overdosis paracetamol en ibuprofen

  • #31

    OMG leipe moker, sorry dat ik het zeg maar je reactie slaat echt nergens op. wij leven in een andere omgeving waar alles anders gaat.

    voor sommigen is er gewoon geen uitweg meer.
    een kennis van mij heeft jaren geleden een einde er aangemaakt. waarom... omdat haar moeder was overleden aan borst kanker, en ze miste haar zo erg. ook al was dat jaren geleden. ze kon niet meer haar leven op pakken. natuurlijk is het hard voor de nabestaanden, hoe hard het ook klinkt is het misschien beter zo. sommigen willen gewoon bij hun overleden dierbaren zijn.

    ik heb zelf ook aan zelfpijniging gedaan en ook aan te hoge dosis medicatie te nemen. het klinkt stom voor mensen die het niet begrijpen maar voor mij gaf het een voeldoening en vergat ik de pijn die en verdriet die ik had. ik heb me er zelf uit gehaald maar op dit moment draai ik weer in een spiraal naar beneden. ik zit in een hele moeilijke tijd en heb de neigingen weer. puur omdat ik gewoon zo boos ben op mijzelf en door dingen uit het verleden die haast niet te vergeven of vergeten zijn. mensen verklaren je soms voor gek. vooral als je uit een strenge en niet zon vrije opvoeding komt. dan word je weg gestopt en vol gepropt met medicijnen of gewoon weg genegeerd.

    soms is het gewoon niet anders. wat dacht je van mensen die gewoon ongeneselijk ziek zijn. de moeder van mijn ex was zo dapper dat ze er een einde aan heeft laten maken, want ze was haar ongeneselijke ziekte beu. je kan natuurlijk vechten maar het houd op.

    mensen die dit stom vinden en vinden dat ze aandacht willen zijn echt niet goed wijs.
    misschien moeten hun hun hoofd maar laten na kijken op een paar kronkels.

    Reageer
    #32

    Sja, wat moeten er voor reacties gegeven worden? "Wat fijn voor je dat je zelfmoord wil plegen, je bent echt niet meer te helpen en niemand wil jou begrijpen en ik ook niet, dit moet je doen om ons van jou en je problemen af te helpen. Zoiets soms?

    Dat zou pas hard zijn, om iemand het idee te geven dat deze wens de echte enige uitweg is. Om deze mensen wijs te maken dat je lekker kan inslapen met paracetamol en een vredige pijnloze dood tegemoet gaat waar al je dierbaren begrip voor zullen hebben (Of ze je leuker vinden en je pas begrijpen als je dood bent).

    Nee, dit soort reacties zul je nergens krijgen, hier op internet niet (behalve degenen die mij niet snappen hier), de huisarts niet, ziekenhuizen en artsen en verplegend personeel niet om het over de mensen in je omgeving maar niet te hebben. Die laatsen zullen zelfs boos zijn dat ze niet in vertrouwen zijn genomen, dat hun hulp niet werd gewenst, dat zelfs hun als familie niet voldoende zijn om voor te vechten. Er zijn zat mensen die doodongelukkig zijn, van mensen met lichamelijke of psychische aandoeningen tot mensen die schulden hebben of traumatische ervaringen hebben. Al die mensen zullen heus die gedachten gehad hebben mar de liefde die ze voelen van hun dierbaren en omgeving weerhoudt ze ervan. Ook het feit dat andere mensen altijd ook de dupe worden van andermans zelfmoordactie houdt ze vaak tegen. Denk aan ouders of echtenoten of kinderen of broers en zussen die hun familielid dood vinden op bed, of de mensen op het perron die getuige zijn van opengereten lichamen onder de trein of de machinist die de bloedspetters op de ruit krijgt of mensen die op straat lopen en een lichaam voor zich op straat te pletter zien vallen. Ouders die een kind verliezen op puberale leeftijd door zelfmoord (of ze daar geen trauma van krijgen), of mensen die nooit meer langs een flat durven lopen of een machinist die in de wao terecht komt omdat die de rest van zijn leven overspannen is en nooit meer durft te rijden, en dit door mensen die dit soort acties dus ondoordacht uitvoeren.

