Hulp nodig?

  • #1

    Hallo allen,

    Eerste post hier dus hoop dat ik het op de goede plek doe.

    Al sinds mijn puberteit (ik ben nu 28) heb ik last van stemmingswisselingen. Dit hoorde volgens mij gewoon bij de puberteit. Hier kwamen op een gegeven moment ook problemen met eten bij. Dit is vanzelf overgegaan behalve dat ik tot op de dag van vandaag eetgestoorde gedachten heb maar deze niet ter uitvoering breng.

    Tot een aantal jaar geleden had ik periodes dat ik me goed voelde en periodes dat ik me depressief voelde. Ik zat toen ook in heftige relaties die dit versterkten. Sinds ik een stabiele rustige relatie heb zijn deze periodes overgegaan en ik ben zelf ook rustiger geworden, minder explosief. Echter heb ik het idee dat ik helemaal niets meer voel. Ik ben volledig vlak, geniet niet van dingen en kijk ook nooit naar dingen uit. Ik sta pessimistisch in het leven en vraag me regelmatig af of het leven wel voor mij is weggelegd. Ik lijk er gewoon niet goed in te zijn.

    Ik ben een ontzettend moederskindje. Ik heb altijd gezegd dat ik niet zonder haar zou kunnen leven. Nu is mijn moeder ruim een jaar geleden plotseling overleden en waar iedereen dacht dat ik zou instorten is het tegenovergestelde waar. Ik ga rustig door met mijn leven. Echter vraag ik me nu af of ik wel genoeg van haar hield want ook nu voel ik weinig. Ik voel geen verdriet, ik voel weinig gemis. Het enige wat ik voel is spijt. Spijt dat ik niet meer met haar heb ondernomen toen het kon, dat ik niet goed naar haar heb geluisterd tijdens, wat toen bleek, ons laatste gesprek.

    Soms vraag ik me af of ik niet al jaren depressief ben ondanks dat ik me niet vaak "down of depressief" voel. Eigenlijk heb ik geen gevoelens, geen pieken geen dalen. Mijn meest voorkomende gevoelens zijn boosheid en spijt.

    Ik speel al een tijdje met het idee om eens met iemand te gaan praten maar ergens ben ik heel bang dat er een beerput open wordt getrokken en dat er veel ellende naar boven komt. Dat ik dan ineens alles moet voelen en ik weet niet of ik dat wel aan ga kunnen.

    Reageer
    #2

    Het lijkt er toch op dat je een depressie hebt. Maar het is ook mogelijk dat er iets niet goed gaat met je emotie regulatie. ik zou je toch willen adviseren, om je klachten/problemen met de huisarts te bespreken en een verwijzing te vragen voor een psycholoog.

    Reageer
    #3

    Tijdens mijn jeugd ben ik veel gepest, hier heb ik nooit openlijk over gesproken en dit heb ik nooit 100% kunnen verwerken. Inmiddels ben ik 20, afgestudeerd en met een handjevol vrienden.

    Sinds ik afgestudeerd ben heb ik veel stemmingswisselingen. Ik kan geen baan in mijn sector vinden en werk nu op 2 plekken heel hard voor een veel te lage loon. Mijn relatie van 4 jaar ging een half jaar geleden uit. De band met mijn familie is ook niet al te best, dit doordat ik me altijd teruggetrokken heb vroeger.

    Op de momenten dat ik niet hoef te werken en alleen thuis zit voel ik me ontzettend rot, ik heb het gevoel dat ik er niet toe doe en niemand me begrijpt. Mijn eetlust is weg, ik praat niet en erger me aan mezelf.

    Zou dit een depressie kunnen zijn?

    Reageer
    #4

    Dit zou zeker een depressie kunnen zijn.  Zoals Tandor al zegt, maak een afspraak bij de huisarts en vertel hem je problemen. Hij zal je helpen met het vinden van een psycholoog.

    Reageer
Reageer op: Hulp nodig?


<a href="" title="" rel="" target=""> <blockquote cite=""> <code> <pre class=""> <em> <strong> <del datetime="" cite=""> <ins datetime="" cite=""> <ul> <ol start=""> <li> <img src="" border="" alt="" height="" width="">

Upload bijlagen

Maximaal toegestane bestandsgrootte is 1 MB



Voeg nog een bestand toe

Blijf op de hoogte met onze wekelijkse nieuwsbrief