Hey hallo..

Ik maar me zorgen, mijn partner heeft altijd al last gehad van klachten in de week voor dat ze ongesteld moet worden. pms (Premenstrueel syndroom) maar dan ook in een extreme vorm, dit is op zichzelf al vrij moeilijk voor mij om mee om te gaan, duurt als ik geluk heb een meestal een week waarvan meestal 2 of 3 extreem.

die dagen kan ik beter niks zeggen want ze is dan zo licht ontvlambaar, niet voor reden vatbaar en zo gemeen (echt bewust de meest erge dingen roepen waarvan ze weet dat het pijn doet) nou vind ik dit op zichzelf al redelijk moeilijk om mee om te gaan omdat ik best goed op de kast te krijgen ben. heb gelukkig veel geduld en kan meestal wel tot 10 tellen en me bedenken waar het door komt, me te realiseren dat het maar een week duurt (hoewel een week best lang is elke maand)

maar nu is ze zwanger. erg blij mee, maar nu in de 5de week begin ik toch echt te merken dat de hormonen de symptomen oproepen die ze ook tijdens de pms week heeft. het viel eerst mee, op zich is ze altijd wel beetje flamboyant. maar na vanavond en de afgelopen dagen begin ik me wel zorgen te maken. ze word zo extreem boos en begint ook echt agressief te worden, dreigen met tv en computer stuk te slaan, dreigen met het kind weg te willen halen, best extreem dus, nou heb ik de dokter al gemaild en bel hem ook als eerste morgen, want ik durf het niet aan, gezien de reactie die dan altijd volgt, om haar duidelijk te maken dat ze last heeft van die hormonen.

iemand die dit ooit heeft mee gemaakt? ik kan echt geen kant met haar uit, alles is mijn schuld, niet dat dat nooit zo is, maar dit gaat echt tot in het onredelijke. schelden, hele kwetsende dingen roepen.

ik kan een hoop hebben en incasseren omdat ik weet waar het door komt maar ik ben bang dat op deze manier het over is voor het kind er is, of erger...

ik kon niks vinden op internet over pms tijdens de zwangerschap vandaar dat ik dit toch eens op deze manier wil pijlen..

groeten, Floris

Ha Floris!

Ik heb dit ook gehad toen ik zwanger was van m'n 2de. Ik was 9 van de 10 dagen boos, op eigenlijk alles en iedereen. Bij mij was het zo dat ik me erg slecht voelde, had best veel klachtjes etc. En als ik me slecht voelde, ging ik mijn man of andere dierbaren kwetsen. Op het moment dat je het doet, heb je het zelf door, je weet als vrouw op dat moment precies waar je mee bezig bent, maar je kunt t niet stoppen. Ik kon het niet stoppen. Had soms breekbare momenten waar mijn man mij ong weer op moest vegen..! Ik ken het gevoel, tis erg lastig voor jou.. Maar voor haar ook, want ze weet dat ze dit doet, ze kan alleen op zo'n moment de knop niet omdraaien! Ik ben zelfs een keer weggelopen! (hoogzwanger) want ik was boos. op t moment dat mijn kindje er was, was die fase voorbij!
Mocht het nou echt zooooo extreem worden dat je over de veiligheid van je vrouw en kind twijfelt, moet je acties ondernemen, maar tot die tijd gewoon erg geduldig zijn... Probeer rustig op haar te reageren en benoemd dat je weet dat zij ook niet op deze manier wil reageren en dat je snapt dat ze nu niet anders kan, geef haar een momentje om even lekker los te gaan (verbaal dan..) en daarna moet t weer even klaar zijn. Ze moet t proberen te doseren.. zeg maar... klinkt miss een beetje raar..!
Nou, ik hoop dat je hier iets aan hebt! Heel veel suc6 en sterkte, praat erover met haar op haar goede momenten. En spreek je zorgen naar haar uit, als ze goed in haar vel zit! Vraag haar wat zij wil in deze situaties, en wat zij prettig vind om voor reactie te krijgen..

Lees ook:

Word gek van PMS
http://www.dokter.nl/forum/Menstruatie/182919-word-gek-vh-premenstruele-syndroom.html

PMS/Endometriose
http://www.dokter.nl/forum/Menstruatie/309307-Verschil-tussen-pms-en-endomiotriose.html

Hoi Floris,
De onmacht die je ervaart en de niet beredeneerbare noch rationele verwijten herken ik, elke maand weer. Valt niet mee om dan verliefd te blijven. Ook al heb ik het idee dat ze er weinig aan kan doen, ze kan de knop niet om zetten merk ik wel dat als het echt veel te ver gast en ik redelijk "duidelijk" meld dat de grens bereikt is dan is het meestal in een paar uur over. Helaas niet altijd. Mogelijk helpt het om heldere grenzen te stellen en duidelijk te maken dat ze niet de enige is met dit probleem maar dat professionele hulp wel door haar gezocht moet worden. Er zijn best oefeningen en ondersteunende therapieën die tot hulp kunnen zijn.
Sterkte
Johannes

Hoi,

Ik heb de meest fantastische vrouw. Ze is life, zorgzaam... eigenlijk een droomvrouw!