    Die mag je best egoïstisch noemen. Die denken alleen aan doodgaan om uit de problemen te komen, maar niet aan de problemen die anderen door hun weer krijgen.

    Het leven is niet makkelijk en zit vol teleurstellingen. Psychiatrische hulp wordt ook door mensen geboden die hun best doen, maar kunnen het niet zonder jouw hulp. Je moet er zelf uiteraard ook tegen vechten, je krijgt niets voor niets. Geluk wordt je niet toegeworpen, daarvoor moeten we allemaal hard voor werken. Enkel de mensen die liever niet vechten kiezen voor de makkelijkste weg! Dat is op zich niet verkeerd maar doe dat dan op een onbewoond eiland waar je er niemand anders mee confronteerd of werp jezelf in zee, an maak je nog iemand gelukkig, de haaien.
    Dat klinkt hard, ik hoop niet dat iemand zo ver heen is. Het geluk is iedereen gegund, die er ook zelf zijn steentje aan bijdraagt.

    Reageer
    #33

    En even voor de mensen die zich bij een psychiater een voorwerp voelen met een etiketje:

    Iemand die bij de dokter komt voor een blauwe plek wat later blijkt dat de bloedlichaampjes slecht werken krijgen dus ook een etiketje opgeplakt, Leukemie. Je kan het ook anders zien, die mensen zijn ziek en ze geven een naam aan die ziekte om voor jou makkelijker te begrijpen wat jou mankeert. Om jou weer beter te maken (of er een poging toe te doen) geven ze je medicijnen die de pijn verlichten en jou beter te doen functioneren en je beter te maken zo ver mogelijk. Dat is ook zo met mensen met kanker, mensen met hartproblemen of slechte lever of nieren. Deze mensen ontkennen hun ziektes ook niet, niemand trouwens.

    Waarom zouden we psychische ziekten dan wel ontkennen? Gek genoeg doet niemand dat, alleen de mensen die het nodig hebben, die denken dat de arts hun wel beter maakt en dat de verbetering vanzelf gaat. Die hebben ook geen zin er zelf aan te werken, geen zin om medicijnen te nemen (Ooh gut, medicijnen). Sja, als je er zo over denkt heeft psychische hulp inderdaad geen zin....alleen met je eigen medewerking en medicijnen kan je herstel verwachten. Net als mensen met suikerziekte altijd insuline moeten slikken en bepaalde etenswaren moeten laten liggen.

    Reageer
    #34

    Trouwes Roxx,

    Mensen die zo ziek zijn dat ze alleen maar lichamelijke pijn hebben en die feitelijk al opgegeven zijn heb ik alle begrip dat die (nu ze toch snel dood zullen gaan) dan maar zo snel mogelijk willen gaan, daar zal iedereen het over eens zijn.

    Maar dit voorbeeld is totaal niet te vergelijken met mensen die psychische pijn voelen, die pijn is anders dan lichamelijke pijn.

