Hallo,
Ik heb een vraagje over Ritalin.

Mijn dochter, doet het gymnasium, zit in het tweede jaar en heeft er 'flink' moeite mee om de anderen bij te houden. Mijn ex-vrouw, heeft altijd geroepen dat mijn dochter uitzonderlijk slim is en wil koste wat kost dat zij op het gymnasium blijft. Ze laat mijn dochter dan ook uren en uren (en nog meer uren) achter elkaar leren, terwijl ze ook al op huiswerkbegeleiding zit.
Mijn dochter is ontzettend moe, en vaak niet wakker te krijgen in de ochtend.

De school heeft uiteindelijk het advies gegeven te onderzoeken wat het niveau van mijn dochter is.

Mijn ex vrouw heeft in plaats daarvan een ADD onderzoek laten doen, waar ook een IQ test bij zat.

Uit het onderzoek blijkt dat ze geen ADD heeft.
Er blijkt ook uit dat haar leerniveau MBO/Havo is, en ze erg op haar tenen moet lopen om alles bij te benen. Het advies, zo staat het in het dossier, is dan ook dat ze naar de Havo gaat.

Dit wilde mijn dochter natuurlijk niet, ze wil graag in haar oude vertrouwde klas blijven en wil graag dat haar moeder van haar vind dat ze slim is.
Moeder/dochter hebben het op school voor elkaar gekregen dat ze het nog een jaartje mag proberen.
Prima vond ik, als ze het heel graag wil dan mag ze die kans krijgen.

Maar tot mijn stomme verbazing, komt ze weken later ineens aanlopen met Ritalin! Het blijkt dat moeder achter mijn rug om nog meer afspraken heeft gehad in het ziekenhuis, en het voor elkaar heeft gekregen dat ze Ritalin krijgt.
Ik was/ben het hier niet mee eens en heb geprobeerd mijn ex hierover te spreken te krijgen, maar ze geeft 'geen enkel' gehoor. Ze reageert simpelweg niet. Complete radiostilte.
Ik heb geprobeerd de arts te spreken te krijgen, maar die geeft aan dat het contact via de moeder loopt en ze 'er niet aan kan beginnen' ook 'de ex' te informeren.

Mijn dochter heeft een opbouwschema gekregen voor de Ritalin, welke de 45 mg gaat bereiken in een paar weken tijd.

Ik weet niet wat ik moet doen. Mijn ex wil zo ontzettend graag dat mijn dochter 'hyper intelligent' is, dat ze zelfs medicijnen aan m'n dochter geeft om te zorgen dat ze het gymnasium haalt, ookal heeft ze MBO/HAVO niveau. En ookal is mijn dochter iedere dag moe en uitgeput.
In principe vind ik dat ik erover geinformeerd had moeten worden, en mijn inspraak zou moeten kunnen doen. Maar het kan niet.
Hoe kan ik dit aanpakken/oplossen?

Als je dochter geen diagnose heeft voor ADD of ADHD, zou een arts ritalin niet moeten voorschrijven.
Het is wel een middel dat illegaal vaker wordt gebruikt om leerprestaties te verbeteren omdat het, het concentratievermogen verhoogd. Maar eigenlijk is het gelijk aan drugsgebruik, het is amfetamine achtige stof, en kan schadelijke gevolgen hebben voor mensen die geen ADD of ADHD hebben.
Je zou het met een advocaat kunnen bespreken...

Het is dus echt voorgeschreven door een arts. En het rapport van de psychologische onderzoeken en de IQ test heb ik hier. Er staat duidelijk, zonder enkele twijfel in, dat ze geen ADD heeft. En dat haar leerniveau simpelweg wat lager is.
Ik zie op tegen het inschakelen van een advocaat, omdat ik dan zowel moeder als dochter tegen me heb. Maar ik vind het echt erg zorgbarend, ik wil niet dat ze pillen krijgt om haar tot iets te maken wat ze niet is.
En ik heb stilletjes het idee dat er hier gesjoemel aan de gang is, door moeder. Waarom zou de arts mij anders niet te woord willen staan? Ik heb het idee dat ze een raar verhaal heeft opgehangen over 'haar ex', waardoor de arts me bij voorbaat al niet aan wil horen. Ze heeft dit vaker gedaan.

Ik vind het kwalijk dat zulke medicijnen worden voorgeschreven, terwijl niet beide ouders geinformeerd zijn. Wat ik nog kwalijker vond (vind) is dat mijn dochter geen idee had over wat het medicijn deed, behalve zorgen dat ze zich wat beter kon concentreren. Het heet methylfenidaat, dus ze had niet door dat het ritalin/adhd medicatie was. Na mijn uitleg, schrok ze wel even. Maar ze wil het toch slikken, omdat ze op dezelfde school wil blijven.

Zijn er nog andere, minder extreme stappen die ik zou kunnen nemen? Kan ik bijvoorbeeld van de arts een gesprek 'eisen'? Ik ben de biologische vader, en ze woont hier ook voor de helft. Ik vind zelf dat ik op zijn minst recht heb op informatie van de arts, over het medicijn en de mogelijke effecten/bijwerkingen/risico's etc.

