu gevoel heb ik sinds afgelopen augustus 2018. Eind juni heb ik mij laten steriliseren (wij hebben drie kinderen dus het werd al wat) en twee dingen vielen met tijdens de 3 weken zomervakantie op: al mijn sprieren leken straks te staan als een body builder en... in die 3 weken vakantie heb ik meer dan een handvol van deze flashbacks gehad. Dat was voor het eerst op deze manier. Heb het mijn vrouw meteen laten weten, ik dacht als er dan wat gebeurd (flauw val of wat dan ook) dat wist ze ten minste dat ik het gevoel al een paar keer had gehad.

Sindsdien gebeurd het, net als bij andere hierboven, zo nu en dan maar niet regelmatig of voorspelbaar qua interval/tijdstip. Soms 2x in een week. Dan weer weken niet.

Zelf heb ik sterk het gevoel dat dit komt door een verandering in mijn hormoon huishouding, daar ben ik verder niet heel erg in thuis (technische achtergrond), maar mijn vrouw wel (dierwetenschappen en hormonen als achtergrond) en die zit zelf ook in dezelfde hoek te denken.

Bij mijn ouders is in geen van beide families Epilepsie of andere geestelijke toestanden bekend. Ook de variabelen van drank en druks spelen mijn inziens niet mee, matig alcohol gebruik en al zeker 15 jaar geen softdrugs meer gehad.

Verder maak ik me er niet zoveel zorgen om, het is meer dat ik het vanmiddag op het strand weer eens had en ik het nu op "papier" wilde zetten voor mezelf en andere qua herkenning.

Ik zal de tip ter harte nemen om eens bij te houden wanneer hebt gebeurde en al wat ik dan nog weet van eten/drinken/slaap etc daarvoor. Kijken of ik er een patroon in kan vinden.

Wat een feest van herkenning! Ik dacht dat ik gek werd en nu blijkt dat veel mensen dit hebben!

Ik blijf er bang voor, het angstige, misselijk makende gevoel maar ik weet nu dat ik niet de enige ben. Dank jullie wel voor jullie reacties.