    Ik heb ook psychische pijn, achterdocht, het gevoel dat de hele wereld tegen mij is, het gevoel dat iedereen achter mijn rug om mij in de maling neemt. Ik vertrouw alleen mezelf. Ik heb 3 miskramen achter de rug, dacht dat zelfs god een hekel aan mij had. Op mijn 15e ben ik verkracht door mijn vriendje, dacht dat zelfs niemand van mij zou houden, ik werd immers op school ook vreselijk gepest altijd. Ik ben vaak gekwetst met mijn lichamelijke aangeboren afwijkingen (waar ik overigens (beperkt) lichamelijke pijn aan heb, mijn leven lang moeten horen dat ik moet luisteren terwijl mijn gehoor dat gewoon niet doet. uitgescholden voor mongool enz enz. Hoezo zou ik eens een depressie moeten krijgen? Zou ik die niet hebben denken de mensen hier? Ik kamp er al 25 aar mee. 25 jaar geleden kwam het voor het eerst in mij op om zelfmoord te plegen toen ik 15 was, maar ja, ik had een jonger zusje die mij had kunnen vinden op bed of mijn lieve ouders, en dat allemaal omdat ik het gevecht tegen anderen niet meer aan kon? Moest ik daar mijn ouders en zussen voor straffen door hun dochter en zus te vermoorden? Die pesters en mijn ex pakte ik er niet mee terug hoor, die zouden er niets van hebben. Het had dus geen zin.

    Nu jaren later voelt het nog steeds heerlijk om pijn te hebben, niet in mijn hoofd maar wel op mijn lichaam. Mezelf heerlijk verbranden met heet water en mijn huid helemaal openkrabben tot bloedens en brandens toe. Dar brandende en stijve gevoel voelt bij mij net zo als bij een ander die klaarkomt bij seks (iets wat mij niet lukt bij seks, enkel bij zelfpijniging). voor mijn gevoel heeft God zelfs zo'n hekel aan mij dat hij mijn de toegang tot de hemelpoort zelfs ontzegd. De enige poging ooit die ik geprobeerd heb is mislukt, ik word nooit dodelijk ziek, ik krijg nooit een dodelijk ongeluk, terwijl er zoveel lieve gelukkige mensen aan een dergelijk lot overlijden.

    Ik heb de hoop daarop dus maar opgegeven en hulp gezocht bij de huisarts en doorverwezen naar GGZ waar ik binnen 3 maanden bij een therapie terecht kan voor mijn schizofrenie en manische depressie.
    Ik heb er medicijnen voor die heel goed helpen. Ik voel me leeg, dat klopt, maar alles beter dan die dwanggedachten de hele dag door, dat was pas een hel.

    Hoezo snap ik niets van depressieve mensen en moet ik eens een depressie krijgen en heb ik geen beprip en voel ik hun pijn niet. Nu na al die jaren voel ik mijn vechtlust, al was het alleen maar voor mijn man en lieve hond en neefjes en nichtjes en familie waar ik zielsveel van hou!

    Reageer
    #35

    "Nu na al die jaren voel ik mijn vechtlust, al was het alleen maar voor mijn man en lieve hond en neefjes en nichtjes en familie waar ik zielsveel van hou!"

    Ik wens je alle kracht en positiviteit van de hele wereld!

    Reageer
    #36

    Sorry hoor, maar tonen mensen pas begrip als iemand aangeeft dood te willen? Hou je wel van die persoon als je begrijpt dat die dood wil? Ik hou zielsveel van mijn familie en zou ze in geen geval kwijt willen. Pas als ze dodelijk ziek zijn en lichamelijk ondraaglijk veel pijn lijden ja, maar als het alleen die depressie is vecht ik voor hem of haar om die ervan te overtuigen dat ik hem of haar juist niet kwijt wil. Dat zou toch iedereen doen met gezond verstand? Verder vind ik het heel goed dat er wijze mensen zijn die deze labiele mensen wijzen op de gevaren en risico,s die zelfmoord of pogingen daartoe met zich meebrengt. Niet alleen voor die persoon als die het toch overleeft, maar ook voor mensen in diens omgeving die ze vinden, dat kunnen ook kinderen zijn, in ieder geval zijn het altijd mensen die om hun geven. Anoniem 2 mag dan hard lijken maar zegt wel de waarheid. Mensen die hier zeggen dat Anoniem 2 stom is met die reactie zijn mensen die anderen graag een roze bril aansmeren en doen voorkomen dat alles mooier is dan het lijkt, iemand valse hoop geven bijvoorbeeld, daar help je niemand mee, dat is alleen maar bedrog. Bij het overleven van een overdosis paracetamol kom je werkelijk pas in een hel terecht, ligt ook aan de dosis natuurlijk maar alles waar TE voor staat is slecht, en we moeten mensen juist daartegen beschermen en niet aanmoeden.

