Beste mensen,
Allereerst bedankt dat je de moeite doet om dit te lezen. Ik ben ten einde raad. Ik ben een vrouw van 18 jaar. Rond mijn 11/12 jaar werd ik voor de eerste keer ongesteld. Ik probeer zoveel mogelijk details te beschrijven ook al weet ik niet 100 procent zeker of het er mee samenhangt. Vanaf mijn 12de ben ik elke dag extreem vermoeid, duizelig en een algemeen ziek gevoel. Als ik bijvoorbeeld door een winkelcentrum moet lopen wordt ik op een bepaald moment zo uitgeput dat het net lijkt alsof ik de werkelijkheid niet meer waar kan nemen. Mijn benen worden slapper en het voelt alsof de energie uit me wordt getrokken. Daarbij krijg ik om de haverklap allerlei symptomen net zo alsof mijn immuunsysteem vatbaar is voor alles. Ik krijg verkoudheden, keelpijn, buikpijn, spierpijn etc. Een algemeen gevoel van ziekte. Omdat dit al zo lang speelt, ben ik hierdoor veel vrienden, hobby's, en sporten kwijt geraakt. Ik zit op dit moment op de universiteit en studeer psychologie, ik dreig mijn studie door deze symptomen ook te verliezen en dit doet me heel veel pijn. Ik ben voor deze klachten in het verleden bij de huisarts geweest, deze heeft me toen doorgestuurd naar een kinderarts. Na een aantal onderzoeken kwam het er op neer dat hij het niet precies wist, dat hij dacht dat het eventueel veroorzaakt kon worden door de puberteit en hormonen etc. Ik moest terugkomen na de puberteit. Ik kreeg wel folders van hem thuisgestuurd over het chronisch vermoeidheids syndroom, maar toen ik hier later bij mijn huisarts over vroeg, wist hij van niets. Ik ben op dit moment 18 jaar, en ik ben van plan om nog een keer terug te gaan, naar mijn huisarts, omdat ik het verschrikkelijk vind om hier meer te leven. Ik heb me de vorige keren dat ik bij de huisarts kwam nooit echt gehoord gevoeld, dus ik zie een beetje tegen de afspraak op. Is er iemand die enig advies voor mij heeft ? Alvast bedankt en veel liefs.