ik heb een vraag ik ben vroeger geopereerd aan beide ballen omdat ze me buik in waren geschoten ben nu 24 en was 10 toen gebeurde ..

mijn achterneef is teelbal kanker gecontsateerd omdat die verdraaid was en doktor zei als die langer als 6 uur geen zuurstof heb is de kans groot op teel bal kanker

nu heb ik zelf de laatste tijd heel veel last en maak ze zorgen

bij is het langer als 6 uur geweest

bestaat er een kans dat ik het ook heb ??????

Hallo Erik, ik denk dat jij Torsio Testis bedoelt?
http://nl.wikipedia.org/wiki/Torsio_testis

Acute aandoeningen van de testis:

Torsio testis
Bij een torsio testis is sprake van een torsie van de funiculus spermaticus waardoor de bloedvoorziening van de testis en epididymis wordt verstoord, met stuwing en ischemie van de testis tot gevolg. Dit veroorzaakt de typische, acute, zeer hevige pijn. Een torsio testis dient binnen 4 tot 6 uur chirurgisch behandeld te worden om irreversibele ischemische schade te voorkomen. Een torsio testis komt het meest voor op kinder- of adolescentenleeftijd (12 - 18 jaar) maar kan op alle leeftijden voorkomen. De klachtenpresentatie is zeer typisch: acuut ontstane eenzijdige scrotale pijn, soms met misselijkheid, braken en transpireren. De pijn kan uitstralen naar de onderbuik of lies. Mictieklachten en koorts zijn afwezig. Als de klachten al wat langer bestaan, kan de pijn al langzaam minder geworden zijn. De testis kan dan al volledig ischemisch en niet meer te redden zijn.
Bij onderzoek van het scrotum valt op dat de aangedane testis hoger en soms horizontaal in het scrotum ligt. Dit is het best vast te stellen bij een patiënt in staande positie. De testis is bij palpatie zeer gevoelig en vaak wat gezwollen. Ook de epididymis kan gezwollen en pijnlijk zijn bij palpatie. De normale anatomische verhouding (testis ventraal, epididymis dorsaal) kan veranderd zijn. Opvallend is ook dat de funiculus gezwollen en pijnlijk is. De scrotumhuid is vaak niet afwijkend tenzij de torsie al langer bestaat. Er kan dan sprake zijn van oedeem.

Bij de behandeling van de torsio testis gaat het om het herstellen van de circulatie. Soms lukt het om de testis manueel terug te draaien. Vaak is niet duidelijk of de testis volledig is gereduceerd. Daarom is vrijwel altijd een operatie nodig. Hierbij wordt de torsie via een scrotale benadering opgeheven en de testis gefixeerd. Tevens vindt fixatie van de contralaterale testis plaats.

Epididymitis
Een ontsteking van de epididymis is een belangrijke differentiaaldiagnose van het acute scrotum. Epididymitis is zeldzaam bij kinderen en treedt meestal op bij seksueel actieve mannen. Een epididymitis is meestal secundair aan de verspreiding van bacteriën door het urogenitaalstelsel. Meest bekende verwekkers zijn Escherichia coli, Staphylococcus saprophitycus, Proteus mirabilis, Klebsiella en andere Gramnegatieve bacteriën. Vaak is bij een epididymitis de urinekweek echter steriel. Seksueel overdraagbare aandoeningen (SOA) zoals Neisseria gonorrhoeae en Chlamydia trachomatis kunnen de oorzaak zijn van een epididymitis. Ook katheterisaties en operaties aan de urinewegen kunnen een epididymitis veroorzaken. Een epididymitis heeft een minder acuut beloop dan de torsio testis en ontstaat meestal in enkele uren tot dagen. Vaak zijn er al langere tijd mictieklachten passend bij een urineweginfectie. De meest voorkomende symptomen zijn eenzijdige pijn en zwelling. Roodheid en zwelling van de scrotumhuid kunnen voorkomen. Een epididymitis gaat vaak gepaard met koorts en algehele malaiseklachten zoals spierpijn, misselijkheid en braken.
Bij onderzoek van het scrotum is de epididymis gezwollen, stevig en zeer pijnlijk. De testis zelf is niet pijnlijk en kan onderscheiden worden van de epididymis. Indien de klachten langer bestaan, kan sprake zijn van een epididymo-orchitis en kan de testis niet meer afzonderlijk gepalpeerd worden. De huid van het scrotum kan oedemateus, rood, glanzend en warm zijn. Soms kan bij rectaal toucher een gevoelige prostaat worden gevoeld, als primaire bron van de epididymitis. Als aanvullende diagnostiek moet urineonderzoek verricht worden. Leucocyten in het sediment of een positieve urinekweek ondersteunen de diagnose. Zoals gezegd zal lang niet altijd sprake zijn van afwijkingen in de urine. Bij verdenking op een SOA zullen SOA-kweken ingezet moeten worden.
Een epididymitis moet zo snel mogelijk worden behandeld met een antibioticum gedurende twee tot vier weken. Bij voorkeur wordt een middel gebruikt met een goede weefselpenetratie zoals cotrimoxazol, of een middel uit de chinolonengroep (ciprofloxacine, oflaxacine). Pijnbestrijding is een belangrijk onderdeel van de behandeling. Een NSAID is meestal voldoende. Aanvullende maatregelen kunnen bestaan uit (bed)rust en hoogleggen en koelen van het scrotum. Het dragen van een strakke 'ondersteunende' onderbroek als alternatief voor een suspensoir is verstandig.

Testiscarcinoom
Het testiscarcinoom wordt besproken bij de acute scrotale aandoeningen omdat bij verdenking op een testiscarcinoom zo snel mogelijk behandeling plaats moet vinden. Het testiscarcinoom is een zeldzame tumor (incidentie 3 tot 4 op de 100.000) maar is de meest voorkomende maligniteit bij mannen tussen 15 en 35 jaar. Vroegtijdige diagnose beïnvloedt de prognose die over het algemeen goed is. Mannen met een testiscarcinoom presenteren zich meestal met een pijnloze harde zwelling in de testis. Slechts in 10% van de gevallen is acute pijn het eerste symptoom. De zwelling wordt meestal door de patiënt zelf of zijn partner opgemerkt. Indien sprake is van metastasen kunnen vage rugpijn, supraclaviculaire klieren, abdominale zwelling, gynaecomastie en longklachten de eerste symptomen zijn.
Bij onderzoek wordt een vaste zwelling in de testis gepalpeerd. Deze is meestaal niet pijnlijk, het normale 'balgevoel' kan ontbreken. Verder onderzoek richt zich op vaststelling van de uitbreiding van de tumor in de funiculus spermaticus of de huid. Bij algemeen lichamelijk onderzoek moet gezocht worden naar tekenen van metastasering zoals intra-abdominale zwellingen, opgezette supraclaviculaire klieren, gynaecomastie of longafwijkingen. Als aanvullende diagnostiek wordt vaak een echografie verricht maar dit mag nooit leiden tot vertraging in het stellen van de diagnose!