Hallo,
Ik heb een nogal vreemd verhaal waar ik een tijd terug al wat over heb gevraagd/gepost onder een andere categorie, maar wat inmiddels beter past onder deze categorie of misschien wel bij geen enkele. Ik heb intussen hulp gezocht maar wilde toch nog even hier mijn verhaal kwijt.
Inmiddels alweer bijna 3 maanden geleden heb ik ( tot achteraf mijn grote spijt ) besloten om samen met mijn vriendin een keer te gaan blowen. Tot aan dat moment ging alles heel erg goed met mij en tussen mij en mijn vriendin.
Op de avond dat we hebben geblowed ben ik in een zware bad trip geraakt waarbij ik in eerste instantie behoorlijk bang was. Maar het ergste is wat me tot aan de dag van vandaag is bij gebleven en me constant bezig houdt. Ik was in één klap mijn gevoel/verliefdheid voor mijn vriendin kwijt. Verder is al mijn plezier uit mijn leven, heb ik last van ademhalingsproblemen ( diep zuchten pijn op de borst ) en gaat het vooral gewoon slecht met me de laatste 3 maanden. Ik kan weinig tot niet meer genieten van dingen die ik voorheen graag deed heb constant de neiging om te slapen om te ontsnappen aan mijn vooral negatieve gedachtes op mijn werk gaat het niet meer en zie het vooral niet meer zitten.
Mijn huisarts heeft een vrij logische diagnose gesteld: depressie.
Nu is gewoon de grootste vraag die me constant bezig houdt wat moet ik doen? Het gevoel voor mijn vriendin komt met vlagen terug wat het allemaal nog pijnlijker maakt maar aan de andere kant de enige momenten zijn dat ik blij ben. Maar vaak kom ik weer in een diepe dal van somberheid en verdriet terecht. Mijn huisarts en inmiddels psycholoog hebben me verteld geen beslissing te maken in de relatie tot dat ik me weer goed voel. Zelf wil ik dit ook niet omdat ze ontzettend veel voor me betekend, kan mezelf zijn bij d'r en kan ontzettend goed met haar praten en ik ben bang dat ik spijt krijg en het allemaal alleen maar erger maak.
Maar ik zie op dit moment geen enkele hoop dat ik me beter ga voelen.
Ik heb een paar weken Ritalin gebruikt in overleg met huisarts en toen voelde ik me wel stukken beter. Voor wat dat nog nuttig kan zijn aan informatie.
Ik vraag mij gewoon af hoe iets als cannabis dit kan veroorzaken, wat het is, ga ik mij nog goed voelen en vooral komt mijn oude gevoel nog terug?
Dit probleem heb ik zelf ook gehad,mijn vrienden blowen nog steeds en ik niet meer gewoon omdat ik schrik heb gepakt ik heb er echt een jaar last van gehad ben zelf wek niet naar een dokter geweest
Mijn tip probeer zo weinig mogelijk hieraan te denken door dat je eraan denkt ga je jezelf dingen inbeelden die er niet zijn of wat er aande hand is, of het helemaal weg gaat weet ik niet op sommige momenten heel soms heb ik ook dat probleem met ademen of een raar gwvoel wat mij een beetje angst geeft je leert er me leven denk ik, wat ik nog doe als ik het voel opkomen strek ik mij uit en span ik al mijn spieren op alsof je je uitrekt,
Als iemand andere oplossingen heeft kan ik deze mischien ook gebruiken :p
De vraag hoe cannabis dit kan veroorzaken is simpel te beantwoorden.
Cannabis/wiet is al lang geen onschuldige drug meer. De kweekmethodes zijn "verbeterd" waardoor het THC gehalte in de toppen nog veel hoger wordt. Gevaarlijk hoog zelfs. De trips worden heftiger, mensen raken nog sneller verslaafd. De omzet stijgt.....
Maar ook de bijwerkingen worden veel heftiger. Mensen die daar gevoelig voor zijn kunnen al na 1 joint psychotisch worden of in een depressie terecht komen, zoals je zelf nu hebt ervaren. Cannabis wordt nog steeds als een vrij ongevaarlijke drug gezien. Maar dat is inmiddels al lang achterhaald. Steeds meer mensen raken al na 1 joint zwaar in de psychische problemen.
Je zult je uiteindelijk wel weer beter gaan voelen, maar het heeft helaas een tijdje nodig. Hoe lang? Dat is niet te zeggen dat zal ook niet voor iedereen hetzelfde zijn. De cannabis is uitgewerkt, maar de gevolgen nog niet.
Overigens je ademhalingsproblemen worden veroorzaakt door hyperventilatie. Daar is wel wat aan te doen. Ik raad dan ook aan om dit in ieder geval aan te pakken. Hyperventilatie veroorzaakt namelijk ook een deel vervelende en vreemde klachten.
Het zou daarom goed zijn als je daar al van verlost zou zijn.
Ademhalingsoefeningen onder begeleiding van een fysiotherapeut zouden dit al kunnen oplossen.
Het probleem begint inmiddels echter te worden dat ik niet meer weet wat ik moet doen. Ik wil me weer vrolijk voelen en het leuk hebben en vooral met mijn vriendin.
Waar het eerst nog voelde als een tijdelijke dip die wel weer overgaat begin ik nu te denken, komt dat gevoel nog terug. Dit is voor haar en voor mij niet leuk, maar tegelijkertijd doet het te veel pijn om er zomaar mee te stoppen. Waar komt dit dan vandaan? Kan dat te maken hebben met depressie of houd ik mezelf voor de gek? Heeft het überhaupt met haar te maken? Hoe kom ik erachter? Zoals ik al zei ik heb inmiddels hulp gezocht, maar vraag me gewoon af of er mensen zijn die dit herkennen en of het bij hen goed gekomen is. Het voelt als een troost als een specialist me gerust stelt dat ik hier nu geen beslissing in moet maken, maar die beslissing wordt misschien nog moeilijker wanneer ik me beter voel en besef dat het toch niet terug komt. Het maakt me langzamerhand kapot, ik denk er eigenlijk letterlijk elke minuut aan en dat al 3 maanden lang en het lukt me niet om er niet aan te denken. Begrijp me niet verkeerd ik doe nog leuke dingen met haar en haar zien lachen en beseffen dat ik niet dat hele gelukkige gevoel ervaar doet me pijn.
Dit schrijven maakt me op zich al emotioneel, de hulpverlener zegt dat ik daardoor juist wel gevoel voor haar heb. De meeste zullen dit waarschijnlijk niet begrijpen maar ik ben ten einde raad. Ik kan niet ontspannen, ben onrustig, angstig het wordt me allemaal teveel.
Dit weekend ga ik naar mijn vriendin. Aan de ene kant voelt dat goed bij haar zijn maakt me vaak toch wat rustiger. Aan de andere kant weet ik dat ik het grotendeels niet op kan brengen om te lachen en plezier te maken.