Angst gaat niet weg; hypochondrie!

  • #1

    Na wat googlen op dit forum terecht gekomen. Ik vind het doodeng om mijn verhaal te doen, zo bang voor de reacties!, maar ik wil het toch even kwijt in de hoop op herkenning en misschien geruststelling?

    Al van jongs af aan heb ik last van hypochondrie, soms is dit wat sterker aanwezig en soms wat minder.
    De laatste jaren ging het eigenlijk erg goed, ik had het idee het aardig onder controle te hebben. Tot vorige week. Ik vond 'iets' in mijn borst, een knobbeltje. Het gekke was dat ik zelf gelijk dacht 'dat voelt niet lichaamsvreemd' (ik twijfelde zelfs of het 'nieuw' was) maar ondanks die gedachte schoot de angst door het plafond natuurlijk.

    Afgelopen maandag kon ik bij de huisarts terecht (na een ongelooflijk angstig stressweekend, het naarste moment om 'iets' te vinden is echt vrijdagavond!). Zij heeft uitgebreid gevoeld en gaf zelf ook al aan dat het voelde als een kliertje (het voldeed op geen enkel punt aan de symptomen die bij 'worst case scenario' horen) en dat zij er niet vanuit ging dat het wat engs was.

    Toch zei ze dat het voor de zekerheid wel handig was om een echo te laten maken. Ze voegde daaraan toe dat zij zich echt geen zorgen maakte maar dat zo'n echo ook voor mijn geruststelling goed zou zijn ('dan weet je het zeker en hoef je ook de komende tijd niet meer bang te zijn'). Of ze dat nou zei omdat ik bekend sta als een hypochonder of dat ze zich toch wel zorgen maakte dat weet ik niet, maar ik ging er op dat moment natuurlijk vanuit dat zij dacht dat het helemaal mis was....nog meer stress dus!

    5 Dagen moest ik wachten tot ik voor een echo terecht kon. Dat was vandaag. De arts die de echo uitvoerde heeft uitgebreid de tijd voor me genomen (die zag ook wel hoe vreselijk bang ik was, ik wenste hem 'goedemiddag' om 10 uur 's ochtends en gaf vervolgens een verkeerde geboortedatum op... hoezo stress?) en hij gaf aan dat ook hij dacht dat het een gewoon kliertje was. Op de echo waren absoluut geen afwijkingen te zien. Ook voor die echo heeft hij uitgebreid de tijd genomen, dus echt wel goed gekeken neem ik aan?

    In eerste instantie was ik gerust gesteld, maar een paar opmerkingen van de arts zijn blijven hangen. Ten eerste dat hij uitlegde voor hij de echo ging maken dat er misschien nog een mammografie gemaakt moest worden als het niet goed te zien zou zijn. Ten tweede dat hij zei 'ik [b]denk[/b] dat het gewoon een kliertje is, we wachten het even af als het groter wordt moet je terug komen'

    Vooral die laatste opmerking maakt me nu nog steeds erg bang. Het kan dus alsnog helemaal mis zijn?

    Volgens mijn vriend zou de arts absoluut geen risico nemen als hij echt zou denken dat er een kans bestaat dat het alsnog iets engs is.
    Bovendien heeft de arts het knobbeltje gevoeld en is er een uitgebreide echo gemaakt dus zou het, volgens mij vriend, wel heel raar zijn dat niet alleen mijn huisarts maar ook de specialist (plus de echo zelf) het allemaal bij het verkeerde eind hebben.
    En dat ik misschien veel te veel gewicht hang aan elk woordje dat de arts zegt... (samengevat zei hij dus dat hij 'dacht' dat het gewoon een kliertje was, dat hij absoluut geen afwijkingen had gezien op de echo, dat ik nog jong ben en dat hij om die redenen een aanvullende mammografie niet nodig vond en dat we het nog maar even af moesten wachten)

    Mijn vriend is er in ieder geval van overtuigd dat een arts mij niet naar huis zou sturen als hij zou denken 'ik weet het niet zeker'.
    Het is vooral die opmerking 'we wachten het wel even af' die me nu zo vreselijk bang maakt, terwijl dat misschien alleen betekent dat ze het ergste uitgesloten hebben maar dat knobbeltje alsnog iets anders kan zijn? Een ontstoken kliertje ofzo??