Dat is dan toch een juridisch probleem.
Het hangt dan af van de leeftijd van je dochter en hoe het ouderschap/voogdij bij de echtscheiding is geregeld.
Is je dochter jonger dan 16 jaar en is er sprake van co-ouderschap, kun je de arts om opheldering vragen.
Is je dochter 16 jaar of ouder, heb je specifiek toestemming nodig van je dochter.
Is je dochter jonger dan 16 jaar en is er geen sprake van co-ouderschap heb je buiten het informatierecht geen aanspraken.
De informatieplicht geldt vooral voor je ex-partner

Ik was altijd een enorm goede leerling, nou ja, ik was een etterbak soms, maar ik kon het niveau altijd wel aan. Ik was enorm briljant in Bèta-vakken. Ik zat ook op het gymnasium en ik en mijn ouders vonden het beter dat ik naar het Atheneum ging. Dan had ik één technisch vak extra. Dat werd verboden door de school, tenminste om tussentijds binnen een jaar terug te stappen (wij zagen het niet als een stap terug). Einde van het liedje was dat de school een veel hogere vergoeding kreeg voor een Gymnasium-leerling dan voor een Atheneum-leerling, dus de directeur wilde niet instemmen om reden dat ik te goede cijfers haalde. Ik had les van die directeur (Latijn) en ik heb destijds gewoon de boeken weggegooid met reden: als ik slecht genoeg ben in Latijn, dan mag het dus wel. Ik heb zelfs jaar 5 over gedaan, want ik was totaal gedemotiveerd, bewust blijven zitten op handerarbeid en maatschappijleer.
Mijn middelbare school was destijds top-10 van Nederland (wel openbaar).
Kortom, hier zou meer achter kunnen zitten, druk vanuit de school i.v.m. subsidies.

Ik heb veel meegemaakt op gezinsgebied en ik vrees dat u er bar weinig aan kunt doen als de moeder de voogdijschap heeft. U heeft dan geen bal in te brengen tenzij u kunt aantonen dat de moeder niet handelt in het belang van uw dochter.

U kunt de rechter verzoeken het voogdijschap te herzien, maar dan moet u wel hele goede argumenten hebben en die lees ik niet. Ik vind dat u enorm goede argumenten heeft en als vader heeft u ook recht van spreken, maar ik vrees dat u juridisch weinig kans maakt.
Of het moet zijn dat uw dochter zich enorm tegen de beslissing van haar moeder keert. Rechters hebben de neiging voor het belang van het kind te kiezen, maar dat moet dan in dit geval wel flink uitgaan van uw dochter. Uw dochter kan zeker breken, u kunt dat niet forceren, wel faciliteren.

Bedankt voor de reacties allebei.

Het gaat om een co-ouderschap, en mijn dochter is 13 en is overmorgen jarig (14 dus eigenlijk). Dus ik zou gewoon mee moeten kunnen beslissen in onderwerpen als deze.
Ik begrijp niet helemaal hoe mijn ex het voor elkaar heeft gekregen dat de desbetreffende arts me niet te woord wil staan.
Maar ik ga er wat druk achter zetten denk ik, ik wil de arts perse spreken. En anders vraag ik een gesprek aan bij de huisarts, omdat die wellicht wel een ingang heeft.
Bovendien is de huisarts een realistisch persoon, die mijn dochter goed kent. Ik vermoed dat hij verbaasd zal zijn over de medicatie. Hij staat gemiddeld niet zo snel achter dit soort medicijnen, tenzij het heel hard nodig is om te kunnen functioneren.
Mijn dochter functioneerd prima, alleen niet op het gymnasium. Als ze een niveau lager zou mogen doen zou ze het moeiteloos redden denk ik.

Zucht.. ik vind het erg kwalijk dat mijn ex zo omgaat met de situatie. En erg frustrerend dat ik het niet direct kan veranderen.
Mijn dochter heeft net een proefwerkweek gehad, waarbij mijn ex haar bij haar thuis heeft gehouden om te helpen met leren. Het was mijn weekend, en ze heeft niet met mij overlegd.
Ze heeft het gewoon gedaan.
Mijn dochter heeft ongetwijfeld vele uren zitten leren met moeder.
Ik wilde haar niet 'dwingen' om een keuze te maken tussen haar moeder en mij, en haar niet belasten met 'ruzie' tussen beide ouders over waar ze moet zijn. Ze vond zelf dat ze ook wel bij mij had kunnen zijn maar het 'moest' van moeder.
Om haar niet te belasten met zo'n lastige keuze (beetje een loyaliteitsprobleem voor haar), heb ik het zo gelaten. Uiteraard heb ik wel geprobeerd contact op te nemen met mijn ex maar die geeft geen gehoor. Intussen best ziekelijk vind ik.

