Hee,

Ik ben bijna 20 jaar oud en blijf ontevreden over mijn borsten. Ik ben 1.67 en weeg 53.6 kilo en heb cup a. IK ben dan wel slank van vorm, maar had graag ook wat meer borsten gehad, want het lijkt alsof ik niets heb. Ik wil eigenlijk geen borstvergroting, omdat ik 1) nog jong ben en de borsten nog kunnen groeien en 2) ik gewoon bang ben voor de risico's die aan zo'n operatie zitten. Ik ben verder gezond en vind een operatie dan eigenlijk onnodig. Toch wil ik het wel. Ik ben 3 jaar terug nogal depressief geweest, ik had namelijk een heel negatief zelfbeeld. Dat zelfbeeld heb ik compleet weten te veranderen en ik ben niet ontevreden over mezelf. Behalve over mijn borsten.. Ik sta met een ontevreden gevoel op en ga met een ontevreden gevoel slapen. Dit is enorm rot, ik kan het op een of andere manier gewoon niet loslaten. Ik doe ook al wel krachttrainingen om de borsten te versterken, maar niets lijkt te werken. Ik neig steeds meer naar een borstvergroting, omdat ik echt van dit onzekere gevoel af wil. Omdat ik tijdens mijn depressie bezig ben geweest met mezelf, weet ik ook dat mijn onzekerheid zeker weg zal zijn als mijn borsten groter zouden zijn. Een andere achtergrond of reden voor mijn onzekerheid momenteel is er namelijk niet. Ik twijfel wat ik moet doen. Ik wil binnenkort misschien ook op gesprek bij mijn dokter. Ik weet namelijk niet of een borstvergroting verstandig is op deze leeftijd. Daarnaast wil ik wel weer door met mijn leven zonder elke dag zo onzeker te moeten zijn. Ik heb veel dingen geprobeerd om mijn borsten te accepteren, maar het lukt helaas niet. Hebben mensen ervaring met borstvergroting op deze leeftijd al of hebben mensen goede tips? Acceptatie lukt niet, dus ik zoek graag naar een oplossing.

Ik zou een borstvergroting ook echt voor mezelf doen trouwens, niet voor de mening van anderen. Ik voel me er zelf rot over en wat een ander over mij vindt is niet belangrijk. Mensen hebben altijd wel commentaar (;

Hee,

 

Ik lees je forum en het doet mij aan mezelf denken. Ik ben 22, 1.55m, slank (afgetraind) en had op mijn 17e een D. Ik was er erg blij mee, want borsten vind ik ontzettend vrouwelijk en belangrijk. Dat maakt een vrouw helemaal af. Totdat ik nog strenger op me eten ging letten en ik 2 cupmaten kleiner was gegaan. Ik vond het echt vreselijk en wilde toen ook aan een borstvergroting, maar ik dacht: ik ben pas 17, dat groeit vast nog wel. Nou, niet dus. Ik zat er steeds meer mee. Als ik uit de douche kwam, keek ik niet meer in de spiegel totdat ik aangekleed was. Ik had geen lelijke borsten, maar als je een paar jaar een D had en dan door een strenger voedingsschema nog maar een B hebt, is dat echt erg. Ik had daarom ook altijd maximizer bh's aan. Toen was ik 20 en heb ik het eerst met me moeder erover gehad. Het eerste wat ze zei was: moet je dat nu wel doen? Maar ze begreep me volkomen. We hebben het toen samen aan me vader vertelt en toen gekeken voor een kliniek. Ik weet niet of ik hier de kliniek op mag zetten, maar ik heb, ondanks dat ik 3 weken ontzettend veel pijn heb gehad, er geen moment spijt van gehad. Ik heb nu een E/F. Dat ligt een beetje aan de vorm van de bh. Ik kan nu uren in de spiegel kijken, alle kleding valt mooi, veel zekerder zowel naakt als in kleding.

 

Maar als je een borstvergroting wil laten doen, lees je van te voren goed in en vraag alle vragen op je consult die je wil weten. Schrijf ze bij wijze van spreken op. Veel succes!

Hee Kaity,

Bedankt voor je reactie! Ik snap je verhaal. Borsten geven je gewoon het gevoel van vrouwelijkheid en maken je zelfverzekerder. Ook heel fijn dat je moeder je begreep en dat je nu echt met een tevreden gevoel in de spiegel kan kijken. Ik heb ondertussen een gesprek gehad bij de dokter, alleen ze wilde dat ik eerst met een psycholoog nog echt aan mijn zelfbeeld ging werken zodat ik het ging accepteren. Maar alles gaat goed met me, het is enkel de ontevredenheid over mijn borsten. Ik probeer het al jaren te accepteren, maar het gaat gewoon niet werken. Hoe ervoer jij de periode van operatie en na de operatie? Ik ben zo bang voor risico's ook, ook op latere leeftijd. Wat werd tegen jou gezegd over de schade die de siliconen eventueel kunnen aanrichten? Moeten ze ook na een aantal jaar vervangen worden of?