    Reageer
    #37

    Dat Psychologe zichzelf psychologe durft te noemen vind ik ronduit beschamend!!! Ik hoop niet dat je daadwerkelijk dit vak uitoefent; met deze kille, onmenselijk houding stimuleer je bij mensen die bekend zijn met automutilatie en/of suïcidaliteit alleen maar meer hun destructieve gedachten!! Deze mensen kunnen er vaak niks aan doen. Zij zijn ziek; of geworden door één of meerdere trauma's of door (erfelijk belast of niet) een verstoord chemisch proces in de hersenen. Als jij een ernstige somatische ziekte heb, zou niemand daar aan twijfelen. Omdat het zichtbaar is. Psychisch lijden is meestal niet zichtbaar, maar zeker niet minder ernstig!! Leer je eens in een ander in te leven i.p.v. te be- én te veroordelen!!!

    Reageer
    #38

    Psychisch lijden is inderdaad niet minder ernstig dan lichamelijk lijden. Het verschil tussen een lichamelijke klacht en een psychische klacht is dat lichamelijke ziekten makkelijker te beoordelen zijn dan psychische ziekten.

    Ik vind dan ook weer niet dat we de topicstarter hier moeten bestempelen als een psychisch zieke patient alleen maar omdat deze de paracetamol voor snoepjes aanzag of omdat deze toevallig wilde experimenteren of omdat de relatie uit is of omdat deze door andere oorzaken misschien uit het leven wilde stappen.

    Wat de reden ook is van een zelfmoordpoging, of je nu psychisch gezond of ongezond bent, als je een zelfmoordpoging doet met paracetamol besef je wel dat je bezig bent jezelf te vermoorden, je bent dus wel toerekeningsvatbaar op dat moment dus zo psychisch ziek dat je als een kasplantje door het leven gaat valt wel mee. Ik wil hierbij dus ook de mensen (die vinden dat psychisch zieken zielig zijn) even vertellen dat die mensen juist zo ongelukkig zijn omdat ze vaak als gehandicapten en zwakkeren worden beschouwd en zielige wezentjes. Laten we deze mensen eens als gewone mensen beschouwen die net als iedereen gewoon een probleem heeft, wij kunnen misschien astma hebben of overgewicht of ondergewicht of iets anders waardoor wij onszelf niet accepteren, deze mensen hebben gewoon een afwijking in de hersenen. So What? Ben je dan zieliger dan iemand met suikerziekte ofzo? Die vinden wij toch ook niet zielig en beschouwen wij toch ook als volwaardig? Laten we dus een beetje respect opbrengen voor mensen met een psychische aandoening en deze mensen ook als volwaardige mensen beschouwen net als wijzelf. Het zijn geen zielige zieke kindertjes zeg. De mensen die hier alleen posten dat we begrip moeten hebben voor mensen met psychische ziekten en ze zielig moeten vinden en dat we moeten begrijpen dat ze dood willen (ik zou in hun plaats erg beledigd zijn als mensen mij zeggen mij te snappen als ik dood wil), net of dat terecht is en dat ook maar beter is?), niemand zou dood moeten willen zijn, tenminste niet omdat je het gevoel hebt niet mee te tellen in deze maatschappij of omdat mensen je stimuleren te denken dat je anders bent dan anderen....mensen met psychische aandoeningen zouden juist door ons het gevoel moeten krijgen dat ze net als wij zijn, dat wij hun er bovenop willen helpen net als we bij ons kind doen als het verdrietig is.

