Hallo allemaal. Ik hoop dat jullie tijd hebben om mijn verhaal te lezen.

Ik zit de laatste maanden niet zo lekker in m'n vel. Ik slaap onregelmatig, (de ene keer 4 uur dan weer 10 uur)ondanks dat ik gewoon een vaste baan heb, maar ook op m'n werk heb ik het nauwelijks nog naar m'n zin.
Het ligt niet aan m'n collega's of werkgever, want die zijn fantastisch, het ligt echt aan mij. De ene dag ben ik enorm opgefokt, en stoor ik me aan van alles, andere dagen ben ik enorm gaperig en geef ik nergens om. Van de week barstte ik zefs bijna in tranen uit door een opmerking van iemand.
Ik baal steeds meer van m'n baan, maar ik ben bang dat als ik hiermee stop geen leuke baan zal vinden.

Ik heb ook vooral de laatste maand enorme moeite om langer dan een half uur met 1 ding bezig te zijn. Ik kan het niet meer opbrengen om films thuis te kijken, of langere tijd iets te lezen. Terwijl ik dat voorheen prima kon. Ik raak te snel verveeld. Ik heb constant nieuwe prikkels nodig.
Soms denk ik ook, wat zit ik nu mijn kostbare tijd eigenlijk te verdoen? Maarja, alternatieven zijn ook vaak niet aanwezig.

Ik merk ook dat ik nauwelijks nog aandacht weet op te brengen voor nieuws, of dingen die in de wereld gebeuren, terwijl ik dat voorheen altijd wel bijhield. Ik geef gewoon steeds minder om dingen. Het lijkt soms of ik vervreemd ben met de 'normale wereld' ofzo.

Ook merk ik dat ik soms minder geduld heb met mensen, ze niet uit laat spreken, of me nodeloos erger als ze niet precies doen wat ik wil. Ik herken mezelf niet in dit autoriteire gedrag en ik vrees dat dit ten koste zal gaan van vriendschappen als dit niet veranderd.
Er zijn dagen dat ik me echt heel depri voel, maar als ik bvb met vrienden samen iets aan het doen ben, kan ik juist weer enorm vrolijk en extrovert zijn. Het schommelt heel erg.

Ook voel me ik me vaak eenzaam. Ik woon alleen, en dat gaat me steeds meer tegenstaan. Ik wacht nog altijd op die grote liefde die maar niet komt (terwijl ik alles probeer, ik ben van nature een sociaal iemand), en omdat ik maar alleen blijf al zo lang, gaat dit ten koste van m'n humeur en zelfvertrouwen. Ik voel dat ik veel liefde en aandacht kan geven, maar de ontvanger van die liefde komt maar niet.

Ik heb aan de ene kant het idee dat ik m'n leven moet omgooien, maar ik wil ook niet opgeven wat ik heb.

dank je wel voor het lezen.

Hai, ga eerst eens lekker solliciteren en kijken wat het aanbod is?

Liefs Emma

Is er in de buurt een asiel? Ga dan met die honden lopen! Jij voelt je alleen, nou die honden nog veel meer alleen. Doe elkaar een lol en maak een 'wandeldag'.

Yfke

De hond uitlaten, hoe gaat dat in zijn werk?
http://dier-en-natuur.infonu.nl/dieren/61917-de-hond-uitlaten-hoe-gaat-dat-in-zijn-werk.html