    Hoe dan ook is de angst niet weg. Het blijft knagen, ik kom er maar niet los van!!! Ik heb nog geprobeerd mijn huisarts te bellen maar die is vandaag afwezig.
    Zijn er mensen die dit herkennen? Maak ik me inderdaad terecht druk?? Of heeft mijn vriend gelijk?

    Ik krijg de angst niet onder controle en weet gewoon niet wat ik moet doen....

    Reageer
    #2

    Ik denk dat je je inderdaad onnodig veel te druk maakt.

    Ga er maar vanuit dat als de arts ook maar enige twijfel had gehad, hij je had doorgestuurd voor een mammografie.

    Aannemelijk is dat het om een ontstoken kliertje gaat. Daarom dat de arts ook zei: als het groter wordt moet je terug komen. Want dan zal er behandeling plaats vinden die doorgaans bestaat uit een kuurtje met antibiotica.
    ik denk, ik dacht, zijn gebruikelijke uitdrukkingen die je inderdaad niet op een weegschaal moet leggen. Zoals je leest gebruikte ik het ook al aan het begin.

    Dus geen stress, gewoon even afwachten en kijken hoe het knobbeltje zich verder ontwikkeld. Wordt het groter , dan ga je terug en zal een kuur worden voorgeschreven.

    Reageer
    #3

    Super bedankt voor je antwoord!!! Je geruststellende woorden doen me goed!

    Reageer
    #4

    Graag gedaan.
    Laat over een paar dagen even weten hoe het ermee gaat.

    Reageer
    #5

    Beste Anoniem, ik heb zelf ook hypochondrie. Ik ken je angst en het is echt vreselijk!ik heb ook een soortgelijk iets meegemaakt. Ik voelde ook een knobbel in mijn borst en bij de dokter aangekomen, zei ze dat ik voor de zekerheid ook een echo moest laten maken.. ik zakte al door de grond en had de tranen al in me ogen staan, ik was zo bang voor borstkanker!ik lag nog in de stoel bij de ' echomeneer' en hij zei: een moment ik ga even met de arts overleggen ( op dat moment word je nog banger!) Dat duurde zelfs 10min! Ik zakte echt bijna door de grond..zo bang..nu bleek dat de arts nog met iemand in bespreking was, waardoor het zo lang duurde.De mensen in het ziekenhuis mogen niets zeggen over de uitslag, maar omdat die man de angst in mijn ogen zag zei die; maak je maar niet te druk. Wat mij erg gerust stelde. Er bleek uiteindelijk niks te zijn. Ik ken je angst heel erg! Ik slik hier dan ook citalopram voor. Trouwens, als er wat zou zijn bellen ze je gelijk dezelfde dag terug!(misschien geruststellend voor je)

    Reageer
    #6

    Hey iedereen,

    Ik herken jullie verhalen. Ik heb zelf erg veel last van hypochrondrie. Het is allemaal begonnen toen ik een verdachte moedervlek op mijn huid vond(nouja, ik dacht dus dat die verdacht was). Ben toen naar de dokter geweest en die zei dat er niets mis was. Toch was ik zo bang, ik lag er snachts van wakker en kon zelfs niet slapen. Uiteindelijk toch een afspraak gemaakt met de huidarts, die zei dat er ook niets mis was maar ik wou toch koste wat kost die moedervlek laten verwijderen. Uiteindelijk heb ik tussendoor nog vele kwaaltjes gehad waarvan ik dacht dat het iets ernstigs was. Ik heb een tijdje heel veel hoofdpijn gehad en ik was er echt van overtuigd dat ik een tumor had. Ben zelfs aan de dokter gevraagd om een scan te laten maken, ik was zo ongerust, uiteindelijk was er niets aan de hand.(ik schaamde me toen natuurlijk enorm hard) Toen kreeg ik plots heel veel steken in mijn linkerzij. De dokter dacht dat het aan mijn ribben lag maar toen ik op internet vanalles opzocht kwam ik dingen tegen zoals alvleesklierkanker enzovoorts. Ik was zo bang, ik heb meteen een afspraak om een gastroscopie te laten maken gemaakt. En zo gaat het steeds door en door. Nu heb ik ook kniepijn en ik heb echt schrik dat ik botkanker heb omdat ik slechts 21 jaar ben. Ik ben zo bang voor ziektes, het is echt een obsessie geworden. Elke ochtend en avond check ik mijn lichaam even om te kijken of alles in orde is en natuurlijk denk ik telkens dat er iets ernstigs is. Ik ben de afgelopen 2 maanden zeker 5 keer naar de dokter geweest. Heb dringend hulp nodig want het wordt wel erg nu, zelfs mijn mama wordt het flink beu

