Als ik jou kind was wat zou jij me dan aanraden?

  • #1

    Hallo iedereen,
    Misschien zijn er ervaren ouders die mij kunnen vertellen wat ik verkeerd doe?
    Ik weet echt niet aan wie ik advies zou moeten vragen dus uiteindelijk ben ik hier terecht gekomen.

    Het zou veel voor mij betekenen als jullie je eerlijke mening willen geven over wat ik fout doe.

    Ik ben een jongen van 23 jaar oud en zit in een lastige situatie waar ik eigenlijk geen uitweg voor zie.

    Momenteel studeer ik en werk ik 36 uur een klantenservice baan vanuit huis. Mijn studieschuld loopt ook al aardig op (30k).

    Thuis woon ik alleen met mijn moeder die lijd aan COPD, agorafobie, ptsd, zelfmoordneigingen. Zij heeft een hoge schuld en geen baan. Ze krijgt daarom 45 euro per week aan leefgeld.

    Wij woonde 5 jaar geleden bij mijn opa en oma in een huurhuis. Zij zijn helaas overleden en wij moesten toen naar een andere woning in een hele andere plek waar ik niemand kende.

    Mijn moeder is nooit over het verlies heen gekomen en is er erg slecht aan toe mentaal en fysiek. Ze kan ook geen half uur zonder mij.

    Sinds wij hier wonen regel ik alles met boodschappen, internet, gas &, licht en nog wat dingen. Wat in het begin heel ingewikkeld was.

    Ik heb nooit echt aansluiting gevonden met leeftijds genoten maar heb wel een paar oudere vrienden gekregen hier.

    Het probleem is dat ze me eigenlijk drugsverslaafd hebben gemaakt door de jaren heen en het zelf ook constant doen (wiet,ghb,mdma,speed,ketamine).

    Hier gaat eigenlijk al het geld dat ik over heb naar toe. Het helpt om mij niet zo alleen te voelen

    Mijn moeder blowt ook omdat ik soms thuis wat laat liggen, het helpt haar zegt ze.
    Ik kwam er laatst achter dat ze de 45 euro ook opgokt op allerlei rare gok sites.

    Ik ga niet vaak naar school omdat ik me altijd heel erg minderwaardig voel op school. De paar keer dat ik ben geweest deed iedereen ook alsof ik niet helemaal 100 was... Ik haal wel oke cijfers en kan digitaal aansluiten zonder aanwezigheidplicht.

    1 maand terug heb ik een enorme paniek aanval gehad en zelfs in het ziekenhuis geweest omdat ik knock-out ging van het hyperventileren.

    Sinds dat moment is niks meer hetzelfde. Ik voel me ineens super verdrietig en kijk heel anders naar mijn omgeving en mezelf.

    Hiervoor was ik emotioneel best afgesloten en zag ik mijn situatie als tijdelijk en als een soort les. Nu snap ik er niks meer van.

    Het voelt allemaal grauw, kapot, nep. Ik heb ineens visual snow, tinitus en ik slaap amper.
    De huisarts zegt dat het voornamelijk tussen mijn oren zit en schreef mij oxazepam voor als ik weer last krijg.

    Dit maakt me voornamelijk heel suf maar het helpt wel om rustig te worden

    Ik ga alleen buiten de deur om drugs, boodschappen en medicijnen voor mijn moeder te halen. Eenmaal buiten ben ik enorm bang om weer een paniekaanval te krijgen en dat iedereen naar mij kijkt.

    Sinds het gebeurt is denk ik telkens aan mijn verleden en wat ik allemaal fout heb gedaan en hoe erg ik mijn leven heb verprutst.

    De afgelopen 10 jaar heb ik eigenlijk alleen maar vervelende dingen meegemaakt en me super eenzaam gevoelt.

    Soms kijk ik naar mensen van mijn leeftijd en dan word ik zo jaloers op hun normale(re) leven.
    Ze zien er goed uit, doen leuke dingen, hebben een leven, vrienden, herinneringen.

    Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Hoe ik mijn gedachtes en leven weer op de krijg. Waar ik moet beginnen, waar ik naar toe wil.
    Het word elke dag slechter en voel me gewoon op.

    Ik hoop dat er iemand is die dit leest en me kan zeggen wat ik verkeerd doe, als ik jou kind was wat zou je me dan aanraden?

    Reageer
    #2

    Wat ik jou zou aanraden ga weg uit die giftige omgeving zoek hulp ten eerst voor je verslavingen
    En daarna voor eventueel een begelijd wonen of een eigen huisje
    Je moet voor je zelf gaan kiezen dit is geen gezonde situatie...

    Dat is mijn advies

    Reageer
    #3

    Hoi,

    Allereerst wil ik zeggen dat je moeder haar handen dicht mag knijpen met een zoon die zo zichzelf aan de kant zet om voor haar te zorgen!
    Je doet dus wat dat betreft naar haar toe echt helemaal niks verkeerd!

    Het klinkt heel hard,maar ik zou je aanraden voor je zelf te kiezen.
    Je hebt een baan en studeert,ga een eigen plekje zoeken om te wonen.
    Kies voor je zelf en je eigen toekomst,dat is wat ik in elk geval zou zeggen als je mijn zoon zou zijn.

