hallo,
vanmiddag besloot een scooter maar ff door rood te gassen helaas was ik aan het oversteken met me fiets dus hij ramde me in me been,
voelde niet echt wat maar zijn scooter was behoorlijk toegetakeld,
ik naar huis maar rond 7 uur voelde ik wat pijn aan me bovenbeen,
nu uur later lijkt me linker been ( waar de scooter me ramde) wat dikker,
heb al wat ijs geprobeerd maar dat hielp niet veel,
nu ben ik niet echt iemand die snel naar de dokter gaat maar wat moet ik hier mee?
mvgr martijs

Beste Martijs,

Ik denk dat het tijd is voor de spoedeisende hulp!!
Wat nl niet duidelijk is, is of er een bloeding is ontstaan in je been. Dit is een serieuze aangelegenheid. Ik wil je niet bang maken maar denk wel dat het dringend nodig is dit te laten onderzoeken.

@Martijs, ga alsjeblieft naar de EHBO. Een forum is niet geschikt voor dit soort vragen!
Laat je weten hoe het met je gaat?
Sterkte, Femke.

Beste Femke,
Zoals blijkt kan het forum dus toch nuttig zijn.
Martijs krijgt nl ook van jou het enige juiste antwoord. Nu hopen we alleen nog maar dat hij het heeft gelezen en dat hij de raad opvolgt..

Nou, mijn man is ooit eens met zijn voorwiel terecht gekomen in een trambaan (Amsterdam) en er bleek in eerste instantie "niets aan de hand". Wel buiten bewustzijn, dus via ambulance op een brancard in de ziekenhuisgang geparkeerd... Maar toen: Bloedstolsels in zijn hoofd die volledig hun eigen gang gingen...

Ik bedoel maar te zeggen dat er aan de buitenkant na zo'n klap weinig te zien is en dat mensen/slachtoffers elkaar inde gaten moeten houden en hun omgeving ook. Let op 'wegvallen', sprakeloosheid', tintelingen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik vind het gewoon verontrustend dat deze persoon niet naar de EHBO is gegaan. Bloedstolsels gaan naar daar jij niet over wilt nadenken en wat ze daar eventueel kunnen aanrichten. Zonder je bang te maken...

Doen! Beter 1x te veel, dan 1x te laat!

Helemaal mee eens Femke.

Het is nl mogelijk dat er een forse bloeding is opgetreden in het bovenbeen. Omdat er in het bovenbeen heel veel ruimte is waar het bloed naar toe kan, merk je soms pas na uren dat er iets goed fout is. In sommige gevallen (als het een slagaderlijke bloeding is) kan fatale gevolgen hebben.

Hoe is het overigens met je man afgelopen? heeft nog klachten eraan overgehouden?

Een oplettende arts die door de gang liep langs zijn brancard, merkte op dat hij niet meer reageerde. Met spoed geopereerd. Stuk van z'n schedel linkerkant hoofd verwijderd, evenals de stolsels die z'n hersenen verdrukten. Ze hebben het dichtgemaakt met leer. Omdat hij zelfstandig werkt, wilde hij niet te lang in het ziekenhuis blijven, maar bij thuiskomst merkte hij dat hij van bekenden geen namen meer wist. Wel dat hij de mensen kende, maar niet waarvan, sinds wanneer of hoe ze heetten. Ook tekeningen op zijn bureau kwamen wel bekend voor (o.a. door zijn handschrift), maar hij kon zich niet herinneren dat hij dat had ontworpen. De afasie heeft ruim een half jaar geduurd. Hij omschrijft het als dat er in die zes maanden steeds 'laatjes in zijn hoofd opengingen' waar herinneringen en informatie uit terugkwamen. Ik kende hem toen nog niet, dus heb het verhaal van hem zelf, vrienden en zijn moeder gehoord, maar als je hem nu ziet, merk je eigenlijk helemaal niets. Ja, als hij zijn haar heel kort heeft, zie je het litteken en hij is drie jaar na het ongeluk vreselijk depressief geweest. Scheiding volgde (zij wilde niet meer verder, herkende hem niet meer), veel te veel werk m.a.g. burn-out. Vier jaar na het ongeluk hebben wij elkaar leren kennen. Ik was eigenlijk nog een beetje te jong, maar stapel op deze leuke, boeiende, intelligente lieve man. Ik raakte niet gepland in verwachting en toen besloten we het roer drastisch om te gooien. Hele pand in de verkoop gedaan en verhuisd naar Zuid-Frankrijk. Hij werkt nu weer met veel plezier zelfstandig (ik ook) en onze dochter wordt binnenkort al weer twaalf. Zelf zegt hij dat hij na zijn ongeluk een ongeleid projectiel is geweest (coke, drank, feesten) tot aan z'n burn-out. Daarna is hij gekalmeerd en tot op de dag van vandaag vind ik hem de beste man van de wereld. En hij die nooit vader wilde worden, is de liefste, meest zorgzame papa die ik ken. Hij heeft alleen totaal geen vertrouwen meer in artsen. Zijn broertje is vlak na de geboorte gehandicapt geraakt omdat de arts niet was opgevallen dat het een resusbaby was. Zwaar spastisch gehandicapt. Zijn broertje is helaas maar 19 geworden. Zijn vader had vlak na zijn pensioen hartklachten. De huisarts deed het af als rugpijn. De tweede keer werd het weer afgedaan als rugpijn. Drie dagen later was hij dood (nooit gerookt o.i.d). Toen dus ik in verwachting was, heeft hij doodsangsten uitgestaan en dacht bij de bevalling dat ook zijn dochter niet goed was, omdat ze er zo paars uitkwam 😉 Ik kan je garanderen, ze is prachtig en nog (te) intelligent ook. Spreekt en schrijft nu 4 talen. Ze vindt biologie en natuurkunde fantastische vakken (heeft ze dus echt niet van mij) en elke vrije minuut is ze bij de paarden. Tjsa, zo zie je maar hoe het kan lopen in het leven...

Femke,
Zo kunnen dingen die er hopeloos uitzien toch eindigen in iets moois.
Ik wens jullie het allerbeste.

sorry werk kan nu pas reageren,
naar huisartsenpost gebeld gister en uitgelegd wat er was gebeurt,
dokter vertelde me dat ik nog maar een dagje moest aanzien,
nu dus nog steeds pijn maar vanavond ff langs spoedeisend hulp

Okay Martijs,

Laat even weten wat er uit komt.
Succes

@Martijs, ja, ik houd dit topic ook even in de gaten. Ben benieuwd.

@Tandor, inderdaad. En nog bedankt voor je oprechte belangstelling. Dat komt nog maar weinig voor.