    Reageer
    #7

    Lees ook eens:

    [url=http://www.dokter.nl/nieuws-items/columns/angst]Wat is angst en hoe kan ik mijn angstgevoel beheersen.[/url]

    Reageer
    #8

    Ik herken dit allemaal zo en aan de ene kant stelt mij dit allemaal zo gerust als ik jullie verhalen leest,ik heb ook al overal kanker gehad en lig nu weer wakker met paniekaanvallen omdat ik een tumor in mijn hoofd heb waar ik helemaal van overtuigt bent..heb steeds zo'n druk bij mijn wenkbrauwen en mijn ogen deden raar voor mijn gevoel(net ofdat ik scheel keek ofzo)waardoor ik even raar zicht had..nou ik kan aan niks anders meer denken en ben alleen maar aan het huilen..vraag aan iedereen of hun dat ook weleens gehad hebben en iedereen zegt nee pfff,het beheerst mijn hele leven en er komt niks uit mijn handen omdat ik alleen maar gefocust bent op wat ik allemaal voel,mensen die dit niet hebben begrijpen de angst en paniek niet en hoe verschrikkelijk veel energie dit kost..ik ben op ik kan niet meer..loop nu bij de psycholoog en hoop zo dat die me kan helpen om deze KLOTE hypochondrie te overwinnen want dan pas kan ik gelukkig zijn en van dingen te genieten want dat kan ik niet omdat ik altijd angst heb om iets ergs te hebben pffffffffff

    Reageer
    Bereken hier je BMI

    De Body Mass Index (BMI) geeft uw gezondheidsrisico weer o.b.v. uw lichaamsgewicht en lengte. Vul het in en ontvang direct per mail de uitslag met het bijbehorende gezondheidsadvies

    cm
    KG
    #9

    Ik heb ook last van angst. Zo erg dat ik echt pijn voel en dat het lichaam ook echt zich zo gedraagt alsof het ziek is. Wat ik nu heb meegemaakt. Al een jaar keelpijn met licht opgezwollen amandel. Af en toe bleef brood en vlees hangen in slokdarm. Sinds 3 weken geleden ging ik steeds langzamer eten en kreeg het brood niet meer weg. Ook had ik pijnlijkere oksels. En ik kreeg in een keer pijn in mijn borstkas. Daarbij was ik ook nog super vermoeid. De eetlust verdween en ik viel elke dag een halve kg af. Dus nu 7 kg lichter dan voor de problemen. Wanneer ik ging googlen op deze klachten kwam ik ALLEEN maar bij slokdarmkanker of maagkanker uit. Hierdoor dacht ik dat ik dood ging. Allemaal paniekaanvallen. Slapeloze nachten. De dokter heel vaak bezocht en gezegd dat ik alle symptomen had van slokdarmkanker en dat ik al bang was dat het zich aan het verspreiden was naar de oksels. Die noemde me gek, maar deed toch een bloedtest, die goed bleek te zijn.
    Toen heb ik een week lang 11 uur per nacht geslapen met allerlei nachtmerries over de dood. Ben in 1 keer weer christelijk geworden en heb steeds God gesmeekt om me beter te maken. De klachten werden steeds erger en na elke halve maaltijd was ik moe. Er kwam nog een drukgevoel bij mn schildklier en mn sleutelbeen zat ook opeens een knik in als ik bewoog. een flesje water vasthouden deed al pijn.
    Toen maar een spoedafspraak gemaakt voor een endoscopie. Ik was 99% zeker dat ik kanker had. Ik had alle symptomen behalve bloed in ontlasting. had al afscheidsbrieven getypt en zo. Maar het ging goed vandaag en de endoscopie gaf niets raars aan. Dus of God heeft me gered of het is gewoon verbazend wat je kunt voelen als je denkt dat je een bepaalde soort kanker hebt en dood gaat. De afspraak die ik had met mn huisarts was dat als de test goed was, dat ik dan naar een psycholoog moest. Ik ben al lang blij dat ik waarschijnlijk niet dood ga. En nog steeds twijfel ik of ik niet een andere kanker heb. schildklier, alvleesklier, dikke darm. Er is geen rust in mijn hoofd.
    Wat me wel helpt is om te accepteren dat we allemaal een keer dood gaan, dat je met mensen moet praten die je begrijpen zoals je ouders of broer of zus. ik heb een partner die alleen boos wordt als ik weer begin te huilen dat ik misschien dood ga. dat helpt niet.
    En zoek een tijdelijk doel. ga de tuin schoffelen of grasmaaien. Hierdoor kreeg ik weer energie.
    Iedereen sterkte met hypochondrie, ik weet nu hoe het je lichaam en geest compleet ziek kan maken

