ik ben 30 (V) en heb in een jaar tijd ineens erg last gekregen van nachtblindheid. ik zie in het donker zeer slecht, zie dan ook donkere vlekken die als tunnels ogen, alsof je door een tunnel met donkere vlekken gaat (ook als ik stil sta). het zeer slechte zien gaat samen met moeite om rechtop te kunnen blijven staan en wanneer ik probeer te lopen dan lijk ik enorm dronken en val ik ook daadwerkelijk om als ik niet oppas.
ook heb ik last van een soort 'blinde vlek' wanneer ik recht vooruit kijk. als er bijv. een heel zwaklicht door een raam in de verte te zien is, dan zie ik dit niet wanneer ik recht voor me uit kijk naar dat licht, maar wanneer ik mijn focus ernaast leg, en dus vanuit mn ooghoeken ernaar kijk, 'langs de vlek heen',dan zie ik ineens wel de zwakke lichtbron.

mijn klachten worden steeds erger, mijn huisarts neemt het niet serieus en doet het af met 'je moet maar niet gaan autorijden in het donker' en 'je moet dus gewoon niet in het donker door huis gaan lopen maar gewoon een lamp aandoen'
adviezen waar ik weinig mee kan; het lijkt me niet normaal als je op zo jonge leeftijd hier ineens in toenemende mate last van krijgt?!

heeft iemand enig idee wat dit zou kunnen zijn en of hier wat aan te doen is?

Die blinde vlek herken ik! Mijn vader en broertje hebben het ook. Het centrale deel van mijn gezichtsveld pikt zwakke contrasten niet op.Vraag het eens na in je familie of ze het herkennen. Een goede test is om een horloge met glow wijzers in het pikdonker te gaan staan, even wachten tot de wijzers iet spindel sterk gloeien. Zo zijn wij erachter gekomen, mijn vader wist het niet eens van zichzelf en hem boeide het ook weinig ;).

Ik heb hier last van sinds mijn 23e, of iig toen heb ik het voor hart eerst gemerkt. Ik besteed er niet zoveel aandacht aan, omdat ik overdag gewoon goed zie. Jij ook?

Die tunnels die je omschrijft herken ik niet dus misschien kan je die wat beter uitleggen?
Wel heb ik last van paarse, witte of grijze vlekken die langstrekken, met name in het begin als ik in het donker kom of in bed de lamp uitdoe. Ongeveer 10 minuten hebben mijn ogen nodig om aan het donker te wennen, die 'blinde' plek is er altijd. Als ik er niet op let heb ik er ook minder last van dan wanneer ik er op ga focussen.
Ik denk altijd maar dat het een soort kortsluiting is in de cellen van mijn netvlies omdat ze ineens geen licht meer ontvangen en dan een beetje doorslaan (overdag heb ik ook last van nabeelden), maar dat is gewoon een gokje natuurlijk 😉

Ik heb overigens wel meer dingen gelezen over nachtblindheid, maar als er echt sprake is van die aandoening dan kan de oogarts dat zien. Voor nu denk ik dat je je gewoon geen zorgen moet proberen te maken, er zijn veel mensen die slecht zien bij minder licht. Zolang je er niet te veel hi der van ondervindt....
Volgens mij is het ook zo dat je als je wat ouder wordt je daar meer last van kunt hebben.

Nou, ik zie dat dit pas de eerste reactie is, hopelijk heb je er wat aan! Hoe gaat het nu, een half jaartje verder?

Groetjes mayke

Sorry voor de spelfouten, mijn iPad en zijn autocorrectie 😉 heb het verhaal in 1 ruk doorgetypt.

Nog even over het omvallen en de mate van hinder die je ondervindt: is het alleen als het pikdonker is? Ik weet ook soms echt niet waar ik mijn voeten neerzet als het buiten erg donker is, ik doe dan heel voorzichtig, maar ik val niet om. Komt dat misschien omdat je hersens even in de war zijn? Ik kan dat niet goed omschrijven hoe het voelt, maar mijn ogen proberen toch te focussen in het donker, terwijl dat dan niet kan omdat ik die blinde vlek heb. Er ontstaan dan een soort paarse inspanningsvlekken, dat was ook wat ik hierboven bedoelde. Je ogen blijven focussen op 'niks', waardoor ik soms denk dat ik dan een beetje op tilt sla...
Thuis doe ik dan snel de lamp aan, hou het gordijn iets open en buiten gebruik ik de zaklamp van mijn mobiel om bij te schijnen. Autorijden in het donker gaat bij mij wel, omdat de lampen van de auto me genoeg helpen...

Sterkte ermee,