    Je moeder staat onder bewind,zoals ik je verhaal lees.
    Kun je misschien met haar bewindvoerder in gesprek gaan dat zij hulp krijgt?
    Desnoods door een opname of begeleid wonen of begeleiding thuis tot er iets blijvends gevonden is.
    Het klinkt alsof zij zich niet alleen redden kan thuis. Als jij aangeeft uit huis te gaan, kunnen er misschien andere opties bekeken worden waarmee zij toch hulp en zorg krijgt,zonder dat het jou je gezondheid kost.
    Misschien kan de huisarts daar ook iets in betekenen,als jij aangeeft de zorg voor je moeder niet meer te kunnen dragen en er daardoor onderdoor gaat en om die reden niet langer bij haar kunt wonen.

    Ik vind het heel knap dat je probeert hier uit te komen en voel je dan ook niet schuldig naar je moeder toe, eigenlijk zou een ouder haar kind ook niet met een dergelijke zorg moeten belasten.

    Heel veel succes,groetjes Suzan

    Reageer
    #4

    Hoi Danny,

    Ik vind het heel verdrietig om te lezen ๐Ÿ™

    Jouw vader is zeker out of the picture? En andere familie, ooms, tantes ook?

    Als je mijn kind was, want dat is je vraag, zou ik zien dat je een boel positieve eigenschappen hebt. Echt veel kracht dat je dit al zolang volhoudt.

    En ik zou ook zien dat dit een situatie is die al te lang heeft geduurd en jouw al schade heeft gedaan. Je kampt met je eigen mentale problemen inmiddels, naast de loyaliteit naar je zieke moeder.

    Mijn mening is dat er heel veel hulp en aandacht nodig is voor jullie allebei, en dat ook een flinke tijd. Jij kan niet zomaar elders gaan wonen, want dan had je dat al gedaan. Je moeder is nu te afhankelijk van je. Daarin mist het aan anderen.
    Jij zit met je drugsprobleem, weinig steunende vrienden, paniekaanvallen enz.

    Als ik nadenk over een eerste stap is dat richting de crisisdienst. Zij helpen mensen die ofwel ernstig psychiatrische ofwel maatschappelijke ofwel verslavingsproblemen hebben.
    Zij kunnen dan met jou gaan puzzelen hoe hieruit te komen.
    Een andere instantie is inmiddels niet voldoende meer. Dat schiet tekort.

    Ik zou je dus aanraden om een verwijzing aan de huisarts te vragen naar de crisisdienst.
    Om daar in gesprekken (geen opname ofzo) samen uit te zoeken hoe je hieruit komt.

    Ik wens je ontzettend veel doorzettingsvermogen en sterkte toe.

    Reageer
    #5

    Of jij nou iets verkeerds doet is nog maar de vraag. Drugsgebruik is een eigen keuze is die is dan wel verkeerd, maar moet ook worden gezien t.a.v. de omstandigheden. Als je mijn kind zou zijn, zou ik je naar een psycholoog sturen om te kijken of je je leven weer op de rit zou kunnen krijgen. Daarnaast zou ik het verstandig vinden als je op zoek gaat naar eigen woonruimte. Want in de situatie waarin je nu leeft ben je letterlijk het kind van de rekening

    Reageer
    #6

    Je noemt jezelf een jongen maar eigenlijk ben je een jongeman en op een leeftijd dat je op eigen benen kan staan. Vanuit huis werken in zo'n situatie ook niet geweldig. Ben je wel ingeschreven als woningzoekende? Particulier zou ook kunnen.
    Anderen maken je natuurlijk niet verslaafd maar met de verkeerde 'vrienden' kan het wel sneller de verkeerde kant op gaan. Omdat je zoveel voor je moeder zorgt, weet je nauwelijks wat je eigen behoeften zijn. Je hoeft je zeker niet schuldig te voelen.
    Op zich zijn er wel meer mensen die niet echt huisje boompje beestje hebben, die bijvoorbeeld arbeidsongeschikt zijn maar gaat erom dat je je zo prettig mogelijk voelt en in een giftige omgeving zal hem dat niet worden.

    Reageer
    #7

    Het lijkt me pijnlijk om goed bedoelde adviezen te krijgen waaruit geen besef blijkt van hoe scheef alles al te lang is gegroeid.
    Jouw bord ligt een heel stuk voller dan van een gemiddelde 23 jarige, en je draagkracht wordt behoorlijk ondermijnd.

    Probeer goede hulp te krijgen van mensen die er voor zijn opgeleid. Je bent het waard!

    Reageer
    #8

    Een groot basale levensangst. Oplossing, geen valse houvasten zoals drugs en zorgen voor anderen. Meer: eigen leven opbouwen> kwetsbaarheid wordt kleiner.

    Succes

    Reageer
    Bereken hier je BMI

    De Body Mass Index (BMI) geeft uw gezondheidsrisico weer o.b.v. uw lichaamsgewicht en lengte. Vul het in en ontvang direct per mail de uitslag met het bijbehorende gezondheidsadvies

    cm
    KG
Reageer op: Als ik jou kind was wat zou jij me dan aanraden?


<a href="" title="" rel="" target=""> <blockquote cite=""> <code> <pre class=""> <em> <strong> <del datetime="" cite=""> <ins datetime="" cite=""> <ul> <ol start=""> <li> <img src="" border="" alt="" height="" width="">

Upload bijlagen

Maximaal toegestane bestandsgrootte is 1 MB



Voeg nog een bestand toe

Blijf op de hoogte met onze wekelijkse nieuwsbrief