Hoi allemaal,
Ik schrijf dit bericht omdat ik me afvraag of mensen zich herkennen in wat ik meemaak, en zij tips hebben om hiermee om te gaan.
Ik ben een meisje van 21 en leef een heel normaal leven. Wel heb ik sowieso een erg instabiele gemoedstoestand en ben ik zeer lichtgeraakt. Nu heb ik sinds een paar jaar het probleem dat ik na het lezen van een meeslepend/spannend/ontroerend/... boek een erg vreemd gevoel heb dat een paar dagen kan aanhouden. Het voelt dan alsof ik mezelf niet meer ben en ik in een droom leef. Soms denk ik ook dat ik niet echt besta, en ik elk moment gewoon zou kunnen verdwijnen. Ik voel dan ook immense afstand tegenover mijn omgeving. Ik ben me er steeds heel erg bewust van dat er iets niet klopt, en probeer hier ook tegen te vechten. Ik dwing mezelf om buiten te komen en contact te zoeken met mensen omdat ik weet dat hierdoor dit gevoel gemakkelijker overgaat. In het algemeen duren deze periodes één tot drie dagen, en dan word alles weer zoals voordien.
Het gekke is dat ik dit dus enkel heb als ik een boek heb gelezen (zonder lange pauzes natuurlijk, vaak lees ik een boek bijna in één keer uit). Na het zien van een film heb ik dit ook, maar dat duurt vaak maar een paar uur. Is dit een depersonalisatiestoornis en/of een derealisatiestoornis? Zo ja, wat moet ik hier aan doen? Ik heb ondertussen al een jaar geen 'ontspannend boek' meer durven lezen uit schrik om weer in die gestoorde beleving terecht te komen. Dat terwijl ik altijd enorm graag heb lezen.
Tijdens vakanties vind ik dat gevoel niet zo erg, omdat het wel een speciale ervaring is. Maar doorheen het schooljaar en wanneer ik regelmatig contact met anderen heb voel ik me ongemakkelijk. Ik besef op die momenten ook dat ik niet helemaal normaal ben, en heb ik schrik dat ik in een soort van psychose terecht kan komen! Kan dit ook, of is het gewoon iets waar ik onterecht bang voor ben?
Alvast bedankt!
Van depersonalisatiestoornis en/of een derealisatiestoornis is toch echt geen sprake. Ook kom je zo niet in een psychose. De dingen die je hier noemt zijn forse psychische en psychiatrische aandoeningen. Die heb je dan ook niet alleen als een spannend boek leest of film kijkt.
Je laat je enkel erg meeslepen in een verhaal. Je hebt dus een bloeiende fantasie. Lees iets luchtigere lectuur en kijk minder spannende of dramatische films.
Nou, ik denk dat het inderdaad wel gewoon mogelijk is. Sterker nog, ik heb last van depersonalisatie 24/7. Dit komt hoogstwaarschijnlijk door het veel kijken naar films. doe je hier iets tegen? Als ik dat vragen mag? Enwat helpt jou om van het gevoel af te komen? Ik zou het fijn vinden als je deze vragen kunt beantwoorden. Je helpt me ermee. Bedankt!