Je hebt totaal geen idee hoe een spier dan zou moeten voelen en toch blijf je daar over bezig.
Accepteer nou eens gewoon dat het een spierverharding is EN BLIJF ER MET JE VINGERS VANAF. Je maakt het zelf alleen maar erger.
Ik ga dinsdag ook met de psychologe hierover praten, dat de angst weer zo erg terug is aan het komen.
En de urine is trouwens, niet meer troebel, maar alleen schuimerig, dus er is al vooruitgang, zo moet ik maar denken.
Dat moet je zeker doen.
Dus wat mij te doen staat:
Rustig blijven, van alle bulten afblijven, en pas weer naar de HA als ik me echt niet goed voel of echt zeurende pijn heb.