Hoi allemaal,
Het is de eerste keer dat ik iets schrijf op dit forum en ik zit te twijfelen of het zelfs een goed idee is want ik wil niet dat het nog erger wordt.
Wij zijn in september naar Kroatië geweest op een camping in de buurt van Trogir. Er waren veel katten op de camping. Eentje kwam naar onze stacaravan toe. Ik durfde het eerst niet aan te raken, maar toen ik dat wel deed, ging het met zijn klauwtjes langs mijn arm. Ik was gelijk in paniek. Mijn vriend zag geen verwondingen en ik heb mijn arm gewassen. Later op de dag zag ik toch een klein wondje, kan door vanalles zijn, misschien aan mijn tas gehaperd of zo (dat denk ik me te herinneren, maar ben van niks meer zeker). Ik ben dan gelijk gaan lezen op internet en kwam bij rabiës terecht. Nu is Kroatië geen Afrika of Azië, maar toch is het nog geen rabiësvrij land. Ik ben in Trogir bij een epidemioloog geweest en heb daar binnen 48 uur een vaccin gekregen. Volgens haar was het risico nihil (geen urban rabies meer afgelopen jaren), maar zijn ze verplicht om te vaccineren om enig risico uit te sluiten. Ik heb in Kroatië in totaal 3 vaccinaties gehad en de resterende 2 bij de GGD in NL. Het ging lastig om een afspraak te maken, wat voor de nodige stress gezorgd heeft.
Op vakantie hield ik het nog, maar thuis brak ik helemaal. Ik heb dagenlang gehuild van angst. Eerst vond ik nog steun bij mijn eigen katten, maar de angst is erger geworden door de maanden heen (ben nu 5 maanden thuis). Ik ben bang voor onze eigen katten (dat we iets meegebracht kunnen hebben van op reis, ze komen verder nooit buiten) en ook voor honden en katten in NL. Alhoewel het risico hier nihil is volgens de dokter, blijf ik enorm angstig. Ik voel me verder gezond, maar voel me nergens veilig. Ik blijf werken en buiten wandelen, maar telkens gebeurt er iets waardoor ik helemaal in paniek schiet. Een hond in de trein die naar me toe komt, een kat bij de fietsenstallingen, enz. Het is echt verschrikkelijk hoe vaak je dieren om je heen hebt als je er op let.
Gisteren hebben we bijvoorbeeld een fotoshoot gedaan aan het Veluwemeer. Onze jassen hingen over een paaltje. Een koppel kwam langs met hun 2 honden en 1 hond snuffelde aan mijn jas. Ik wou niets laten merken tegenover de fotograaf, maar thuis brak ik helemaal. Ik was zo bang dat er speeksel van de hond op mijn jas zou zitten, ik de plek aangeraakt had en vervolgens aan mijn mond of zo gekomen zou zijn. Lezen op internet doet ook niet veel goed, dan lees ik wel dat er 55 jaar lang al geen rabies meer is in NL (behalve bij vleermuizen), maar dat er wel vaak honden ingevoerd worden uit het buitenland. Daarbij is er de afgelopen jaren 2 keer een hond met rabies geweest.
Zijn er nog mensen die zich hier in herkennen? Of wat kan ik doen om die angst weg te krijgen? Het is echt slopend.. ik loop bij een psycholoog maar het heeft nog niks geholpen. Alle dokters zeggen dat ik me geen zorgen moet maken, maar ik kan het niet loslaten...
Ik was zo bang dat er speeksel van de hond op mijn jas zou zitten, ik de plek aangeraakt had en vervolgens aan mijn mond of zo gekomen zou zijn. Zo kun je toch ONMOGELIJK rabies krijgen. Dat moet je toch echt gebeten worden door een hond of dier dat rabies heeft. Bovendien heb je recent een vaccin gehad.
Bedankt voor je bericht. Het gaat 'm vooral om speeksel van het dier dat dan in contact komt met een wondje of slijmvlies. Maar ik heb wel gelezen dat het virus erg fragiel is, dus bijna direct uit mekaar valt als het in contact komt met de lucht. Dus daarin heb je vast gelijk.. er zit te veel tussen (jas, hand) Het moet denk ik zowat rechtstreeks gaan. Dat ik gevaccineerd ben helpt wel, maar je hebt extra nodig altijd dacht ik. Ik denk wel dat als het vastgesteld is bij een dier, alles in rep en roer staat en ik dan alsnog extra vaccins kan halen? (zelfs na vaccinatie, moet je er 2 extra). Het is ook vooral het probleem dat de gedachten zo in mijn hoofd zitten.. een ander denkt daar niet eens over na, maar voor mij is het dus pure paniek :/
Ja het is inderdaad blinde paniek.. totaal onnodig. Het speeksel van een dier moet dan in direct contact komen met een bloedende wond. Zoals een beet bijvoorbeeld. Daarnaast komt rabies in Nederland amper of eigenlijk niet meer voor nog voor.
Hartelijk dank.. ik denk dat ik het voorval van gisteren naast me neer moet leggen dan. De hond liep, naast wat jij al aangeeft, ook mooi mee met het baasje, dus hij is getraind. En het lijkt me dan niet dat ze die recent meegenomen zouden hebben uit het buitenland. Hij zag er ook prima gezond en speels uit. Dank voor de geruststelling. Ik wou dat ik zo logisch kon denken. De angst en gedachten nemen het alleen echt over soms :/ Maar goed, daar werk ik aan met een psycholoog.
Ja CGT, ik moet zoveel mogelijk blootstelling ondergaan, dus blijven wandelen buiten en niks uit de weg gaan. Maar tot nu toe werkt het niet echt... het gaat erg goed, totdat er iets gebeurt zoals met die hond en dan ben ik terug bij af. CGT is makkelijker denk ik als het niet zo lang duurt voordat je iets merkt (incubatietijd is best lang) en als het dan niet gelijk een dodelijke ziekte is... Nu durf ik eigenlijk geen enkel risico te nemen. Dus daar hink ik nogal tegenop :/ Ik wil niet bang meer zijn, maar het is té eng om alle veiligheidsgedrag weg te laten.