Onzeker

  • #1

    Hallo,

    Ik zit ergens mee, dus ik wil het graag met jullie delen, ook om jullie mening te horen en advies te krijgen.

    Ik ben een vrouw van 23. Ik heb van mijn 14 tot 20jaar problemen gehad met school, stage, werk, maar vooral met jongens! Dan moet je denken aan loverboys en jongens die me zogenaamd leuk vonden, maar achteraf alleen maar gebruikte voor de seks. Daardoor ben ik in die jaren heel erg onzeker geworden. Ik was heel naïef en zag totaal geen gevaar in. Ik heb in die jaren hulp gehad van bepaalde mensen en daardoor gaat het nu wat beter met me. Dacht ik:

    Ik heb sinds 2maanden een nieuwe baan en het werk bevalt me echt. Ik werk met veel vrouwen en ik weet van de middelbare school, een groep vrouwen is altijd geroddel. Ook bij mij op me werk dus. Ik heb er een betrapt die dacht dat ik niet in de buurt was die tegen een andere collega zei: 'ze kan niks. Ze doet alles fout!' Dat was toen mijn 3e werkdag. Ik heb er natuurlijk wel wat van gezegd, want ik ben zeker niet op m'n mondje gevallen en verlegen zijn valt ook wel mee. Ben toen ook een gesprek aan gegaan met mijn teamleider en ook zij was er niet van gediend. Als de collega's met elkaar praatte of lachen, denk ik ook dat het over mij gaat. Gisteren kwam ik aanlopen en toen liepen ze weg. Ik ben heel de dag aan het malen waar het aan zou kunnen liggen. Ik ben niet de lelijkste en de domste. Waar ligt het dan wel aan?

    Er zijn altijd collega's waar je alleen 'goedemorgen' tegen zegt, maar ook waar je fijn mee kan gaan winkelen. Bij mijn werk is het dus de eerste. Ik heb met veel collega's geen klik. Ze praatte wel met andere collega's, maar amper met mij. Ik weet eigenlijk ook niet wat ik dan moet zeggen. Bang dat ik iets verkeerds zeg. Maar ook dat ik denk: 'die praat vast over mij, laat maar.' Ik voel me buitengesloten. Of zal dat door me onzekerheid komen dat ik denk dat ik me buitengesloten voel?

    Kan iemand mij advies geven? Ik voel me er erg rot over. Dank je wel alvast.

    Reageer
    #2

    Ik denk dat het toch vooral aan je onzekerheid zal liggen...je zou daar eens met een psycholoog over kunnen praten.

    Reageer
    #3

    Is dat gratis? Hoe kan ik aan zo iemand komen? Ik wil namelijk niet dat mijn ouders dit weten, ondanks dat ze me er toch zeker wel in zouden steunen. Ik wil er geen ding van maken. Zullen die collega's mij echt buitensluiten en niet leuk vinden? Het is een soort van engel en duivel die in mijn hoofd zitten.

    Reageer
    #4

    Dat is helaas niet gratis. Maar ik zou het zeker wel met je ouders bespreken. Praat er in ieder geval met je huisarts over.

    Je moet niet over de collega's nadenken. Daar heb je toch geen invloed op. Het zal echt meer je eigen onzekerheid zijn.

    Reageer
    #5

    Hallo Tandor,

     

    Hier ben ik weer, nu z'n 2.5 maand verder. Ik heb eind december gepraat met mijn ouders. Ook met iemand vanuit mijn verleden. Dat had me wel echt goed gedaan, alleen bleef dat maar ongeveer 1 week toen ik me weer steeds minder goed ging voelen.

     

    Ik heb z'n momenten dat ik me de ene keer fijn voel en de andere keer helemaal niet fijn. Ik ben nog niet naar de dokter geweest, omdat ik dacht dat het misschien wel zelf weg zou gaan, niet dus.. Ik ga zeker nog bellen om via de dokter doorverwezen tot worden naar een psycholoog.

     

    Ik hoop dat mijn onzekerheid alsnog met de jaren vervaagd, want ik voel me echt niet fijn! In ieder geval bedankt.

    Reageer
    #6

    Maak die afspraak met de huisarts en vraag om de verwijzing. Blijf er niet te lang meer mee rond lopen.

    Reageer
Reageer op: Onzeker


<a href="" title="" rel="" target=""> <blockquote cite=""> <code> <pre class=""> <em> <strong> <del datetime="" cite=""> <ins datetime="" cite=""> <ul> <ol start=""> <li> <img src="" border="" alt="" height="" width="">

Upload bijlagen

Maximaal toegestane bestandsgrootte is 1 MB



Voeg nog een bestand toe

Blijf op de hoogte met onze wekelijkse nieuwsbrief