Hallo, ik ben een jongen van 21 jaar, ik heb last om mijn emoties te late zien voelen enzo... Als mijn vriendin moeder zus of iemand waar ik om geef weent ofso of kwaad is heb ik de neiging om weg te lopen om er niet bij tezijn.

Soms heb ik naa een tijd een woede uitbarsting waarbij de deuren hier in huis het al gemerkt hebbem zelf zal ik nooit slaan op een persoon want ik ben best bewust dat ik dan een aanval heb.

Zou dit kunme omdat ik veel heb meegemaakt in mijn jeugd, dingen die een kind niet zou moeten zien zoals zelfmoord pogingen geslagen worden hoe je moeder werd afgerammeld en misbruikt werd.

Zelf denk ik van niet omdat ik het gevoel heb dat dit mij imume voor emotie heeft gemaakt

Een traumatische jeugd kan dat toch best wel veroorzaken.

Je schrijft:
[quote]Zelf denk ik van niet omdat ik het gevoel heb dat dit mij imume voor emotie heeft gemaakt[/quote] Ik denk dat dit toch niet zo is. Je loop immers voor bepaalde emoties weg...zoals je zelf schrijft. Je woede uitbarstingen zijn daar dan dus een gevolg van.
Ik zou je toch echt willen aanraden om daar eens met een psycholoog over te praten.

Nadat dit alemaal gebeurt is heb ik lang met psychologen gepraatik kreeg dan vol pillen en hup dat was het, en jaah uitlegen vind ik moeilijk zal het anders zeggen inplaats van wegtelopen voel ik mij heel ongemakelijk, wenen heb ik zelden of nooit gedaan, in iedergeval dankje voor te antwoorden!

Enjaah dit heb ik er vergeten bij tezetten zelf kan ik er heel makelijk overpraten tegen iedereen. dan krijg ik wel eens de opmerking dat ik geen hart heb ofso, dus mischiem dat het onbewust wel nog eeges vast zit?

Ik denk dat het inderdaad nog ergens "vastzit"... Dat kan er toe leiden dat je bepaalde emoties blokkeert. In feite om jezelf daartegen te beschermen. Ik denk toch echt dat psychologische hulp een goede optie zou zijn. Wellicht zou je toch veel baat kunnen hebben met een gerichte therapie.