Mijn dochter wil trouwens ook graag op een sport, schaatsen, wat ik super goed voor haar zou vinden. Ook dit mag niet van mijn ex, omdat er dan minder tijd voor school overblijft.
Ze zit al op huiswerkbegeleiding, 4 dagen per week. Ik vind dat ze meer dan genoeg tijd besteed aan school en dat een sport een super mooie afleiding zou zijn.
Ik word hoe langer hoe ongeruster. Ik vind het geen gezonde situatie en ik heb er vrij weinig grip op.

Als de arts niet weet dat er sprake is van co-ouderschap geeft die inderdaad geen info..

Het is een slechte zaak om een kind zo te forceren.. Ze is 14 en heeft recht en behoefte aan ontspanning.. Je ex is gehouden aan onderling overleg wat beslissingen betreft omtrent je dochter, vanuit het co-ouderschap.

Ik zou inderdaad een afspraak maken bij de voorschrijvend arts of anders zoals je al aangaf, via de huisarts

Wat mij opvalt aan uw verhaal: wat wilt u nu eigenlijk?
Aan de ene kant wilt u dat uw dochter van de Ritalin afgaat en aan de andere kant legt u allerlei opvoedkundige onenigheden met uw ex-echtgenoot voor. U zou die zaken moeten scheiden.
Wat is nou belangrijk? Die Ritalin, of de onenigheid met haar moeder over schoolkeuzes en sport-wensen?
Dat moet je scheiden. Ik denk dat als je de huisarts uitsluitend benadert over die Ritalin, dat je nog een kans maakt, maar als je er van alles bij gaat halen, dan wordt het natuurlijk niks. Die arts zal de belangen van uw dochter beschermen. Ze is immers 14 en de huisarts heeft een geheimhoudingsplicht.

Een tip: benader het eens anders. U heeft gehoord dat uw dochter Ritalin gebruikt en u maakt zich als co-ouder bezorgd. Dan belt u met uw bezorgdheid de huisarts en vraagt om een gesprek. Niet de moeder zwart maken of over andere opvoedkundige zaken beginnen, gewoon bezorgd zijn om je dochter i.v.m. de Ritalin. En vragen stellen: waarom heeft ze dat nodig, dokter? Gaat het zo slecht met mijn dochter, dokter? Dus gewoon vragen stellen en niet meteen oordelen. Het gaat toch om je dochter en niet om je ex.

Daar wordt je vast veel wijzer van.

Beste Annoniem,
Het stuk over de sport ed, is enkel om aan te geven dat mijn ex alleen maar belang ziet bij goede schoolresultaten, en niet bij ontspanning, niet bij hoe ze moet leren zichzelf te zijn, en 'gewoon kind zijn'. Ze leert alleen maar dat haar schoolresultaten tellen, en leert dat ze niets voorstelt als deze niet goed genoeg zijn.

Haar moeder wil zo graag dat ze een 'speciaal' kind heeft, dat ze mijn dochter beschadigd en onzeker maakt. Ze raakt oververmoeid en vind van zichzelf dat ze dom is. Uiteraard is ze dat niet, ook niet als ze het gymnasium niet haalt. Integendeel, ik vind haar een erg slimme meid, met een prachtig karakter.

Het gaat niet om het zwart maken van mijn ex, maar om de letterlijke/feitelijke gebeurtenissen die mij zorgen baren.
Ik denk dat informatie over je kind achterhouden, wanneer deze in het geheel een belangrijke plaats heeft in het probleem, niet verstandig is.
Ik ben inmiddels bij de huisarts geweest, en hij wilde het hele verhaal horen. Ook mijn visie over mijn ex. Hij vond het een zorgelijk verhaal en gaat contact opnemen met de arts die volgens mijn ex de medicijnen heeft voorgeschreven. En er komt een gesprekje met alleen mijn dochter en de huisarts. Dat vind ik een erg goed idee, dan kan ze vrij praten, zonder haar ouders erbij.

Ik denk dat u me verkeerd inschat. Ik ben altijd erg respectvol gebleven naar mijn ex, en over mijn ex. Maar als ze mijn dochter kwaad doet, of dit nu bewust of onbewust is, dan kan ik op een gegeven moment niet anders meer dan hierover spreken met een hulpverlener. Vooral als mijn ex niet bereid is om met mij te praten/overleggen en dingen geheim houd.

De proefwerk resultaten van mijn dochter zijn trouwens niet goed uitgevallen. Ze heeft, ook al krijgt ze de medicijnen, en ook al heeft ze ontzettend haar best gedaan, alleen maar onvoldoendes. Ik vind het heel erg sneu.
Ik denk echt dat een niveau lager beter is voor haar, dan kan ze zich af en toe trots voelen op wat ze gedaan heeft. Nu voelt ze zich alleen maar de domste van de klas.

Heel goed dat je dit via je huisarts hebt opgepakt.
Heel erg sneu voor je dochter overigens...

Maar eens even afwachten hoe de gesprekken verlopen.