    Deze mensen kunnen best helder denken, zo groot is hun afwijking niet hoor, ze beseffen heus wel dat paracetamol gevaarlijke medicijnen zijn en dat je leven gevaar kan lopen bij een te grote inname, ze beseffen ook wel dat ze anderen er pijn mee doen en bij pogingen mag je ze heus wel laten blijken dat je boos op ze bent, net als dat je boos op je partner wordt als die dronken achter het stuur stapt zomaar en hierdoor zichzelf tegen een boom aangereden heeft en dit godzijdank overleeft heeft.

    Dat bedoel ik, ieder mens is gelijk, niemand is minder dan een ander, ook mensen met psychische afwijkingen zijn echt niet minder dan gezonde mensen en zijn heus wel gelijk in doen en denken als hun leeftijdgenoten die psychisch niet ziek zijn.

    Walgelijk als mensen daar wel van overtuigd zijn zoals het merendeel hier.

    Inderdaad, ik ben het er ook over eens dat die mensen egoistisch zijn, respect voor psycholoog dus van mij.

    Reageer
    Bereken hier je BMI

    De Body Mass Index (BMI) geeft uw gezondheidsrisico weer o.b.v. uw lichaamsgewicht en lengte. Vul het in en ontvang direct per mail de uitslag met het bijbehorende gezondheidsadvies

    cm
    KG
    #39

    hallo, ik heb nu 3 ibuprofen ingenomen en 2 diclofenac en 2 paracetomol!
    nou ben ik bang dat t teveel is ofzo ? wil iemand snel reageren wat ik moet doen?

    Reageer
    #40

    Lees de bijsluiters...

    Reageer
    #41

    Raadpleeg bij medische noodsituaties altijd uw huisarts of bel 112.

    Reageer
    #42

    Meisje van 15, kimberly

    Heel moedig van je, bedankt dat je je verhaal hebt gedeeld.

    De rest hierboven:
    Allemaal bedankt voor jullie wijze woorden.

    Ik heb de afgelopen maanden een zware tijd gehad
    en zit er behoorlijk doorheen.
    Ik heb er de laatste 2 maanden aan gedacht op mezelf te doden.

    Het gaat slecht thuis, op school en ik durf niets te zeggen.

    Ik ben blij met jullie woorden

    Ik blijf, <3

    Bedankt!

    Reageer
    #43

    @Moe meisje,
    Niet opgeven! Doe het niet!
    Hoe kunnen wij je helpen?
    Vertel je verhaal, alsjeblieft.
    Het is hier anoniem, vertel...
    Liefs

    Reageer
    #44

    ik weet het niet maar, leest een heleboel over de juiste stappen doen, maar als je nou het gevoel krijgt in je omgeving en bij de instanties dat je meer schade aan hun richt. maar vooral je naaste fam. en vrienden, zou het dan niet beter zijn om uit het leven te stappen. en je er alles aan gedaan heb om hulp te zoeken. en je het echt niet meer weet je ziet je naasten leiden.
    je weet ook dat je lichaam het op een gegeven moment er mee op houd door een ziekte die niet is tegenezen en de pijn steegs erger wordt. is het dan ook ego om er voor te kiezen uit het leven te stappen.

    Reageer
    #45

    Nu praten over zelfmoord

    praten over zelfmoord helpt
    onze vrijwilligers zitten klaar

    Bel nu: 0900 - 113 0 113

    Site: https://www.113online.nl/

    Reageer
Reageer op: overdosis paracetamol en ibuprofen


<a href="" title="" rel="" target=""> <blockquote cite=""> <code> <pre class=""> <em> <strong> <del datetime="" cite=""> <ins datetime="" cite=""> <ul> <ol start=""> <li> <img src="" border="" alt="" height="" width="">

Upload bijlagen

Maximaal toegestane bestandsgrootte is 1 MB



Voeg nog een bestand toe

Blijf op de hoogte met onze wekelijkse nieuwsbrief