Hallo,

Ik heb last van misselijkheid, soms overgeven en een bijna continu gevoel van onbehagen. Dit nu voor bijna een halfjaar. Ik ben bij verschillende huisartsen geweest, maar reden voor endoscopie of maagonderzoek was er niet. Graag op ik via deze weg een oplossing of in ieder geval advies te vinden.

Ik probeer zo kort mogelijk uit te leggen wat er aan de hand is en waar dat eventueel door zou kunnen komen. Al is er niet een gevoel of gedachte welke mij beter doet voelen of de misselijkheid of het onbehagelijke gevoel uit mijn maag wegneemt.

Vorig jaar in de zomer ontmoette ik via mijn werk een Engels meisje, het klikte goed en we besloten na de zomer elkaar te blijven zien. Zij kwam naar Nederland, ik ging naar Engeland en vlak voordat zij opnieuw naar de Middellandse-Zeekust ging, was ze voor twee maanden in Nederland. Geen klachten niks, hooguit wat gezonde stress/opgewondenheid om elkaar te zien en daarna weer te missen.

De laatste dag dat ik haar zag voordat ze vertrok, werd ik plots super misselijk en haar in de ogen aankeken, deed mij misselijker worden tot overgeven toe. Toen ik weer in Nederland was die avond ging het weer goed en ook de daaropvolgende maand had ik geen klachten. Ong. een maand later zocht ik haar op op de camping waar ze werkte. Eerste avond werd ik enorm misselijk en ook de rest van het verblijf was ik min of meer misselijk bij tijden. Op de tijden dat ik niet misselijk was, hadden we het super leuk en bij de gedachte om het misschien uit te maken, omdat ik blijkbaar lichamelijke klachten had, maakte me zo verdrietig, dat die gedachte meteen weer weggedrukt werd.

Omdat ik toch zekerheid wilde, ging ik kort na dat verblijf weer naar haar toe. En deze vier dagen was er niks aan de hand geen klachten niks. Een maand later ging ik weer en nu weer misseiljk en waarneer ik niet misselijk was, had ik nog steeds een gevoel van onbehagen in m´n buik/maag, waardoor ik niet echt zin had niet in eten, niet echt in seks, liever ging ik liggen... Op een dag was ik zo misseiljk en voelde ik me zo ellendig dat ik geen andere uitweg zag dan het uit te maken. Alleen al bij die gedachte en het verdriet dat daarbij zou komen kijken, omdat het echt zo goed tussen ons was of is... werd ik nog misselijker en ik moest dus ook overgeven. Uiteindelijk waren we allebei zo verdrietig dat we besloten om het niet uit te maken... ook omdat ik dat niet wilde, maar meerzo niet een andere weg zag, omdat ik mij blijkbaar niet goed voelde om wat voor reden dan ook.. dus ik dacht dat ik iets moest doen.

Nu na nog een maand met haar, wonend op de camping waar ik werk, zonder misselijkheid, maar met een continue gevoel van onbehagen, zag ik mij dit keer echt genoodzaakt om het uit te maken. Misschien was het de stress, het perspectief dat er op korte termijn voor ons misschien niet is, omdat we allebei nog dingen te doen hebben in Engeland/Nederland, het feit misschien dat als we elkaar zagen dat het dan 100% was, omdat een van ons ´op vakantie´ was bij de ander. Of het feit dat ik mij redelijk verantwoordelijk voelde voor haar en ons. Ik was meer op termijn aan het denken aan hoe het en wat er komen zou. Dus op het laatst kon ik niet meer van ons genieten, dus maakte ik het twee weken geleden uit. Sindsdien is mijn gevoel van onbehagen nog steeds even sterk, het komt en gaat, zoals het daarvoor ook was. Net als voorheen wordt ik soms uit het niets kotsmisselijk, maar overgeven, hoef ik niet. Het onbehaelijke gevoel is er ook nog steeds. Net zoals voorheen in vlagen.

Nog steeds is er geen gedachte, zelfs de ´rust´ dat het uit is en er geen stress of onzekerheid is, maakt niet dat ik me beter voel... dus ik weet niet wat er precies is en ik weet niet precies waar ik het best heen kan gaan hiermee. Misschien een homeopaat?

Bedankt voor het lezen. Voor meer details etc. reageer ik graag.

Bvd,

J.

Jurgen,

Verliefdheid kan soms een behoorlijke impact hebben blijkt maar weer eens.
Dat je je uiteindelijk niet beter voelt, is niet zo vreemd, want eigenlijk heb je tegen je zin in uitgemaakt. Lijkt mij dat je nog steeds hartstikke verliefd bent.

Een relatie is altijd moeilijk als er een behoorlijke afstand tussen zit. Moeilijk en vooral vervelend voor je.
Wat te doen? Ook dat is moeilijk te zeggen. Je zou kunnen overwegen een psycholoog op te zoeken.

Hoi Jurgen,
Wat een vervelende situatie zeg. En dan druk ik het nog zacht uit. Die misselijkheid en dat gevoel van onbehagen lijken me slopend! Dat moet op een gegeven moment stoppen. Neem aan dat je ook minder eet? Ben je afgevallen?
Ik zou naar huisarts gaan en mogelijk met verwijzing idd naar psycholoog.
Zet hem op met alles. Veel moed en vechtlust gewenst. Groetjes Jacobien

Beste,

Als je echt misselijk bent kun je altijd nog de misselijkheid aanpakken. Verder lijkt het mij verstandig te praten met een vertrouwenspersoon als een psycholoog.

Voor de misslijkheid raad ik je iig aan even te zoeken naar een goede manier om dit aan te pakken.
Ik heb even voor je gegoogled, maar ik kan wel veel vinden op [url=http://www.misselijkheid.info]misselijkheid.info[/url].

Hoop dat het snel minder wordt, succes.

Beste lezer,
Ik ben de laatste tijd constant misselijk en duizelig. Ik vraag me af of dat door school kan komen. Ook hed ik de laatse tijd het gevoel, alsof ik constant door mijn benen zak. Ik voel me heel slap enzo. Kan faalangst zo erg worden? Wat moet kan ik er tegen doen?

Met vriendelijke groet
Anoniem.

Angst en stress kan dar zeker doen.
Praat er eens met de huisarts over.