hey ik ben jeffrey en 18 jaar,het is begonne toen ik een hyperventilatieaanval kreeg dat ik dwanstoornissen begon te krijgen. maar in het begin telde ik altijd tot 11 of raakte ik altijd alles 11 keer aan of beter gezegd ik deed HEEL veel met 11, daar heb ik ondertussen al mee leren leven...Maar het werd erger... ik begon tiks te krijgen , ik begon zo gek te lachen soms ook al wou ik dat niet,,ik dachte al lang van " ik ben ehgt gek" en toen kwam het... paar weken terug begon ik te denken aan mensen vermoorden 🙁 ook al wil ik dit niet,ik probeer egt alles om het te bedrukken zoals muziek luisteren,sociaal zijn in omgeving,maar het word soms teveel dat ik op 1 of ander manier tintelingen krijg in buik,handen,voeten,benen en een wazig zicht en een vertraagd beeld... en dan nog bij te zeggen dat ik aan moord denk aan de gene waar ik om geef, zoals mama of papa of opa...:( waarom weet ik zelf ook niet.ik durf ze zelfs niet meer onder ogen komen of ik durf niet meer te eten met mes. het ergste is wanneer ik ga slapen.dan pieker ik erover en dan word ik soms precies gek... ik heb egt bang dat het controle gaat nemen over mij want ik wil dit helemaal niet 🙁 ik hou van mijn gezin en omgeving want ik ben ook heel sociaal en geliefd bij vrienden 🙁 en heb bang als ik het vertel aan andere menesen dat ze bang gaan krijgen van mij .. pfff geef aub iemand mij raad want soms ween ik van radeloosheid en ik weet het niet meer aub...

Ik denk dat het verstandig voor je is om een keer een afspraakje met je huisarts te maken en precies dit vertellen, de huisarts kan je waarschijnlijk dan doorsturen en verwijzen zodat ze kunnen kijken wat ze er aan kunnen doen.. erover praten helpt heel erg, en ik hoop dat je een afspraak zo gauw mogelijk met je huisarts maakt zodat jullie allebei met een oplossing voor jou kunnen zoeken waar jij het mee eens bent.. succes en sterkte!

ok dankje, zal ik zeker doen, en heb het nu verteld aan mijn vriendin die me zal steunen en hopelijk zet ik me erover , bedankt voor je tips ik waardeer het echt enorm 🙂

Hallo Jeffrey,
Als de tic maanden aanhoudt en verergert, is de huisarts de aangewezen persoon om jou te verwijzen.

Lees dit artikel maar eens:
http://www.opvoedadvies.nl/tic.htm

Succes

Hallo

Ik heb Eline en ik ben 15 jaar en ik heb juist hetzelfde als Jeffrey
alleen niet van dat nummer 11 ik heb dat soort van moordgedachten ook ik heb ze al 9 maanden en ik weet er ook echt geen raad meer mee ik heb ze altijd bij mijn mama en ik graak er gewoon niet vanaf ik probeer alles muziek luisteren films kijken gaan paardrijden ze zijn dan even weg maar zodra het gedaan is de film of het liesje of de les komen ze gewoon terug en het is juist het nieuwe jaar begonnen en ik heb ze nog altijd wat nu?

hey ik ben hannelore en ben 15 heb het al ongeveer 10 jaar ik weet ook niet wat te doen ik heb het zelfs al geprobeerd het enigste verschil is da ik het wil en ik denk da ik me ni eens zou schuldig voel als ik er al aan denk word ik opgewonden en dan kan ik een tijd lang aan niets anders denken ik droom er ook over enzo ik zou gaan praten erover en misschien een dagboek bij houden als je zo iets voelt of eraan denkt gewoon opschrijven

Hannelore,

Je bent 15 en hebt al 10 jaar die problemen?
Meisje, toen was je dus 5 jaar. Ik weet vrijwel zeker dat je op die leeftijd dergelijke gedachtes niet hebt gehad. Heb je je misschien een beetje in de tijd vergist?

Hallo, ik ben 14 jaar en heb ook het zelfde probleem als Jeffrey.
Ik heb het al aan mijn ouders verteld en zij reageerden er normaal op en zeiden dat het bij de puberteit hoort en als het niet over gaat ze met mij naar de dokter gaan. Nu gaat het dus niet over en heb gisteravond een soort van paniekaanval gehad en ik kon even niet meer normaal denken en dacht er de hele tijd aan. Gisteravond was ook het moment dat ik het verteld heb aan mijn ouders. Ik denk er nu nog steeds aan die moordgedachten en het erge is dat als ik erover nadenkt het te doen, dat ik er dan geen spijt van zou hebben en het beïnvloed het leren van mijn toetsen enz en schoolwerk. Ik heb hier al een jaar last van en heb ook een soort dwangneurose denk ik, ik moet alles de hele tijd aanraken en word er nu zo langzamerhand wel een beetje zat van wat kan ik doen om aan dit alles niet te denken? Afleiden helpt niet echt.

Ik kan er ook niet van slapen en die moordgedachten zijn bij mensen van wie ik houd. Zoals mijn beste vriendin en mijn ouders en mijn oma. Ik durf zelfs niet bij hun te logeren omdat ik bang ben de controle over mezelf te verliezen. Ik hoop écht dat jullie me kunnen helpen!

Ik heb dit ook gehad. Ik heb ook hyperventilatie gehad en je begint te denken dat je gek gaat worden omdat je rare dingen in je hoofd voelt. Dan denk je aan het ergste ' wat als ik gek word en moordgedachten krijg en mijn geliefden vermoord' je maakt jezelf gewoon bang door er continu aan te denken. Vanaf je die gedachten denkt denk je ook' ik wil mijn moeder vermoorden OH NEEN HET IS ZOVER' ik ben een psychopaat !! Neen, het zit in je hoofd. Als je diep vanbinnen weet dat je het niet wilt zal je het zeker ook nooit doen. Ik had eens een mes vast en kreeg de dwanggedachten.. Niks gebeurde. Ik dacht gewoon bij mezelf doe ff nrmaal met je bangmakerij en ik heb er geen last meer van

Beste Jeffrey, je bent in iedergeval niet gek. Ik vind 't heel goed dat je het kunt uitleggen. 't Is maar een ziekte. Goeie medicatie tegen dwang bestaat. Je moet alleen de eerste, soms pijnlijke stap zetten naar de huisarts en dan een psychiater. Nogmaals, je hoeft niet gek te zijn om naar een psychiater te gaan. Het is eerder bewonderenswaardig! Ik heb 't gedaan 6 jaar geleden en ben er blij mee. Ik heb ook dwang, maar tegenwoordig veel minder. De psychiater die ik 1 keer per maand zie schrijft mij 250 milligram Anafranil per dag voor. Plus 2 milligram Risperidone per dag. En dan 2 milligram Lormetazepam als slaapmiddel. Sterkte man! Erik

Doe vooral geen moeite. Ik heb dat ook. Heb tegen psycholoog verteld, zegt ie joh het zijn maar gedachten maak je niet druk. Dat is wat ze zeggen

tja ik heb ook Ocd  , en dat al vanaf mijn 16 jaar  , ik ben nu 45  jaar de ziekte is nu wel iets minder symtonen    dwanggedachten  somberheid ,stress    maar niet minder erg    ik moet er mee leven het is een chronische ziekte die ik heb .  probeer afleiding te zoeken  iets leuks doen .dat scheelt  .let op je voeding gezond eten  .bewegen . natuur. bv ,.