Blij dat je dat zegt! En ik ga nu echt proberen om niet meer naar de mogelijke complicaties te zoeken..... Het voelt alleen zo machteloos om op de bank te zitten en af te wachten tot het beter wordt, ik denk dat actief revalideren mij beter ligt. Dan heb ik het gevoel dat ik wat doe voor het herstel, hoe minimaal het in het begin ook is.

Ook nog even iets positiefs?, we hebben zondag heerlijk " gewandeld " ! Ben toch wel blij dat ik naar je geluisterd heb wat de rolstoel betreft?

als het eerste "stoeprandje genomen is" dan zie je dat het best meevalt. Maar vooral dat naar buiten komt

Hahaha, de stoeprandjes waren idd het spannendst! Maar gelukkig heb ik een hele goeie chauffeur?

Gister weer de tape vervangen en even weer gemeten, helaas nog steeds 29,5 cm??

"Geduld is een schone zaak" maar je moet er wel de tijd voor hebben

Misschien heb ik wel te veel tijd.....om er mee bezig te zijn dan. En als je vanaf eind augustus rekent en dan minimaal 9 maanden moet rekenen, ben ik nog niet eens op de helft?

Hoi John, mag ik je nog een keer om raad vragen.....

Al een paar jaar gaan mn vriend en ik in december of januari met nog 2 stellen een lang weekend of midweekje weg. Ons Sinterkerstennieuw uitje. Daar is het nu dus weer de tijd voor. Alleen zie ik dat eigenlijk niet zitten. Ik ben bang dat ik per ongeluk te veel doe, denkend aan die tandarts afspraak. En ik slaap nog steeds slecht s nachts, waardoor ik vaak overdag als ik alleen ben op de bank in slaap val. En ik ben bang dat er voor de rest niet veel aan is als ik mee ga.

Dit heb ik ook gezegd, en daardoor heeft Dennis tegen mijn vriend gezegd dat hij mij depressief vindt worden. Ik vind dat zelf wat overdreven,maar hij zegt dingen te herkennen. Waardoor mn vriend zich alweer zorgen maakt.

Om bij mijn vraag aan te komen, hoe verstandig is het om weg te gaan? En dan ook gelijk maar de vraag of je zo snel depressief kan worden..... ja, ik ben soms wat emotioneler en verdrietig, maar als ik moe ben heb ik dat anders ook......

Ik vind het niet raar dat je in een dipje komt. Je kunt niks en zou van alles willen. Zou er ook een beetje depri van raken, maar om dan meteen va een depressie te spreken..
Maar ik moet daarbij dan ook zeggen dat ik jou verder niet goed genoeg ken om te beoordelen of je nou wel of niet depressief aan het worden bent.
Wat het uitje betreft:
Ik zou gaan als ik jou was. Ook al is het met beperkingen. Als je dat maar goed duidelijk maakt aan de rest. Je ziet dan wel hoe het gaat. Maar: met rolstoel, en goed opletten dat je niet te veel doet! Vraag eventueel aan je huisarts een lichte slaappil die je dan kunt gebruiken om in ieder geval de nacht goed door te komen zodat je overdag wat meer energie hebt

Zelf vind ik niet dat ik nou zo erg depressief word hoor. Als ik een slaappil zou nemen, slaap ik dan door de steken in mn enkel heen? Want daar word ik steeds wakker van, ik moet nu op mn "verkeerde" kant liggen en in mn slaap draai ik steeds terug  op de zij waar ik mn hele leven al op slaap?

En over het uitje ga ik nog een nachtje slapen?

Of je er doorheen slaapt weet ik niet. Zou wel heel goed kunnen.

En werkt dat niet verslavend? Ik bedoel dat je er straks niet zonder kan? Toen voor mijn rug heb ik zoveel pillen gehad,  dat ik er een beetje bang voor ben geworden eigenlijk

Je moet die alleen maar nemen enkele dagen voor en tijdens het uitje. Niet langer dan 14 dagen .Dan is dat niet verslavend.

Ok, dank je wel! Kan je zo iets noemen waar ik naar zou kunnen vragen?

Doorgaans is dat temazepam

Ik reageer best sterk op verdovende middelen, als ik voor mijn rug een diazepam van 10 mg slikte, was ik een nacht van minstens 10 uur nodig om niet half van de wereld wakker te worden, terwijl ik daar 15 of 20 van mocht nemen....