    Reageer
    #10

    Hey,
    Ik heb net hetzelfde als jij! Heb zoveel last van hypochondrie dat ik bijna niet meer durf te slapen want dan denk ik dat ik wakker word en niet meer kan praten ofzo. Ik heb soms eens een migraine aanval met aura waardoor je verminderd zicht hebt, tintelingen overal zelfs je gezicht! En moeilijk kunnen praten of denken. Hierdoor denk ik natuurlijk ook dat ik een hersentumor heb en ik heb ook die druk op mijn wenkbrauwen (maar dan aan 1 kant) waardoor ik ervan overtuigd ben dat ik er 1 heb. Morgen heb ik een afspraak voor een hersenscan. In ben zo bang dat ik vandaag al meerdere paniekaanvallen heb gehad. Ik ben er echt van overtuigd dat ik een tumor heb! Ik ben zo bang!

    Reageer
    #11
    Reageer
    #12

    Hoi anoniem, ik vroeg me af hoe het nu met je ging?
    In 2008 ben ik zelf behandeld voor hypochondrie. Ik ben hier toen goed vanaf gekomen maar sinds twee maanden zijn de klachten weer helemaal terug. Ik kreeg van de huisarts te horen dat mijn vit b12 veel te laag is en daar krijg ik nu injecties voor maar dat maakt het er allemaal niet beter op.
    Ik zelf ben bang om flauw te vallen en dan niet meer op te staan ook slaap ik s nachts slecht en als ik slaap wordt ik bevend wakker en lig ik weer te woelen ook ben ik bang voor een hartaanval. Als je het fijn vind kunnen we email adressen uitwisselen zodat we misschien elkaar kunnen steunen in deze moeilijke tijd. Groetjes

    Reageer
    #13

    ik ben momenteel bang voor een bult in mijn nek. mijn ouders en mijn vriend zijn het inmiddels flink beu en worden boos als ik erover begin.iedere dag huil ik opnieuw omdat ik zo bang ben. ik voel mij eenzaam. in mn eigen hoofd opgesloten denkend dat ik iets ernstigs heb. ik word tegen gehouden naar een arts te gaan. ik heb hulp nodig maar die krijg ik simpelweg niet omdat ze klaar met me zijn

    Reageer
    #14

    Wat is dat voor een bult en waar zit die bult precies?

    Reageer
    #15

    Ik ben 1 jongen van 12 jaar en denk ook telkens dat ik 1 ernstige ziekte heb als ik bijv een bultje voel. Ik had een bultje op mijn buik die heb ik opgekrabd maar nu zit er een soort wit korstje op met een zwart randje er om heen ik voelde ook een heel miniscuul bultje bij mijn lies hij is ongv 1 mm een rood/roze ik ben nu heel bang ! Kan iemand helpen?

    Reageer
Reageer op: Angst gaat niet weg; hypochondrie!


<a href="" title="" rel="" target=""> <blockquote cite=""> <code> <pre class=""> <em> <strong> <del datetime="" cite=""> <ins datetime="" cite=""> <ul> <ol start=""> <li> <img src="" border="" alt="" height="" width="">

Upload bijlagen

Maximaal toegestane bestandsgrootte is 1 MB



Voeg nog een bestand toe

Blijf op de hoogte met onze wekelijkse nieuwsbrief