Maar (kan men klok erop zetten) vanaf dag 14 van haar cyclus is het zover. Vandaag zit ze op dag 14 en ik heb vanaf vanmorgen naar aanleiding van een bezorgdheid die ik had geuit over iets in bed gisterenavond al een berg smsjes gekregen waarin ze me t vuil van t straat verwijt en echt extreem gemeen is.

Ze dreigt zelfs met een relatiebreuk.

Ik probeer haar zoveel mogelijk te ontlasten de ganse maand door met ervoor te zorgen dat ons huisje proper is, ze lekker kan eten en probeer ook nooit te puchen voor sex (want daar heeft ze t de laatste tijd ook heel moeilijk mee).

Nu verwijt ze me weer dat ik te veel doe in huis en dat ik haar onder druk zet daardoor terwijl ik net net probeer te vermijden door haar te helpen. Ik snap er echt niks van.

Als ik zeg dat ze mooi vind krijg ik t verwijt dat k alleen maar sex wil. Als ik zeg dat ik dat daarmee niet bedoel zegt ze dat ze geen vent wil die niet" over de brug komt".

Probeer echt heel veel geduld te tonen en probeer me niet te laten vangen om mee in de discussie op te gaan maar ik word er o zo verdrietig en moedeloos van.

Vroeger duurde deze periode maar één week. Nu al twee... na die twee weken ben ik volledig uitgeput.

Weet dat zei haar ook ontzettend slecht voelt en dat ik het niet persoonlijk mag nemen maar de dingen die ze zegt komen echt wel binnen en zijn bij momenten echt heel kwetsend.

We praten er nadien wel telkens over en ze vindt het ook heel erg maar nu en dan zie k het echt niet meer zitten.

Vraag me soms af welk deel van wat ze zegt gemeend is en wat niet. Nu klinkt het alsof ik een vreselijke man voor haar ben en dat begint serieus aan men zelfvertrouwen te knagen..

Weet t ff niet meer en moet t eventjes van me afschrijven want kwijt wil ik haar niet...

Ik weet niet zo zeker of dit wel allemaal te wijten is aan PMS. Ik denk dat het goed zou zijn, als je partner naar de huisarts zou gaan en een bloedonderzoek naar haar hormonen laat doen en met een psycholoog gaat praten.

Voor het overige denk ik dat je ook iets minder goed je best moet gaan doen. dat helpt namelijk niet en kan tegen je gebruikt worden.

Breng dit ter sprake wanneer ze weer in goede doen is.

Ze gebruikt geen pil of iets dergelijks?

Wat ontzettend rot! Voor jullie allebei! Probeer eens of zij open staat voor oil pulling. Google dit maar eens. Ik heb er enorm baat bij zowel lichamelijk als psychisch. Volgens de 'deskundigen' op het internet kan het voor de vrucht geen kwaad. Ik was zelf, voor het ongesteld worden, psychisch ook van het padje af, maar merk dat ik nu veel minder last hebt. Voel me in zijn totaliteit stukken beter!

Wat hierboven als tip stond; niet te hard je best doen, dat kan ik beamen. Probeer het vooral niet te goed te doen en ga haar een beetje uit de weg, dat is het beste!

Dat lijden moeten vrouwen toch vooral zelf doen, ook bij de bevalling. Dat betekent niet dat je er als een zoutzak bij moet staan maar echt veel kan je nou ook niet doen, is mijn ervaring.

Ontlasten in de zin van huishoudelijke klussen ongevraagd doen werkt meestal wel goed.

PMS, zwanger zijn én bevallen het is allemaal echt K#T kan ik je verzekeren, dat valt voor een vrouw ook niet aan een man uit te leggen.  Soms ook niet aan een andere vrouw....

Die vrouwen die allemaal zo'n geweldige zwangerschap en bevalling hebben gehad en het is allemaal één roze wolk.....die heb ik nooit zo gesnapt.

Ik heb maanden kotsend boven de pot gehangen bij beide kinderen, ging bij de eerste bevalling echt bijna dood en het kind ook, en de tweede heeft ons twee jaar slaap gekost waar samen gelijk tien jaar ouder van wordt.

Maar nu is het leuk hoor....tien jaar later heb je weer wat meer tijd voor jezelf en elkaar....hahaha!

Ik wens je heel veel sterkte!

 

Pms heeft voor een deel met je leefwijze en voeding enzo te maken. Bijv teveel suikers en allerlei tekorten. Bepaalde stoffen als magnesium, vitamine B D en E, gammalinoleenzuur en omega 3 zouden verlichting kunnen geven. Ook oestrogeendominantie kan een rol spelen. Als je dat meer in balans brengt met de juiste voeding en aanvullende middelen kan die pms minder worden. Zo gebruik ik zelf progesteroncrème. Heb geen zware dips meer voor de menstruatie maar nog wat prikkelbaar maar niet ernstig.

Dit wat het lichamelijke stuk. Zo richting je menstruatie kunnen er bepaalde gevoelens naar boven komen en kunnen negatieve gevoelens, die er toch al zaten, omtrent je partner versterkt worden.

Denk dat het belangrijk is dat ze goed voor zichzelf gaat zorgen en haar problemen oplost en dingen beter bij zichzelf houden, een paar keer meppen op een kussen, ook werken aan de relatie en niet alleen jij. Of misschien werkt deze relatie gewoon niet.